جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫انسان فطرتاً، طالب سعادت است و از آغاز تفکر، در صدد کشف اين معنا بوده است که «از چه راهي ميتواند به سعادت دست يابد؟». اين پژوهش رابطه بين ايمان و سعادت را جدايي ناپذير دانسته و اين رابطه را از نظر قرآن بررسي کرده است. پس از کليات، ايمان در لغت و از ديدگاه فرق مختلف اسلامي، از جمله معظم اهل سنت و شيعه اثنا عشري و از نگاه احاديث و در قرآن بررسي شده است. همچنين فرق ايمان و اسلام در قرآن و روايات، فرق ايمان و علم از ديدگاه علما و در روايات و قرآن، تشکيکي بودن ايمان، مراتب و اقسام آن در قرآن و روايات، اختياري بودن ايمان، ارکان ايمان، آثار دنيوي، اخروي، فردي و اجتماعي ايمان در قرآن و اوصاف مؤمنان در روايات بررسي شده است. سپس سعادت در لغت، از منظر دانشمندان مسلمان، تشکيکي بودن سعادت در ديدگاه سقراط، افراطون، ارسطو، ابن سينا، ملاصدرا و ..، اختياري بودن سعادت ، اقسام آن از ديدگاه ابن سينا، اخوان الصفا و ملاصدرا، و راههاي تحصيل سعادت از منظر افلاطون، ارسطو و ملا احمد نراقي بررسي شده است. نتيجه اينکه ايمان به معناي تصديق و تسليم قلبي به خدا، پيامبر، قيامت و ... مي باشد. ايمان واقعي در عمل و گفتار مؤمنانه تأثير دارد و نسبت ايمان با اسلام، نسبت عام و خاص مطلق است؛ زيرا بعضي مسلمان هستند، ولي مؤمن نيستند. نسبت بين ايمان و علم، نسبت عام و خاص من وجه است. ايمان امري تشکيکي بوده و داراي مراتب است. به بيان قرآن، ايمان امري اختياري است. متعلقات و ارکان ايمان در قرآن عبارتاند از: ايمان به خدا، نبوت، وحي، فرشتگان، قيامت و غيب. سعادت به معني خوشبختي انسان است و داراي مراتبي است و اختصاص به قوم و نژاد خاصي ندارد. تحصيل سعادت در دنيا، به تدبير صحيح و تلاش، و در آخرت، به ايمان درست و عمل بر اساس آن، مربوط است. از نظر قرآن، ايمان با سعادت در دنيا و آخرت، رابطه مستقيم دارد.