جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نفس و قوای انسان، تجرد یا عدم تجرد آن و ارتباط بین آن دو از دیرباز تاکنون، بحث های پردامنه ای را در مکاتب فلسفی مختلف، به خود اختصاص داده است. معجزه حقیقتی دو پهلوست که یک سوی آن به سمت طبیعت و سوی دیگر آن به طرف ماورای طبیعت قرار دارد.این نوشتار تلاش دارد ضمن نگرش مختصر حکمت مشاء به قوای انسان، جایگاه آن را در تبیین معجزه بررسی و سپس آن را از منظر حکمت متعالیه تبیین کند.ملاصدرا در برخی مکتوبات خود به قوایی غیر از قوای معهود انسان که حکمای مشاء هم بدان قائل بوده اند پرداخته است. وی از آنها تحت عنوان قوای ذاتی نفس یاد کرده است. توجه به نقش این قوا تبیین جایگاه معجزه را با اشکالات کمتری مواجه می سازد.

بلز پاسکال یکی از نوابغ و اندیشمندان بزرگ جهان غرب است که برهان شرط بندی را در بحث خداشناسی طرح کرده است. وی پس از تبیین دلایل نظری و عملی، اصل عملی عقلایی را پایه گذاری می نماید و به کمک آن برخی تصمیم گیری های انسان را به صورت فرمولی توجیه می کند. سپس از این قاعده عقلایی در حوزه دین برای اثبات لزوم دینداری بهره می برد. این پژوهش پس از تبیین دلیل او، در دو بخش دلایل نظری و عملی و قاعده عقلایی وی و نیز استفاده از آن در بحث خداشناسی یا لزوم دینداری به ارزیابی آن می پردازد

پژوهش کیفی، متناسب با تئوری های نوظهور پست مدرن، تغییرات گسترده ای را به خود دیده است. عدم تعین سازی دانش، توجه به بازنمایی در ابعاد وسیع و استفاده از ژانرهای ترکیبی از جمله مواردی است که باعث شده است افق جدیدی فراسوی پژوهشگران کیفی با طرح کریستالیزه شدن گشوده گردد. فراهم سازی پازل معنی، انعکاس چندین شیوه متضاد شناخت به همراه طرح مفاهیم مانعه الجمع در کنار همدیگر، از جمله مواردی است که در پژوهش کیفی با رویکرد کریستالیزه شدن می توان یافت. در واقع، کریستالیزه شدن، رویکرد تحقیق کیفی پست مدرنی است که با برجسته کردن توصیف های عمیق ژانرهای چندگانه، روشی برای یکپارچه سازی موضوعات و الگوهای تجارب زندگی است. حال، مقاله حاضر، در نظر دارد با طرح رویکرد نوین کریستالیزه شدن، کاربرد آن را در ارتباط با فهم پدیده های انسانی به تفصیل مورد تشریح قرار دهد.

بر خلاف رویکرهای کمی، در رویکردهای کیفی، هدف اساسی، نظریه سازی است. رویکرد نظریه زمینه ای یکی از رویکرهای پیشرفته کیفی است که در دوران گذار از رویکردهای اثباتی به فرا اثباتی به شکل جدی مطرح شده است. این رویکرد با کاوِش و جستجوی نکات کلیدی به دست آمده از عبارات، کلمات، جملات و جز آنها، به دنبال توصیف پدیده مورد نظر با هدف نظریه سازی است که برای حصول این امر نیاز دارد از روش ها، نظریه ها و مقایسه های متعدد سود جوید. این امر همان استفاده از تکنیکی است که تحت عنوان تثلیث از آن یاد می گردد. بنابراین، در مقوله تثلیث، محقق از روش های متعدد تحقیقی برای مطالعه در مورد یک پدیده استفاده می نماید. در واقع اصل اساسی تثلیث، کاربرد استراتژی های مناسب و روش های متعدد برای شناخت پدیده با هدف تایید یافته ها از طریق همگرا ساختن چشم اندازهای مختلف است. اینک این مقاله در پی معرفی مفهوم تثلیت در پژوهش های کیفی و کاربرد خاص آن در رویکرد نظریه زمینه ای است.

داستان های دده قورقود را می توان بخشی از یادداشت های تاریخی - فرهنگی شاخه ای از اقوام بزرگ ترک (قبایل اوغوز) دانست. این داستان ها انعکاسی از شرایط اجتماعی جامعه ای است که به جهت حاکمیت «سنت» بر مناسبات اجتماعی، در ردیف اجتماعات ابتدایی با همبستگی مکانیکی و به تعبیر دیگر، جز اجتماعی با «اراده طبیعی» است. داستان های دده قورقود در خود مضامین و مفاهیمی دارد که می توان آنها را بخشی از حلقه های فرهنگ مشترک و جهانی انسان قلمداد کرد. مطالعه جامعه شناختی داستان های کتاب دده قورقود ضمن آنکه نوع سازمان اجتماعی قبایل اوغوز را می نمایاند، ما را با ریشه های تاریخی - اجتماعی ساختارهای فکری یعنی، باورها، اعتقادات، ارزش ها و شیوه های رفتار عرفی و غیر عرفی (دنیوی و دینی) ترکان - بخشی از جامعه انسان جهانی - آشنا می کند. در این مقاله، در کنار شناخت ساخت اجتماعی قبایل اوغوز، وضعیت فرهنگی، پویایی و ایستایی آن؛ نوع روابط خویشاوندی و حاکمیت سنت پیر سالاری؛ قوم مداری و برخی دیگر از پدیده های اجتماعی موجود در اجتماع قبایلی اوغوز، بینشی حاصل می شود.

