جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فرهنگ اسلامی در عصر حاضر کاستی‌هایی دارد که باید در رفع آنها بکوشد، تا خود را زایا و بارور نماید. برای رسیدن به فرهنگ اسلامی ایده‌آل راهی بس دشوار و موانعی سخت وجود دارد. از میان موانع ریز و درشت می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود. عدم فهم صحیح اسلام، عدم توجه به کارو تلاش و جهل و ناآگاهی. همچنین برای اینکه فرهنگ اسلامی به قدرت و قوت مورد نظر خود برسد، با چالش‌های اساسی مواجه است. امت اسلامی بدون ترس و واهمه، باید با این چالش‌ها روبرو شده و بر آنها چیره گردند. چالش‌های اساسی عبارتند از؛ باز اندیشی نسبت اسلام یا مدرنیته، تهاجم فرهنگی، عدم توان پیش‌بینی حوادث، مقابله با هرگونه افراطی‌گری و تاکید بر عنصر گفتگو، اتّحاد و افزایش قدرت داخلی؛ حل این مسائل باید سریع صورت گیرد. تا زمانی که امت اسلام تکلیف خود را با این مسائل، روشن ننموده است، رسیدن به نقطه ایده‌آل، محال و ناممکن خواهد بود.

مشهور اندیشه­‌وران مسلمان، جاودانگی عذاب جهنم را پذیرفته و برخی آن­ را اجماعی دانسته‌­اند. اما در این میان، برخی اندیشه‌­وران نظیر ابن­‌عربی، ابن‌­تیمیه، ابن‌­قیم جوزیه، رشیدرضا و دکتر صادقی تهرانی، نظریه انقطاع عذاب جهنم را برگزیده­‌اند که در این میان، دکتر صادقی تهرانی، اهتمام ویژه‌ای به بررسی این نظریه داشته، ضمن نقد نظریه جاودانگی عذاب جهنم، زوایای مختلف نظریه انقطاع عذاب را به‌­طور گسترده در مباحث تفسیر و کلامی خویش بررسی کرده که نوشتار حاضر، به تنظیم و ارزیابی دیدگاه وی پرداخته است. از رهگذر این جستار، مشخص می‌شود که به باور دکتر صادقی تهرانی، واژه «خلود» نه­‌تنها در فرهنگ لغوی، بلکه در آیات قرآنی نیز بیانگر «بقای طولانی» است، نه «جاودانگی» و آنچه از آیات قرآنی در مورد جاودانگی استفاده می‌شود، «جاودانه ­بودن در آتش» است، نه «جاودانه­ بودن آتش». اما به­‌نظر می‌رسد این نظریه که وام‌­گرفته از پیشینیانی نظیر ابن‌­تیمیه، ابن­‌قیم جوزیه، رشیدرضا و دیگران است، پذیرفتنی نیست و نه­‌تنها فاقد دلیل عقلی معتبر، بلکه با فرهنگ قرآنی نیز ناسازگار است.

با تامل در آيات قرآن کريم، از ساختار و معانی برخی از الفاظ و عبارات قرآن چنين بر می آيد که يک لفظ، در عبارتی واحد، دو معنا را با خود به همراه دارد که اين شيوه کاربرد در علوم قرآن و تفسير «تضمين» نام دارد. مفسران اسلامی در تفسير آيات الهی برای نشان دادن برجستگی های ادبی ـ بلاغی قرآن به صورت گسترده از اين صنعت ادبی استفاده نموده اند. ابن عاشور نويسنده تفسير «التحرير و التنوير» به طور چشمگير از اين قاعده بهره برده است. در اين مقاله ضمن معناشناسی تضمين، انواع آن اعم از ادبی، نحوی، بلاغی و عروضی مورد بررسی قرار گرفته است. تلقی مفسران اسلامی از تضمين منطبق بر تعريف نحويان از اين پديده است. نحويان تضمين را بر سه قسم: اسم، فعل و حرف تقسيم نموده اند. مقاله حاضر فقط به تضمين افعال پرداخته است. در بررسی آيات از تفاسير متعدد شيعه و اهل سنت بهره برداری شده است، اما تاکيد بر آراء و نظرهای ابن عاشور است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

