جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دکارت و پیروان فیزیک مکانیکی جدید او در نتیجه واکنشی علیه فلسفه او بر این اساس که نمی تواند معجزه عشای ربانی را به اندازه کافی توضیح دهد، در معرض محکومیت قرار گرفتند. با این حال، دکارت قاطعانه معتقد بود که می‌تواند توضیحی درباره حضور واقعی مسیح در مراسم عشای ربانی ارائه دهد که نه تنها با فیزیک و متافیزیک او سازگار است، بلکه با ارتدکسی که کلیسا می‌خواهد نیز سازگار باشد. توضیح او از ابهام زبانی که شورای ترنت اتخاذ کرده بود سوء استفاده کرد، اما فلسفه ارسطویی را که به طور سنتی برای توضیح معجزه به آن تکیه می‌کرد، رد کرد. تبیین دکارت از استحاله، برای معاصران مکتبی او تحریک آمیز باقی ماند، نه به این دلیل که از نظر درونی ناسازگار بود، بلکه بیشتر به این دلیل که دکارت تلاش کرد کل فلسفه سنتی را براندازد. اعتماد دکارت به تبیین خود از آیین مقدس در نهایت تاریخ طولانی و پر دردسر این موضوع را از او پنهان کرد و او را به این باور رساند که می تواند با انتشار نظریه خود در مورد عشای ربانی، گروندگانی را به فلسفه خود جلب کند. در نتیجه این گشت و گذار در الهیات، فلسفه دکارت مورد انتقاد قرار گرفت و تا حدی محکوم شد زیرا نمی توانست توضیحی سنتی از مراسم عشای ربانی ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : در اثر حاضر، نظریه بینش برکلی در خاستگاه های تاریخی، در ارتباط با مفاهیم کلی فلسفی برکلی، و در دریافت اولیه آن مورد توجه قرار گرفته است. نظریه برکلی جایگزین گزارشی از بینایی می شود که بر اساس آن فاصله و سایر ویژگی های فضایی از داده های ابتدایی از طریق یک استنتاج هندسی ناخودآگاه استنتاج می شوند. این گزارش از بینایی بر حسب «هندسه طبیعی» اولین بار توسط دکارت و مالبرانش معرفی شد. در میان منابع بی واسطه دانش برکلی از نظریه هندسی ادراک، رساله دیوپتریک ویلیام مولینوکس، دیوپتریکا نوا، نقش کلیدی ایفا کرد. درک برکلی از "هندسه طبیعی" به طور نزدیک به توصیف مولینو از مکانیسم بینایی که از پیچیدگی های گزارش های دکارت و مالبرانش اجتناب می کند، متکی است. در فصل اول، نظریه برکلی در تقابل با نظریه مولینوکس ارائه شده است. در فصل دوم به رابطه بین نظریه بینش و غیر مادی می پردازم. در فصل پایانی یکی از اولین انتقادات بر نظریه برکلی را بررسی می‌کنم که در رساله چشم ویلیام پورترفیلد یافت می‌شود.

