جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلوب داستانی، روش تألیف داستان است. اسلوب داستانی قرآن ویژه است؛ نه به شیوه رایج میان عرب است و نه مشابه با شیوه های شعری و نثر عرب. این شیوه با استفاده از اسلوب هایی چون پی نوشت، تکرار، تصریف، و مفاجاة، بدیع و جذاب ترین شیوه است. این مقاله با هدف بررسی بخش هایی از اسلوب های بیانی و هنری داستان های قرآن به نگارش درآمده است. روش تحقیق در این مقاله کتابخانه ای، و تجزیه و تحلیل اطلاعات از نوع تحقیق موضوعی است. مهم ترین نتایج این پژوهش عبارت اند از: 1. به کارگیری اسلوب های بیانی و هنری در داستان های قرآن بر جذابیت و اثرگذاری مفاهیم داستان نقش بسزایی دارند و مخاطب را به شوق بیشتری وامیدارند تا با علاقه مندی و توجه وافری در جهت انس بیشتر با کلام وحی گام بردارد. 2. اسلوب های داستانی قرآن در جهت هدایت و تربیت انسان است و این با هدف نهایی نزول قرآن، یعنی هدایت بشر در مسیر حق، ارتباط دارد.

در این مقاله عصمت انبیاء در قرآن و عهدین در ماهیت عصمت و مفهوم آن، عصمت انبیاء و اشتراک-ها و افتراق‌ها (یعنی مقایسة این دو کتاب مقدّس) به روش تطبیقی بررسی شده است. هر چند قرآن و عهدین عصمت انبیا را در دریافت و ابلاغ وحی می‌پذیرند، امّا در قرآن با مسألة ترک اَولَی پیامبران مواجه می‌شویم که در یهودیّت و مسیحیّت وجود ندارد، بلکه یهود و مسیحیّت آن بزرگواران را چون مردم عادی می‌پندارند که مرتکب گناهانی می‌شوند.

قرآن اصیل‌ترین کتاب هدایت است و داستان‌های این کتاب نیز به همین نحو می‌باشد. اولین بحث پیرامون داستان‌های قرآن باید به واژه قصص و مفردات مشابه آن چون حدیث ، نبا، مثل و اساطیر مطرح گردد تا جایگاه قصص در قرآن مشخص گردد. با اندک تحقیقی به این نتیجه می‌رسیم که واژه‌های حدیث و نبا و مثل در برخی موارد به معنای قصص آمده است ولی اساطیر به معنی اعم از قصص و عقاید خرافی آمده است . در جایگاه و اهمیت قصص همین مقدار کافی است که گفته شود آیات و روایات متعددی این جایگاه را بسیار قوی و بزرگ معرفی می‌کنند. اهداف داستان‌های قرآن بسیار است اما مواردی که قرآن در کار صراحت دارد به قرار زیر است : تثبیت قلب پیامبر و رسالت او (ص)، عبرت‌آموزی، غفلت‌زدایی، بیان اصول دعوت پیامبران، شیوه اندیشیدن، هدایت و رحمت برای مومنان اسوه‌سازی. اما در لابلای آن به منفعت‌هایی نیز اشاره می‌شود که از آن جمله بیان سنت‌های الهی، وحدت دین، روش زندگی، روش‌های تبلیغ، قصه‌گوئی به عنوان یک ابزار تبلیغی و استنباط احکام فقهی را می‌توان نام برد و در همین مقوله باید گفت که قرآن با تاریخ و گزارش تاریخی در شیوه‌های نقل، تفاوت بسیار دارد. داستان‌های قرآن را می‌توان به دو دسته داستان‌های پیامبران و اقوامشان و داستان‌های غیرپیامبران تقسیم کرد که این نوع خود شامل اقوام و اشخاص و ملائکه و جن و جانوران می‌شود. برخی از داستان‌های پیامبران در عهدین آمده است که از آن جمله در عهد قدیم می‌توان به داستان‌های آدم و نوح و ابراهیم و و لوط و یعقوب و یوسف و موسی و هارون اشاره کرد و با نگاهی گذرا مشخص می‌شود که قرآن امتیازات منحصر به فرد را دارد. و نیز در عهد جدید نیز چنین است که داستان‌های مشترک آن با قرآن تفاوت بسیار دارد. قرآن داستان‌ها را با اسلوب خاصی بیان داشته مانند ایجاز و تفصیل و تصریف و تکرار برخی موارد که از امتیازات قرآن در بیان است .

هدف از این پایان نامه بررسی اهداف، انواع، پیشینه و اسلوبهای بیان قصص قرآنی. تحقیق حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای انجام یافته و مباحث آن در شش فصل تنظیم شده است. در فصل اول واژه شناسی قصص و مفردات مشابه( حدیث، نبا، مثل و اساطیر) صورت گرفته و کاربرد این واژه ها درقرآن بررسی شده است. درفصل دوم جایگاه و اهمیت قصص از دیدگاه آیات و روایات بیان شده و درفصل سوم اهداف قصص قرآنی در دوقسمت اغراض و منفعتها آمده است. اغراضی که نگارنده برای قصص بر شمرده است عبارتند از: تثبیت قلب پیامبر، عبرت، زدودن غفلت، بیان اصول دعوت پیامبران، شیوه اندیشیدن، هدایت و رحمت برای مومنین و اسوه سازی برای هدفهای تربیتی( اسوه های ستوده و اسوه های نکوهیده). منفعت هایی که برای قصص مورد توجه نگارنده قرار گرفته است عبارتند از: بیان سنتهای الهی، وحدت دین، روشهای زندگی، روشهای تبلیغ، قصه گویی به عنوان وسیله تبلیغ و استنباط احکام فقهی. در پایان فصل سوم از تفاوت قصص قرآنی و گزارش تاریخی سخن به میان آمده است. انواع قصص قرآنی موضوع فصل چهارم است و طی آن قصص قرآنی به دو قسم داستانهای پیامبران و اقوامشان و داستانهای غیر پیامبران( اقوام و گروهها، اشخاص،ملائکه، جن و جانوران) تقسیم شده است. فصل پنجم به پیشینه داستانهای قرآن اختصاص دارد. دراین فصل قصص مشترک بین قرآن و تورات، قصص مشترک بینقرآن و انجیل و بالاخره سابقه قصص قرآن درقوم عرب مورد بحث قرار گرفته است. فصل ششم به بررسی امتیازات قرآن در اسلوب بیان قصص پرداخته و از ایجاز و تفصیل، و حسن الفاظ و عبارات، تصریف و تکرار به عنوان برخی از امتیازات قرآن یادکرده است.

بکاء از جمله احوال انسانی است که ظاهر و باطنی دارد. ظاهر آن، امری فیزیولوژیک است و باطن آن همان عوامل درونی و عاطفی مربوط به روح آدمی است. گریه همانند خنده یکی از نعمت های بزرگ الهی به انسان است و در زندگی و رشد افراد عملکردهای متفاوت دارد. مقالة حاضر با هدف شناسایی و بیان جایگاه بکاء ممدوح در قرآن و روایات تدوین شده است. اسلام برای بکاء ممدوح اهمیّت خاصّی قائل شده است و برای آن جایگاه ویژه ای در نظر گرفتهاست. این پژوهش نشان می دهد که بکاء ممدوح سه قِسم اصلی است: بکاء از خوف عذاب، بکاء به شوق ثواب و بکاء در مقابل عظمت و کبریایی الهی و نیز حقارت و صغارت خود.