نوشتار حاضر با عنوان « اختلاف فکری؛ اقسام، اسباب و پیامدهای آن از دیدگاه قرآن و روایات » در پی آن است که با روش مطالعه ی کتابخانه ای و تحلیلی، در اساسی ترین و معتبرترین منابع اندیشه ی اسلامی، به تبیین ریشه ای این موضوع بپردازد. اختلاف فکری، قدمتی به درازای عمر انسان و تاریخ اندیشیدن او دارد. داشتن اختلاف فکری با دیگران، امری است که ناشی از مشیّت و خواست الهی، تفاوت انسان ها در میزان برخورداری از توانایی ها و استعدادهای متفاوت و بسیاری از حقایق دیگر است. به طور کلّی اختلاف فکری را می توان به دو قسم تقسیم نمود: 1- اختلاف فکری ممدوح و مورد قبولِ اندیشه ی اسلامی، که با گروه ها و کسانی همچون: اهل کفر و شرک، اهل کتاب، مادیگرایان و سکولارها و ... بنا به خاستگاه متفاوت فکری آنان پیش می آید و گریزی از بودن آن وجود ندارد و دارای اسبابی از قبیل: نداشتن روحیه ی حق پذیری، دشمنی با شریعت های آسمانی، دچار شدن به انحراف عقیدتی، عقل محوری و علم محوری و ... می باشد. 2- اختلاف فکری مذموم و غیر قابل قبول از دیدگاه اسلامی، که این نوع اختلاف، بیشتر جنبه ی درون دینی دارد. اختلافاتی از قبیل: اختلاف بر سر برنامه ی الهی، اختلافی که سبب ایجاد تفرقه میان امّت اسلامی می شود، اختلاف ناشی از تعصبات قومی و نژادی و ملّی گرایی، اختلاف ناشی از پیروی از هوا و هوس و ... ، که دارای اسباب و عوامل خاص خود از قبیل: داشتن روحیه ی تجاوزگری، غرور، منفعت طلبی، عملکرد نژادپرستانه ی برخی حکومت های حاکم بر مسلمانان، تندروی و افراط گرایی، ریاکاری و ...می باشد.مطلب دیگری که به آن پرداخته شده، شیوه ی و نحوه ی تعامل با دو قسم اختلاف فکری مذکور و موجود در جوامع ماست. که شاید ویژگی برجسته ی این تحقیق به شمار آید، که در خلال آن سعی شده نحوه ی تعامل صحیح و برگرفته از منابع اصیل اندیشه ی اسلامی، یعنی قرآن و سنّت و مآخذ دست اوّل دو مذهب و مکتب رسمی اسلامی یعنی اهل سنّت و شیعه را پیش روی دلسوزان و دارندگان همّت، برای وحدت امّت و خوانندگان خویش قرار دهد. این تعامل صحیح، زمانی اهمّیت مضاعف می یابد که توجّه داشته باشیم اکنون امّت اسلامی و جوامع مسلمان نشین در یکی از حساس ترین دوران های خویش قرار گرفته و بیش از پیش نیازمند این نوع تعامل می باشد.کلمات کلیدی: قرآن، روایات، اختلاف فکری، اقسام، پیامدها.

در میان مسائل کلامی، «وقایع آخرالزمان» اهمیت فراوانی دارد و در این میان، مساله «رجعت»، به لحاظ باورهای اجتماعی و سیاسی،مهم تر است. ایمان به رجعت از نشانه های مذهب شیعه و اعتقاد به ولایت معصومین (ع) و در ردیف سایر نشانه های ایمان، برای شناختن حق از باطل مطرح است. موافقان رجعت برای اثبات سخن خود, دلایل قرآنی و روایی آورده اند, همچنین در مورد رجعت ادعای اجماع کرده اند و گفته اند که رجعت موافق مبانی عقلی است. مهم ترین و محکم ترین دلیل مدعیان «رجعت», برای اثبات این مدعا, روایات رسیده از معصومین(ع) می‌باشند.از جمله روایاتی که در مورد رجعت وارد شده عبارتند از: روایات دال بر رجعت در امت های گذشته(زنده شدن عزیز پیامبر(ص), زنده شدن مقتول بنی اسرائیل, زنده شدن مردگان به دست عیسی(ع) و ...)؛ و روایات دال بر وقوع رجعت در آینده( رجعت پیامبر اکرم(ص), رجعت امام علی(ع) و امام حسین(ع) و همه ائمه و انبیاء(ع) و ... و روایات دابه الارض و ...). اما با بررسی هایی که در این زمینه صورت گرفت مشخص شد اکثریت روایات «رجعت» ضعیف است و فقط چند روایت صحیح وجود دارد که آن روایات صحیح نیز یا به دلیل غیرمعتبر بودن منبع روایی یا به دلیل عدم وضوح و صراحت, در رجعت قابل استناد نیستند. آیات قرآنی را نیز که به رجعت تاویل و تفسیر کرده اند, اولا؛ دارای سند معتبری نیستند, ثانیا؛ برخی از آنها از باب مصداق و جری و برخی نیز از باب تفسیر به رای هستند. اجماع ادعا شده در مورد رجعت صحیح نیست, چون از همان ابتدا کسانی بودند که با رجعت به مخالفت برخاستند. در مورد عقل نیز می‌توان گفت که؛ عقل را راهی برای اثبات آن نیست و رجعت از اموری است که مورد تردید عقل است و در چنین مواقعی, وظیفه عقل سکوت است. بنابراین؛ رجعت با دلایل قطعی ثابت نمی‌شود ولی امکان وقوع آن را نیز نمی‌توان انکار کرد چرا که؛ خداوند متعال بر هر کاری تواناست.