ترجمه ماشینی : با شروع ارسطو، بسیاری از فیلسوفان برای قرن‌ها فکر می‌کردند که در نظر گرفتن غایاتی که چیزها، چه زنده و چه غیرزنده، طبیعتاً به آن گرایش دارند، مهم است. این غایات به عنوان علل نهایی چیزها شناخته شده اند. اما در دهه‌های اولیه قرن هفدهم، فیلسوفانی را می‌یابیم که فکر می‌کنند در نظر گرفتن علل نهایی در فیزیک نامطلوب است. دو فیلسوف از این قبیل فرانسیس بیکن و رنه دکارت هستند. برای اینکه بدانیم چرا آنها بر این عقیده هستند، دلایلی را که آنها برای حفظ جایگاه خود بیان می کنند، بررسی و ارزیابی انتقادی می کنیم. با این حال، قبل از انجام این کار، مهم است که گزارش های باستانی از علیت نهایی ارائه دهیم تا بتوانیم بهتر درک کنیم که فیلسوفان مدرن ما چه چیزی را از فیزیک خود طرد کردند. دو روایتی که در ابتدا بررسی خواهیم کرد، مربوط به ارسطو و سنت توماس آکویناس است. گزارش ارسطو از این جهت مهم است که می توان او را به درستی پدر علیت نهایی نامید، در حالی که روایت آکویناس یکی از تأثیرگذارترین تفاسیر مسیحی از ارسطو است. همچنین مهم است که رابرت بویل را در این موضوع در نظر بگیریم زیرا او یکی از فیلسوفان قرن هفدهمی است که با طرد علل نهایی توسط دکارت مخالف بود. در جریان ارزیابی ما از درمان علل نهایی توسط سه فیلسوف مدرن ما، طرح یک سؤال مهم ضروری خواهد بود: آیا آنها درک درستی از آموزه نهایی ارسطویی نشان می دهند؟ اگر این کار را نکنند، واقعاً نمی توان گفت که انتقادی ارائه کرده اند که ارزش جدی گرفتن داشته باشد

براهين زيادي براي تجرد نفس در فلسفه اسلامي و فلسفه غرب ذکر شده است. برهان «شک» دکارت يکي از براهيني است که در فلسفه غرب براي تجرد نفس مطرح گردیده است. مي‌توان اشکالاتي را از منظر فلسفه اسلامي به برهان دکارت وارد کرد، اما اين برهان به‌وسيله برهان «هواي طلق» ابن‌سينا قابل تصحيح است. به خاطر شباهت‌هاي دو برهان، دو اشکال مهم از «فلسفه ذهن» بر اين دو وارد شده است: اشکال اول در اين‌‌باره است که اين برهان مبتني بر قانون لايب‌نيتس است و قانون مزبور در خصوص امور داراي حيث التفاتي کارايي ندارد. اشکال دوم مي‌گويد: نحوه ارائه شدن تجربه آگاهانه ما به خودمان، به قدر کافي ماهيتمان را نشان نمي‌دهد. این مقاله به روش تحليلي ـ توصيفي به هر دو اشکال جواب داده و در آخر با کمک علم حضوري و بساطت نفس اثبات کرده که نه‌‌تنها نفس غير بدن است، بلکه موجودي مجرد از بدن به‌شمار می‌آید.

مسئله ذهن ـ بدن یکی از مهم‌ترین مسائلی است که همواره در طول تاریخ فلسفه مورد توجه محققان قرار داشته است. اما این مسئله همواره به شکلی واحد نبوده و با تقریرات مختلفی همراه بوده است. هدف از این مقاله بررسی تطبیقی دو تقریر قابل توجه این مسئله؛ یعنی تقریر دکارت و تقریر شایع در فلسفة ذهن به روش تحلیلی ـ تطبیقی است. بدین‌جهت نخست توضیحی اجمالی از مسئله ذهن ـ بدن ارائه کرده و سپس به فلسفه دکارت پرداخته و شاخصه‌های تقریر وی را در حد توان به تصویر کشیده‌ایم. سپس به ارزیابی تقریر شایع از این مسئله در فلسفة ذهن پرداخته‌ایم و هم‌زمان تا حد امکان بعضی از تفاوت‌های شاخص میان روش فلسفی دکارت و فلاسفه تحلیلی را برجسته ساخته‌ایم. در آخر به بررسی تطبیقی دو رویکرد و دو تقریر مورد بحث پرداخته و ضمن توضیح تفاوت‌های موجود میان آن دو، به تأثیراتی که این تفاوت‌ها در نحوة پاسخ به مسئله ذهن ـ بدن می‌گذارند، اشاره کرده‌ایم.

