جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه اثری از الهیات سازنده است که درک مسیحی باستان از خدا را به عنوان حقیقت برای گفتمان الهیات معاصر بازیابی می کند و به ارتباط آن با مطالعات کتاب مقدس و فلسفه دین اشاره می کند. مشارکت سه جانبه است: اول، این پایان نامه یک روش جدید را برای الهیات سازنده معرفی می کند که شامل توسعه پارامترهای مفهومی از منابع منبع است که سپس در یک پیشنهاد الهیات ترکیب می شود. دوم، به کار بردن این روش در متون گزینشی آگوستین از هیپوس و عهد عتیق مسیحی، کار اصلی را برای کاوش در گزارش های آنها از حقیقت و الوهیت انجام می دهد. سوم، این برداشت مجدداً تفسیر شده و به یک پیشنهاد الهیات سازنده تبدیل می‌شود، که درک خدا به‌عنوان حقیقت می‌تواند قویاً به گزارش‌های حقیقت به طور کلی کمک کند. فصل اول مطالعه من را در حوزه های بحث کلامی و فلسفی قرار می دهد و روش شناسی آن را ارائه می کند. این رابطه آن را با الهیات تاریخی روشن می‌کند و تعامل سازنده با مطالعات کتاب مقدس و زبان‌شناسی شناختی را مشخص می‌کند که بازیابی الهیاتی را انجام می‌دهد و تنش میان رشته‌ای را حل می‌کند. فصل دوم به بررسی نوشته‌های آگوستین درباره اراده آزاد (De Libero Arbitrio)، اعترافات (اعترافات) و درباره تثلیث (De Trinitate) می‌پردازد. این درگیری پارامترهای مفهومی را تولید می کند که حقیقت ریاضی، منطق تثلیثی و محدودیت های معرفتی انسانی را پوشش می دهد. فصل تشنگی به بررسی عهد عتیق می پردازد. تعامل عاقلانه با دانش کتاب مقدس و زبان شناسی شناختی، بیان پیچیده متن عبری از حواس و مفاهیم مرتبط با حقیقت را روشن می کند. از این جا، من پارامترهای مفهومی را که به حاملان حقیقت و ارتباط حقیقت الهی با عشق، هستی، قانون، کلام و حکمت خدا می پردازد، استنباط می کنم. فصل چهارم، پارامترهای مفهومی توسعه یافته در فصل های دو و سه را ترکیب و تقویت می کند. الهیات سازنده حاصل، پیامدهای نزدیک شدن به «خدا به مثابه خود حقیقت» را برای حقیقت به طور کلی مشخص می کند. ارتباط با مناقشات همیشگی در الهیات، همراه با پتانسیل آن برای حل چالش های فلسفی با مطالعه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

ترجمه فارسی : هانس اورس فون بالتاسار و تئودور آدورنو اغلب در یک شرکت ذکر نمی شوند. در حالی که بدون شک متفاوت است، من استدلال می کنم که تشخیص های کلی آنها از شرایط پدیدارشناختی کنونی به شدت تأیید کننده است. هر دو تجربه کنونی را آسیب دیده می بینند و این آسیب در از دست دادن شناخت ما از حضور پنهان یا ظاهر آشکار است. این امر با نوعی «فراموشی» امکان‌پذیر شده است که عمدتاً با عبارات روان‌شناختی درک نمی‌شود، اما از نظر تاریخی، از طریق ظهور مفاهیم کاملاً مدرن از هنر و زیبایی‌شناسی مشهود است. از طریق کاوش در این پیوندها در رابطه با مفاهیم آنها از «هاله» و «جلال»، من پیشنهاد می‌کنم که نه تنها الهیات و نظریه انتقادی می‌توانند پشتیبان یکدیگر باشند، بلکه زیبایی‌شناسی الهیاتی محور مسیح‌شناسی، امکاناتی را برای بازیابی انتقادی تجربه واقعی ارائه می‌دهد.