«خودمراقبتی»، یکی از ابعاد مهم سبک زندگی سلامت محور است افرادی که دارای درجه بالایی از خود مراقبتی هستند، برای سلامت خود ارزش قائل شده، سعی می کنند کمتر بیمار شوند و درصورت بیماری، تلاش می کنند هرچه زودتر سلامتی خود را بازیابند. در مقاﻟه حاضر، ارتباط بین بعضی از عوامل اجتماعی و بعد خودمراقبتی مورد بحث قرار گرفته و برای تبیین مسئله، از نظریه های جامعه شناسی استفاده شده است. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار اندازه گیری، پرسش ناﻣه بسته است. جاﻣﻌه آماری پژوهش حاضر، تمامی شهروندان بالای 15 سال شهر تبریز به تعدد 1106731 نفر (براساس آمار سال 1385) هستند که از این تعداد، 752 نفر براساس فرمول کوکران و به شیوﺓ نمونه گیری خوشه ای گزینش شده اند. همچنین داده های گردآوری شده از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های تحقیق حاضر حاکی از آن است که خودمراقبتی شهروندان برحسب وضعیت تاهل و ﻃﺒﻘه اجتماعی آن ها متفاوت است و با متغیرهایی نظیر سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی، سرمایه اقتصادی، شاخص حجم بدن، جذابیت بدنی، ارزش سلامتی، احساس بی قدرتی و مدیریت بدن، راﺑﻄه معناداری دارد. همچنین براساس یافته ها، متغیرهای مانده در مدل رگرسیونی (سرمایه اجتماعی، احساس بی قدرتی، شاخص حجم بدن، ارزش سلامت و جذابیت بدنی) توانسته اند 25 درصد از تغییرات مربوط به متغیر خودمراقبتی را تبیین کنند. سایر آثار، مرتبط با متغیرهای دیگری است که دراین تحقیق به آن ها پرداخت نشده است.

در سال های اخیر سازمان ها و شرکت های مختلف، پیوستن به روند دانش را آغاز کرده اند. بنابراین، از سازمان ها انتظار می رود که با سرعت بیش تری در خلق دانش های نوین (دانش آفرینی) تلاش کنند تا با دانش خود در رفع مشکلات و نیازهای جامعه از هر حیث بیش از پیش مفید واقع شوند. نوناکا و تاکوچی، مدل پویایی از دانش آفرینی را مطرح کرده اند. براین اساس، دانش آفرینی سازمانی را با ابعاد جامعه پذیری، بیرونی سازی، ترکیب و درونی سازی مشخص کرده اند. «دانش آفرینی» وابسته به علل و عوامل متفاوتی است؛ از آن جمله می توان به مقوله سرمایه اجتماعی اشاره کرد. سرمایه اجتماعی در برگیرنده مشارکت اجتماعی است که می تواند بازتولید فرایند دانش آفرینی را تسریع بخشد. بدین علت که در جامعه ای که فاقد سرمایه اجتماعی کافی است سایر سرمایه ها تلف می شوند. از این رو، موضوع سرمایه اجتماعی به عنوان یک اصل محوری برای دستیابی به دانش آفرینی، ضروری می نماید. این تحقیق به روش پیمایشی و با استفاده از نمونه گیری طبقه ای تصادفی در میان کلیه کارکنان شرکت مدیریت تولید برق آذربایجان شرقی، با حجم نمونه 381 نفر انجام گرفته است. نتایج حاکی از آن است که میان سرمایه اجتماعی با دانش آفرینی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. و متغیر های مشارکت اجتماعی، اعتماد نهادی و اعتماد میان شخصی توانسته اند در مجموع 36 درصد از واریانس دانش آفرینی را تبیین کنند.

هراس اجتماعی یکی از انواع اختلال های اضطرابی است که مشخصه بارز آن، ترس از حضور در جمع و اجتناب از انجام فعالیت های روزمره در حضور دیگران است که فرد در سنین مختلف ممکن است با آن مواجه شود. در این زمینه، عوامل مختلفی می توانند با آن در ارتباط باشند که در این مقاله تلاش شده است به بررسی برخی عوامل، از جمله نقش دینداری در تاثیرگذاری بر عزت نفس به تبع آن بر هراس اجتماعی پرداخته شود. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری موردمطالعه شامل کلیه جوانان 29-15 سال در مناطق ده گانه شهر تبریز به تعداد 430098 نفر می باشد که از این تعداد، 384 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. نتایج آزمون دو متغیره بین هراس اجتماعی و عزت نفس نشان داد: تاثیر عزت نفس بر هراس اجتماعی، تاثیری معنادار با ضریب همبستگی 0.322- است. همچنین، از بین دو بعد سازه دینداری که در این تحقیق به قالب فرضیه مطرح شده بود، بعد اعتقادی با ضریب همبستگی 0.134 مورد تایید قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نیز نشان می دهد که تاثیر مستقیم دینداری بر هراس اجتماعی 0.182 و معنادار می باشد. تاثیر مستقیم عزت نفس بر هراس اجتماعی 0.341- و معنادار می باشد. همچنین، دینداری از طریق عزت نفس تاثیری معنادار بر روی هراس اجتماعی داشته است.