ترجمه ماشینی: این سومین کتاب راهنمای Routledge است که من خریداری کرده‌ام، و همه آنها بسیار خوب بوده‌اند. هتفیلد مطالب زیادی درباره دکارت نوشته است و کارهای او را در درون و بیرون می داند. او همچنین پیش‌زمینه و زمینه‌ای را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد دکارت چه کاری را انجام می‌داد، و آنچه در آن روزها مورد بحث بود که دستور کار او را هدایت می‌کرد. به طور خلاصه، او قصد داشت ارسطو را به نفع بهبود علم تجربی سرنگون کند، نه برای ایجاد نوعی شک و تردید که جهان را انکار می کند. مدیتیشن ها تلاشی است برای پاک کردن لوح اطلاعاتی که فکر می کنیم می دانیم و سپس در پایان مدیتیشن ششم، خواننده را با روشی کاملاً جدید از تفکر درباره جهان آموزش می دهیم. مدیتیشن ها روایتی هستند که قرار است به تدریج شما را در آن پروژه همراه کند، پروژه ای که برای دکارت مشکل و حتی خطرناک بود، زیرا ارسطو قدیس فکری کلیسا بود. اگر قبلاً یا مدت‌ها پیش مدیتیشن‌ها را نخوانده‌اید، توصیه می‌کنم ابتدا درمان هتفیلد با هر یک را بخوانید. اگر ابتدا دکارت را بخوانید، احتمالاً متوجه خواهید شد که هتفیلد آنقدر به درک شما افزوده است که به هر حال برای یک بار خواندن دوباره به عقب باز خواهید گشت. من هیچ گزارش کامل دیگری از مدیتیشن ها را نخوانده ام، اما نمی توانم تصور کنم که چگونه کسی می تواند کاری بهتر از هتفیلد در اینجا انجام دهد.

پژوهش پیش‌رو در صدد بیان خوانشی از نوآوری و تقریر برهان صدیقین از منظر امام خمینی(ره) و مقایسۀ آن با برهان وجودی آنسلم و دکارت است. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و کتابخانه‌ای است. یکی از اشکالات اساسی برهان وجودی آنسلم-دکارت خلط بین مفهوم و مصداق یا حمل اولی و شایع صناعی است؛ این در حالی است که برهان صدیقین چه به تقریر سینوی و چه به تقریر صدرایی دچار چنین خبطی نیست. اما اصل بنیادی که امام خمینی(ره) را قادر می‌سازد تا روح جدیدی در براهین اثبات خدا بدمد این است که ایشان با مبانی استوار به بیان دیدگاه و خوانش خود از برهان صدیقین می‌پردازد و آن خروج از معنای مصطلح و الفاظ نظری در بیان برهان اثبات خداوند متعال است. ایشان معتقد است که اساساً برهان صدیقین مبتنی بر معرفت و شهود است و نیازمند مقدمات برهانی و فلسفی نیست.