ترجمه ماشینی : بسیاری از متفکران معاصر با این تصور دست و پنجه نرم کرده اند که بالتاسار تمایلی به در نظر گرفتن نقطه شروع الهیات مدرن از آگاهی دانشمند ندارد. در غیر این صورت، برخی از محققان معتقدند که نقطه عزیمت بالتاسار اراده (عشق) به غفلت از شعور (عقل) انسان است. هدف این پایان نامه نشان دادن این است که تحلیل سازنده آموزه وحی بالتاسار معرفت شناسی پیچیده ای را آشکار می کند که برای دانش معرفت شناختی پست مدرن حیاتی است. از طریق مکتب نوین، گفتگوهای زیادی در مورد رابطه بین ایمان و عقل در درون دانای بشری صورت گرفته است. در حالی که سنت نئواسکولاستیک ایمان و عقل را در درون دانای بشری واقعیت‌های مجزا می‌داند، بالتاسار استدلال منحصر به فردی برای ارتباط متقابل آنها ارائه می‌کند. بالتاسار در درون رابطه بین دانستن انسان و علم الهی چیزی «مجلی» می بیند که جوهر همه دانستن است. در این پایان نامه قصد دارم ارائه ای نظام مند از معرفت شناسی را از درون دکترین وحیانی بالتاسار بسازم. به طور خاص، من استدلال می‌کنم که بالتاسار ایده‌های کلی را در مورد دانستن آنچه برای انسان دانا اتفاق می‌افتد در هنگام ملاقات با عیسی مسیح در نظر می‌گیرد. علاوه بر این، هدف من بررسی درک بالتاسار از معرفت شناسی است، زیرا این درک بر اساس چگونگی آشکار شدن خود خدا به دانای بشر شکل می گیرد. با انجام این کار، آشکار خواهد شد که برای بالتاسار، شناختی که در زندگی تثلیثی اتفاق می افتد برای دگرگونی دانای انسانی و درک ما از ماهیت واقعی آگاهی انسانی ضروری است. بنابراین ادعایی که پیشنهاد دفاع از آن را دارم به این صورت بیان می‌شود: من ساختار معرفت‌شناختی وحی را در الهیات بالتاسار تحلیل می‌کنم تا ثابت کنم که از نظر او، آگاهی انسان در مواجهه با معرفت الهی تثلیثی که در آن تجسم یافته است، دوباره خلق می‌شود. شکل عیسی مسیح برای بالتاسار، شکل مسیح زندگی تثلیثی را آشکار می کند و بشریت را به این زندگی می کشاند. با بررسی رویکرد بالتاسار به وحی، درمی یابیم که او چگونه دگرگونی آگاهی انسان را درک می کند.