یکی از مهم‌ترین شاخه‌های علوم قرآنی، «علم قرائت قرآن کریم» است. آشنایی با این علم و چگونگی انتقال آن از زمان پیامبر به عنوان اولین قاری قرآن کریم تا زمان حاضر و بررسی اختلاف قرائت کلمات قرآن کریم و علل آن و شناسایی قاریان مهم قرآن کریم و روایان قرائت آنها از مهم‌ترین مباحث «علم قرائت» به شمار می‌رود. از میان قاریان مهم که با عنوان «قرّاء سبعه» نامیده می‌شود، «عاصم بن ابی النّجود» به عنوان بهترین قاری در میان علمای علم قرائت شناخته شده است. در بین راویان عاصم، حفص، فصیح‌ترین و متقن‌ترین کلمات را برگزیده است. شخصیت علمی و دینی و تشیع عاصم و حفص، شیوه قرائت عاصم، دلایل رجحان قرائت عاصم به روایت حفص، انفرادات قرائت عاصم به روایت حفص و توجیه و علل قرائت منحصر به فرد وی به روایت حفص از موضوعات بررسی شده در این نوشتار است. پس از بررسی معلوم گردید که بدون در نظر گرفتن موارد تکراری، تنها در 50 آیه و در 52 کلمه، قرائت منحصر به فرد عاصم به روایت حفص وجود دارد.

قرآن مجید، برترین و آخرین پیام خداوند و ارزشمندترین گوهر گران بهایی است که از پیامبر اکرم(ص)به جا مانده است. حجیت آن به دلیل این که کلام صاحب شریعت است، ذاتی است و هم چنین بیانگر حجیت سنت معصوم نیز هست. سنت به معنای قول، فعل و تقریر معصوم، تکیه گاهی است که همواره در فهم دین به آن استناد شده است و در ردیف قرآن از آن یاد کرده اند و به دلیل شأن و مرتبت خاصی که خداوند برای پیامبر خواسته و به ایشان عطا نموده، دارای حجیت ذاتی است. با توجه به پژوهش‌های بسیار و بررسی دیدگاه های گوناگونی که در این زمینه انجام گرفته، براساس نظریه ی برگزیده «اصالت توأمان قرآن و حجیت سنت»، رابطه و پیوند میان این دو منبع معرفت شناسی، رابطه ای دوسویه است. گرچه ظاهر قرآن حجت است، اما تمسک به آن، به فحص از دلیل متصل و منفصل یعنی قرآن و سنت نیازمند است. برای تبیین آموزه های دینی، یکی به کلیات می پردازد و دیگری وارد جزئیات می شود. گاهی قرآن به کمک سنت می آید و گاهی سنت به کمک قرآن. نتیجه ی این تعامل آن است که برای شناخت دین، وجود هر دو منبع در کنار هم ضروری است و هر یک بدون حضور دیگری نمی تواند تبیین کننده ی معارف دینی باشد.