تاملات در فلسفه اولی در مقام اثری سرنوشت‌ساز و مهم در تاریخ فلسفه، همواره از منظرهای مختلفی موردتوجه مفسران و شارحان فلسفه دکارت بوده است. در این رساله می‌کوشیم این اثر را با تمرکز بر بازتعریف دکارت از عقل و معنابخشی تازه به آن و نیز اعتباربخشی به این معنا از «تأمل نخست» تا «تأمل ششم» از نظر بگذرانیم. برای این‌کار، در مقدمه، آراء و نظریات دکارت‌شناسان برجسته را در مورد تأملات بررسی می‌کنیم و پیشینه‌ای از افکار دکارت را درباره جایگاه عقل و اهمیت آن، چه در آثار دکارت و چه در زندگی او می‌آوریم. همچنین افکار موجود در زمانه دکارت را در ارتباط با مساله عقل و مباحث مربوط به آن به خصوص رویکرد ارسطوییان و مدرسیان بررسی خواهیم کرد. در فصل اول، مقدمات لازم در نظام فکری دکارت برای ورود به مباحث تأملات را مطرح می‌کنیم و به بحث روش و اهمیت آن چه در دوره دکارت و چه در نظام فلسفی او می‌پردازیم و به دنبال آن مباحث شهود و استنتاج، تحلیل و ترکیب، ماهیات بسیط و نورفطری یا نور عقل می‌آوریم و به اهمیت ریاضیات در اندیشه دکارت اشاره می‌کنیم. بقیه فصل‌های رساله مطابق با مباحث مطرح در تأملات انجام می‌شود. در فصل دوم، به بحث شک، اهمیت آن، مراحل شک در «تأمل نخست»، هدف از شک را می‌آوریم و نشان می‌دهیم هدف دکارت صرفا ردّ شکاکیت نیست و دکارت اعتبار عقل و اهمیت آن را از همان «تأمل نخست» می‌پذیرد. در فصل سوم اولین اصل یقینی دکارت یعنی کوگیتو را با تمرکز به دو جنبه عقل و اراده در آن بررسی می‌کنیم و اهمیت عقل را در گزاره کوگیتو نشان می‌دهیم. در همین فصل به اهمیت و جایگاه خداوند در نظام فلسفی دکارت و براهین اثبات وجود خدا می‌پردازیم و برهان وجودی و مساله دور دکارتی را نیز بررسی می‌کنیم و نشان می‌دهیم در نظام فکری دکارت، بحث خدا برای اعتباربخشی به عقل و رسیدن به معیار وضوح و تمایز و ادامه مسیر تأملات و بازسازی عالم خارجی اهمیت و جایگاه ویژه‌ای دارد. در فصل چهارم به رابطه عقل و اراده و مساله خطا از وجوه گوناگون می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که اراده‌ای از نوع تازه در این‌جا در برابر اراده مطرح در «تأمل نخست» ظهور می‌کند که معنای تازه‌ای به عقل می‌بخشد و به جایگاه عقل و اراده در اخلاق مدنظر دکارت نیز اشاره می‌کنیم. در فصل پنجم، جایگاه عقل در اثبات عالم خارج و اعتبار بخشی حواس توسط عقل را دنبال می‌کنیم و نشان می‌دهیم عالمی که دکارت اثبات می‌کند عالمی است برخلاف عالم حس‌بنیاد مدرسیان به این معنا که عقل با اعتباربخشی به حس آن را از نو پی می‌افکند. در این فصل اهمیت و جایگاه عقل را در مساله نفس و بدن و تمایز آنها از یکدیگر مطرح می‌کنیم و به بحث عقل در کنار دو قوه احساس و تخیل نیز می‌پردازیم. در همه این فصل‌ها، دیدگاه و نظریات مفسران و شارحان فلسفه دکارت را در موضوع فصل‌ها تا حد امکان بررسی می‌کنیم و می-کوشیم موضع خود را با تکیه بر آثار دکارت بیاوریم که در نهایت، همه آن‌ها را در بخش نتیجه خواهیم آورد.

ترجمه ماشینی: دکارت به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران فلسفه مدرن، جایگاهی اساسی دارد. او، شاید گسترده ترین مورد مطالعه در بین تمام فیلسوفان باشد. در این مجموعه معتبر، یک تیم بین المللی از محققان برجسته در مطالعات دکارتی، طیف کاملی از دستاوردهای فلسفی فوق العاده دکارت را ارائه می دهند. زندگی او و رشد اندیشه او و همچنین پیشینه فکری و استقبال از کار او به طور مفصل مورد بررسی قرار می گیرد. در هسته این جلد مجموعه ای از فصول درباره متافیزیک او قرار دارد: برهان مشهور «کوگیتو»، برهان وجود خدا، «دایره دکارتی» و نظریه دوگانه ذهن و ارتباط آن با دیدگاه های الهیاتی و علمی او. فصول دیگر مفاهیم فلسفی کار او در جبر، جایگاه او در انقلاب علمی قرن هفدهم، ساختار فیزیک او، و کار او در زمینه فیزیولوژی و روانشناسی را شامل می شود.