ترجمه ماشینی : هدف اصلی این پایان نامه این است که نشان دهد که تفسیر کنفوسیوسی از xiao («پرهیزگاری فرزندی») از دو جنبه، لنز هرمنوتیکی پرباری را برای مسیح شناسی ارائه می دهد. بلافاصله، من استدلال می‌کنم که xiao اولیه کنفوسیوس منبع مفیدی برای درک، قدردانی، شفاف‌سازی و اصلاح مسیح‌شناسی هانس اورس فون بالتاسار است که به اطاعت مسیح در اندیشه‌های خود اهمیت عمیقی می‌داد. به طور کلی تر، من استدلال می کنم که قرائت کنفوسیوس از xiao می تواند به متکلمان کمک کند تا به روش های جدید و گسترده وارد اسرار جزمات و آموزه های مسیحیت کلیسا شوند. در نتیجه، بحث اصلی پایان نامه این است که از طریق بالتاسار و سنت اولیه کنفوسیوس، به گزارشی غنی و قانع کننده از عشق فرزندی و اطاعت مسیح می رسیم. دو مجموعه از مطالعات را توسعه می دهد. اولین مورد به بررسی و کاوش مسیح شناسی بالتاسار با شرایط خاص خود اختصاص دارد.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی موتیف کنوتیک در الهیات هانس اورس فون بالتاسار، به ویژه با توجه به توجه او به حفاظت از عاملیت انسان است. این پایان‌نامه استدلال می‌کند که بالتاسار تمرین معنوی کنوتیک را راهی برای دستیابی به عاملیت واقعی انسانی می‌داند. این مسیر حرکتی به سمت عاملیت در تقابل با مفهوم بالتاسار از گناه اصلی به عنوان تلاشی از سوی بشر برای دستیابی به عاملیت بر اساس شرایط خود قرار می گیرد. روایت گناه اولیه برای بالتاسار دو نتیجه ممکن را به همراه دارد: یک مسیر معنوی به سمت جذب خود، که منجر به نابودی خود می شود، یا اینکه خودمختاری خود تا حدی تأکید می شود که خودشکوفایی به هدف تبدیل می شود. از سفر معنوی و سایر انسان ها به عنوان موانعی برای خودسازی تلقی می شوند. این پروژه مضامین kenosis را در آموزه تجسم و تثلیث به عنوان راه حلی برای درک عاملیت انسان و به عنوان پاسخی به گناه اصلی در و از طریق تجسم بررسی می کند. شکل مسیحیت و تثلیث تقدس و معنویت در دو فصل پایانی بررسی شده است. برخورد بالتاسار با سنت جان صلیب، سنت ترز لیزیو، و الیزابت تثلیث نمونه هایی از چگونگی آشکار شدن موتیف کنوتیک در زندگی قدیسان است. فصل آخر به معنویت بالتاسار به‌عنوان کاملاً کنوتیکی می‌نگرد و این فعالیت کنوتیک را نمی‌توان در یک الگوی اخلاقی یا معنوی جهانی نظام‌مند کرد. بلکه از طریق تشخیص وضع می شود. این تشخیص بر اساس هنجار انجیل به عنوان «سخنان سخت» و به عنوان «مژده» است. هر انسان منفرد دعوت می شود تا مأموریت منحصر به فردی را به عهده بگیرد، که آنها را به یک فرد الهیات تبدیل می کند، افرادی که حس عمیق و واقعی از عاملیت انسانی را ارائه می دهند. پایان نامه با تعامل نظری اندیشه کنوتیک بالتاسار با سه محقق دیگر، ادیت ویشوگرود، سارا کوکلی، و سالی مک فاگ، به پایان می رسد تا نگاهی اجمالی به بحث های آینده کنوزیس در الهیات معاصر ارائه دهد.

ترجمه ماشینی: تعدادی از منتقدان و محققان بر مفهوم تنوع تخیل مشخصاً کاتولیک استدلال می کنند، نه به عنوان یک موضوع دکترین یا حتی اعتقاد، بلکه بیشتر به عنوان یک حساسیت هنری. آنها ترکیبی از مفروضات فکری، عاطفی، معنوی و اخلاقی را که از اعتقادات کاتولیک نشات می‌گیرند، تصویری از واقعیت را تشکیل می‌دهند که لزوماً بیانگر تخیلی هنرمند است. با این حال، مفهوم تخیل کاتولیک فاقد انسجام موضوعی و الهیاتی است. بیان این شهود به معنای عبور از مرزهای میان