یکی از بحث های دیرینه در عقاید اسلامی، بحث و گفتگو در مورد ضرورت یا عدم ضرورت عصمت در امام است. در مذهب شیعه بر ضرورت وجود عصمت در امام اتفاق نظر می باشد؛ چرا که مقام امامت، پایه و اساس اسلام را تشکیل می دهد؛ و از جمله دلایلی که برای اثبات اعتقاد خود می آورند؛ آیات، و روایاتی است که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (ع) رسیده؛ از جمله آن آیات، آیه 33 سوره احزاب می باشد، در این نوشتار روایات عصمت، که در کتب معتبر حدیثی شیعه، هم چون «الکافی، معانی الأخبار، الخصال، کفایه الأثر» وجود دارند، مورد بررسی سندی متنی قرار گرفته، و مشخص شده که، مهم ترین مستند عصمت امامان (ع)، وجود نصوص قرآنی و روایاتی است که در میان امامیه بر آنها اتفاق نظر وجود دارد. و از آنجا که هدف اصلی، بررسی روایاتی است که لفظ «عصمت» در آنها به کار رفته، در حالت کلی می توان گفت که؛وضعیت راویان، بر مبنای آراء رجالیون شیعه، بررسی و معلوم شد که در بیشتر سلسله سند روایات عصمت، افراد موثق قرار گرفته اند، و البته اندکی از آنان نیز بر طبق گفته های رجالیان موثق نیستند، ولی درصدی از این راویان مجهول، افرادی هستند که در سلسله سند روایات «کامل الزیارات» قرار گرفته اند، و از آنجا که ابن قولویه، در مقدمه این کتاب، همه راویان این کتاب را ثقه، معرفی کرده است، می توان برای این افراد، درجه ای از وثاقت قائل شد. در بین این روایات، اکثر روایات از نوع احادیث معنعن هستند، که شامل احادیث موثق، صحیح و حسن می باشند. اما افرادی با توجه به مبانی فکری و عقیدتی خویش، عصمت را در غیر پیامبر اکرم «ص» نمی پذیرند، و از دلایلی که بر عدم عصمت ائمه معصومین (ع ) می آورند، روایاتی است که از معصومین رسیده است که از جمله آن روایات است: استغفار و توبه معصومین؛ درباره احادیثی که دال بر عدم عصمت معصومین (ع) می باشد باید گفت؛ اولا: این گونه احادیث، از نظر سندی ضعیف هستند ثانیا: این گونه احادیث بیشتر جنبه تعلیمی و تربیتی و ترک اولی دارد، و هم چنین با توجه به احادیثی که افرادی، امامان (ع) را تنها به عنوان «ائمه ابرار» معرفی کرده اند، باید گفت که؛ استدلال این افراد تنها ناظر به روایاتی است که ائمه (ع) در این گونه روایات تنها به ابرار بودن خود اشاره کرده اند و این دلیل بر عدم عصمت آنان نمی باشد؛ چون در احادیث فراوان دیگر امامان (ع) خود را معصوم معرفی کرده اند.

چکیدهاین پژوهش در مورد بررسی روایات مرتبط با وحی بر پیامبر اسلام (ص) می‌با شد که در آن، روایات مربوطه را در منابع روایی فریقین نقد و بررسی می‌کند. عدم تحقیق همه جانبه پیرامون موضوع مورد بحث، ضرورت چنین تحقیقی را ایجاب می‌کند. از رهگذر این تحقیق با استناد به ادله‌ی متقن ثابت می‌شود که، قرآن جز خدا منبع دیگری ندارد، دریافت وحی به سه شکل می‌باشد؛ اعم از مستقیم( از خداوند)، غیرمستقیم(با تمثل فرشته وحی) و رویای صادقه که البته دریافت قرآن به دو شکل اول بوده است و در برسی حالات درونی پیامبر(ص) در فرآیند وحی، جریان کاملاً عادی بوده است و از نظر حالات بیرونی در وحی مستقیم که ارتباط با عالم مجرد بوده، وضعیت جسمانی پیامبر(ص)؛ تحت تأثیر وحی قرار می‌گرفته، بدون اینکه در متن وحیانی تأثیر بگذارد و آغاز بعثت 27 رجب بدون نزول آیات قرآن، و شروع نزول قرآن در ماه رمضان به مدت 23سال می‌باشد و انقطاع وحی، مفهومی جز این ندارد که، خاصیت نزول، تدریجی می‌باشد و با استناد به ادله قرآنی و روایی متقن، نزول تدریجی قابل اثبات است؛ ولی نزول دفعی از امور غیبی است که ادله روایی صحیح و متقنی دال بر اثبات چگونگی این نوع نزول وجود ندارد.واژگان کلیدی: روایت، افسانه غرانیق، دفعی، تدریجی، فترت وحی، تمثل جبرئیل