جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

استخدمت النصوص العرفانیة الفارسیة المنثورة، أبسط الأدوات فی اللغة والبیان لنقل المفاهیم العمیقة والصعبة. و اعتبر هذا اللون من النثر من أکثر النصوص استحسانا فی جمیع العصور. والمعروف عن النصوص المنثورة لجامی فی جمیع أصناف الآثار التفسیریة والتعلیمیة والعرفانیة أنها تمتاز بمنتهی الرقة والحذاقة إلی جانب ما تحظی به النصوص القدیمة من أدوات بیان تجعلها رصینة لغویا، و بطبیعة الحال، تتحلی نصوص رسالة شرح الرباعیات فی وحدة الوجود بجمیع المیزات المذکورة.وتناولت هذه المقالة رسالة شرح الرباعیات فی وحدة الوجود بالبحث والتعریف بعد تسلیط الضوء علی حیاة جامی وآثاره. وهناک إشارة وجیزة إلی أسلوب النثر فی عصر جامی. ثم تناول المقال بالبحث والتفصیل أبرز سمات أسلوب النثر المتوارد فی الرسالة، من بینها الإیجاز، ونماذج من الأسالیب القدیمة، وحذف الأفعال بالقرینة، واستعمال «ئیت» المصدریة، و موضوع طرح الألفاظ المترادفة، وتطبیق الصفة مع الموصوف والاستناد بالآیات القرآنیة. و فی النهایة تأتی النتیجة لتکون ختاما للبحث.

ابوالفرج رونی (شاعر قرن پنجم هجری) از جمله شاعرانی است که با بهره مندی از اطلاعات علمی و دینی و عرضه آن در اشعارش، زمینه های ورود اطلاعات علمی به شعر فارسی را فراهم آورد. شیوه او باعث تحول تدریجی سبک خراسانی به سبک عراقی شد و از این نظر نیز می توان در تحول سبک های شعر فارسی برای او سهمی قائل گردید.بخشی از اطلاعات اشعار ابوالفرج به عناصر دینی اختصاص دارد. او چون شاعری مدیحه سراست با علاقه های سیاستمدارانه ممدوحان خود بخوبی آشناست. از اینرو نه تنها در مدیحه های خود از آیات و اشارات قرآنی سود می جوید بلکه می کوشد تا به ممدوح، چهره ای الهی ببخشد و در این راه مبالغه را به جایی می رساند که ممدوح را همتراز پیامبران می شمارد و حتی برای او صعودی معراج مانند قائل می شود. از سوی دیگر برای توجیه مبارزات و کشورگشایی های ممدوح، او را جهادکننده ای معرفی می کند که کوشش او در راه گسترش دین اسلام صرف می شود. ابوالفرج در بخش شریطه و دعای تایید قصاید خود به جای اینکه همچون دیگر شاعران عصر خود از عناصر طبیعی برای بیان آرزوهای جاودانگی ممدوح استفاده کند از عناصر دینی بهره می جوید و غالبا آرزو می کند تا دین اسلام برقرار است، ممدوح نیز برقرار بماند.در این مقاله کوشش شده است پرداختن ابوالفرج به عناصر دینی در پنج زمینه (اشارات دینی، ممدوح انسان الهی، اسباب و ابزار دینی ممدوح، ممدوح در مقام غازی و ممدوح و جاودانگی) مورد بررسی قرار گیرد.