جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در تحقیق پیش رو سیر تحول کتب ادعیه شیعی بررسی شده است. هدف تحقیق ارائه سیر تحولی برای کتب ادعیه شیعی به منظور دسته بندی کتب ادعیه ومعرفی آنها می باشد .در بین کتب حدیثی شیعه کتبی شکل گرفته است که در آنها ادعیه وجود دارد.با توجه به اینکه ادعیه نیز حدیث هستند وشاخه ای ازحدیث به شمار می روند.این کتابها درطول تاریخ پیدایش دچار تغییراتی شده اند .تعدادی ازاین کتب در طول تاریخ محو یا نابود گشته اند وتعدادی از این کتب متنشان توسط علما به نسلهای بعدی انتقال پیدا کرده است وفقط نامی ازاین کتابها باقی مانده است.جای دارد که این کتابهای دعائی ومولفینشان معرفی شوند وبه صورت تحقیقی کامل ارائه شوندتا اینکه میراث منسی شیعه برای جهانیان وخود شیعه بهتر معرفی گردد. سوالی که وجود داردآنست که آیا می توان برای کتب ادعیه شیعی سیر تحول درطول تاریخ در نظر گرفت؟جواب یا فرضیه تحقیق آنست که بله!میتوان سیر تحول در نظر گرفت که تحقیق حاضر با توجه به نوع کتابها ومولفین کتابها وتقسیم بندی تاریخ توانسته است سیر تحولی ارئه دهد .در ابتدا نام همه کتب ا دعیه از ابتدای تاریخ تا تاریخ معاصر درکتابهای متفاوت استخراج گردیده شده ا ست .سپس دیده شده که تعدای از ادعیه بهمراه انواع مختلف احادیث د رمنابع مادر وجود دارند وتعدادی ادعیه د رشش قرن اول به صورت کتاب دعا ارائه شده اند که منابع دست اول نامیده شده است. سید بن طاووس در قرن هفتم همه ادعیه گشتگان را جمع آوری ودسته بندی کرده است وبا آرایش وپالایش ادعیه سهم بسزایی درسیر تحول کتب ادعیه داشته است این دوره ،منابع دست دوم نامیده شده است .بعد ازسید بن طاووس افرادی سعی کرده اندمنابعی که سید دردسترس نداشته است رابدست آورندوجوامع دعائی بنویسند وکار گذشتگان را کامل کنند (قرن هفتم تا دازدهم راشامل می شود).ایندوره منابع تکمیلی نامیده شده ا ند.با توجه به اینکه صحیفه، قرن دهم به بعدد رتاریخ ظهور کرده است د رحین منابع تکمیلی تحقیقاتی در مورد صحیفه ارائه شده است .ودو قرن معاصر(قرن سیزدهم وچهاردهم )بیشترین کارها درتالیف کتابهای ادعیه به صورت گزینش دعاها ازمنابع گذشتگان بوده واین دوره منابع گزینشی نامیده شده است.با توجه به موارد یاد شده می توان گفت برای کتب ادعیه سیر تحول وجود دارد ودر دوره های متفاوت تاریخی کتب ادعیه دچار تغییرات یا تحولاتی شده

در این پایان نامه به طور کلی تأثیر داستان قرآنی یوسف (ع)، بر اشعار مولوی، سعدی و حافظ بررسی شده است. ترتیب پایان نامه موضوعی بوده و بر اساس فرازهای سوره ی یوسف در قرآن مرتب شده است. بدین ترتیب ابتدا آیه ی مربوطه و سپس ترجمه ی آیه و بعد از آن اشعار شعرا و توضیحاتی در مورد نحوه ی تفکر شاعران پیرامون موضوعات قرآنی و برداشتهای مختلف ایشان گرد آوری شده و سرانجام در مورد شیوه ی استفاده و تأثیر پذیری شاعر از مضامین قرآنی در هر موضوع به اختصار توضیح داده شده است. کلید واژه: داستان قرآنی یوسف، شعرِ مولوی،سعدی، حافظ، تطبیق موضوعی

چکیده در عقاید اسلامی، مفهوم «توحید» آفریدگار متعال، مبنا واساس محکم همة باورهای دیگر است، ومقدمة شناخت مفاهیمی همچون نبوت وامامت است. از آنجا که برای رسیدن به توحید، شناخت خداوند یک امر ضروری است؛ درباره شناخت خدا وراه های اثبات وجود او، وهمچنین شناخت خداوند در قرآن کریم وتفاوت میان خداشناسی وتوحید نیز در این رساله بحث خواهیم کرد. خداوند سبحان، به دلیلی که نشانة وجود او باشد نیاز ندارد، چرا که او منشا وجود وسرچشمه بی پایان فیض وکمال مطلق است وهرگز آثار ونشانه های پروردگار نمی توانند از خود او آشکارتر وگویاتر باشند که ما بخواهیم آثار ونشانه ها را دلیل وجود او بدانیم. و این، «برهان صدیقین» است که ملاصدرا آن را بیان نموده ومستحکم ترین برهان ها شمرده است. این برهان مبتنی بر آیه شریفه (شهد الله أنه لا إله إلا هو) آل عمران، 18. همچنین، به برهان مشهور دیگری به نام برهان «تمانع»، بحث خواهیم پرداخت. این برهان بر آیه شریفه ? لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا? مبتنی است ومدلول آن چنین است که اگر در این جهان خدایان دیگری جز الله بودند، بی شک میان آنان اختلاف وتفاوت وجود داشت واین تفاوت موجب اختلاف در روش تدبیر جهان می گردید وامور جهان به تباهی منتهی می شد. برهان دیگر، «برهان سینوی» است که ابن سینا آن را «برهان صدیقین» نامیده وهمان برهان تسلسل یا علیت یا برهان امکان ووجوب است. خلاصة این برهان عبارت از این که در جهان، سلسله ای از علت ها ومعلول ها وجود دارند واز آنجا که «معلول»، خود به وجود آورندة خویش نیست، به علتی نیاز دارد که آن را به وجود آورد وچون علتها ومعلولها یک سلسلة نامتناهی هستند، باید این سلسله یک «طرف» داشته باشد واین طرف، علت العلل ومعلولات است؛ نه معلول است ونه برای به وجود آمدن نیاز به علت دارد وبه عبارت دیگر، واجب الوجود بالذات است. علت العلل، در واقع یک موجود واجب الوجود است واگر چنین نباشد، همانند دیگر «ممکن الوجود»ها خواهد بود که بدون داشتن علت واجب الوجود، پدید نمی آیند. بنابراین باید در راس سلسلة علت ها ومعلول ها، یک علت واجب الوجود قرار داشته باشد تا سلسله پایان پیدا کند. ابن سینا در این برهان به آیة ? أَوَلَمْ یکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلَی کُلِّ شَیءٍ شَهِیدٌ? استناد می کند. اما از نگاه او، آیة ?