رشته ای مشکل ساز بین الهیات و ادبیات است. و اگرچه محققان روش‌های مفیدی را برای انجام چنین «گذرگاه‌های مرزی» میان رشته‌ای توسعه داده‌اند، نسبتاً تعداد کمی به بررسی جدی زیبایی‌شناسی الهیاتی که این زیبایی‌شناسی‌های دیگر ممکن است به آن وابسته باشند، اختصاص داده‌اند. مایکل پاتریک مورفی در کتاب الهیات نقد چارچوب جدیدی را برای تعریف بهتر مفهوم تخیل کاتولیک پیشنهاد می کند. او راه‌های زیادی را بررسی می‌کند که از طریق آنها کار الهیات هانس اورس فون بالتاسار (1905-1988) می‌تواند مدل، محتوا و چشم‌اندازی را برای تمایز این نوع تخیل از دیگران ارائه دهد. از آنجایی که بالتاسار هنر و ادبیات را دقیقاً به عنوان الهیات می‌نگرد، مورفی طیف وسیعی از شعر، نمایشنامه، داستان و فیلم را بررسی می‌کند و آن را در مقابل جنبه‌های اصلی برنامه الهیات بالتاسار قرار می‌دهد. با انجام این کار، مورفی به دنبال توسعه الهیات نقد است. این اثر میان رشته ای جایگاه مشروع «تخیل الهیات» متمایز را در نظریه انتقادی بازیابی می کند و نشان می دهد که صدای بالتاسار هم تحولات معاصر را به چالش می کشد و هم تکمیل کننده آن است. مورفی همچنین مدعی است که روش شناسی تفسیری پست مدرن، با نقد دقیق مفروضات ریشه دار فلسفی و رمزهای معنایی تکرار شده، تهدیدی برای معنای الهیاتی نیست که بسیاری از آن بیم دارند. در مقابل، با کنار هم قرار دادن روش‌شناسی‌های انتقادی پست مدرن در برابر طیف الهیات بینش‌گر بالتاسار، فضایی برای منتقدان ادبی و متکلمان به طور یکسان فراهم می‌شود. مهمتر از آن، ابزارهایی برای ارزیابی، به چالش کشیدن، و تجلیل از تخیلات الهیاتی آنگونه که امروزه به تصویر کشیده می شود، در اختیار منتقد قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی: من به این سرمایه گذاری برای کشف اصطلاحات صحیح برای درک واقعیت از طریق منشور دو متکلم متمایز ارتدوکس روسی، پاول فلورنسکی (1882-1937) و سرگیوس بولگاکوف (1871-1944) نزدیک می شوم. لنزی که من عمدتاً برای آثار آنها به کار می‌برم، درک مربوط به کیهان‌شناسی، یعنی هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی است. بنابراین، من با گرنز موافقم که اصطلاح «اونتو-الهیات» را کنار بگذارد و معکوس را به عنوان یک الهیات تثلیثی معرفی کند. این امر پیوند صمیمی بین دانستن و بودن را ارج می نهد و از انشعاب بین وفاداری و عقلانیت جلوگیری می کند. متاتیس متاندیس، همین امر در مورد «اکو الهیات» نیز صدق می کند. این وارونگی انسان را به یاد هانس اورس فون بالتاسار می اندازد که مفهوم الهیات زیبایی شناسانه را با زیبایی شناسی الهیاتی مبادله کرد. برگرداندن این پرسش، گفت‌وگوی ما را با علوم پیش می‌برد، زیرا وجه مشترک گفتمان، ماهیت (آفرینش) است که از پیشینی تشخیص داده می‌شود (همانطور که همه شناخت‌ها انجام می‌دهند). به عبارت دیگر اصطلاح تئواکولوژی مطرح می شود. پیامدهای درون‌رشته‌ای و/یا میان‌رشته‌ای: مطالعه هدف، بوم‌شناختی نیست، بلکه استفاده غیرمعمول از اصطلاحات مربوط به گفتگوی علم و دین، با اشاره به نام‌گذاری بوم‌شناسی و الهیات است. همه اصطلاحات و جملات مشاهده‌ای مملو از تئوری هستند. دین را می توان به عنوان یک چارچوب زبانی در نظر گرفت که کل زندگی و اندیشه را شکل می دهد. ادعاهای حقیقت باید بر دستور زبان (یا قواعد بازی) تمرکز کنند و نه واژگان زمانی که نمادگرایی بیانی به کار می رود.