آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

رابطۀ اخلاق با دین از دیرباز موضوع مباحثات فلسفی و الهیاتی بوده است. در سال‌های اخیر، این ایده که ناسازگاری اخلاق با دین واقعیت دارد، به اَشکال مختلفی مطرح شده و طرفدارانی پیدا کرده است. در این میان، عده‌ای دین را به نفع اخلاق تخطئه می‌کنند و عده‌ای دیگر اخلاق را از اعتبار ساقط و جانب دین را تقویت می‌کنند. در این نوشتار، دیدگاه یکی از طرفداران رویکرد اخیر که در رسانۀ ملی بازتاب داشته، مورد تحلیل انتقادی قرار گرفته است. ایدۀ اصلی «جایگزینی تقوا به جای اخلاق» است. پس از بررسی ابعاد مختلف این ایده، به برخی از مهم‌ترین کاستی‌های آن اشاره شده است. این کاستی‌ها بدین قرارند: ابتنای ایده بر درکی نابسنده از اخلاق، بی‌توجهی به مضامین قرآن و روایات شیعی ناظر به جایگاه ویژۀ اخلاق در دین، بی‌توجهی به لوازم منطقی بی‌اعتبارکردن اخلاق فطری و پیشادینی. جمع‌بندی نوشتار حاضر این است که تأکید بر ناسازگاری اخلاق و دین و پیشنهاد جایگزینی تقوا به جای اخلاق، نه‌تنها از منظر دینی قابل دفاع نیست؛ بلکه درنهایت به نفع دین‌داری جوانان نخواهد بود.

جمعیت رو به افزایش زنان مبلغ و گستردگی موضوعات مربوط به زنان، در فضای علمی‌ و فرهنگی جامعه و تأثیر‌‌گذاری مستقیم مبلغان زن بر اعضای خانواده، توجه ویژه به امر تبلیغ زنان و لزوم ارتقا‌‌بخشی فعالیت آنان را می‌‌طلبد. هدف این پژوهش ارتقای تبلیغ دینی بانوان، با شناسایی آسیب‌ها و ارائه راهکار،با رویکرد اخلاق تبلیغ دین، از میان ارکان تبلیغ دینی (مبلغ، پیام و مخاطب)، «مبلغ» می‌باشد و از میان امور متعدد مربوط به مبلغ، «پوشش مبلغ» انتخاب و این پرسش مطرح شده‌‌ است که «چه مواردی در زمینه پوشش بانوان مبلغ، به اخلاق تبلیغ دینی آنان، آسیب می‌‌رساند و ریشه‌های این آسیب‌ها کدام است؟ روش این مقاله، توصیفی‌– تحلیلی است. داده‌ها با روش مصاحبه به‌ دست‌آمده و با تکنیک تحلیل مضمون، تحلیل شده ‌‌است. یافته‌ها می‌‌‌ر‌ساند: مضامین برندپوشی، ناآراسته‌پوشی و غیرمتعارف‌پوشی، ناظر به گونه‌هایی از پوشش بانوان مبلغ است که همگی نامناسب تلقی می‌‌شوند و علت انتخاب این پوشش‌ها، عدم شناخت پوشش مناسب، ناتوانی در انتخاب پوشش مناسب و نابسندگی نظام تربیتی حوزویان است؛ ثانیاً مضامین شیک‌پوشی و فرم‌پوشی ناظر به دو‌گونه پوشش مطلوب، اما چالش‌برانگیزی‌‌است که بی‌توجهی به روایت‌ها دال بر شیک‌پوشی، افراط‌‌ و تفریط در شیک‌پوشی، بافت منطقه تبلیغی، سطح معیشتی مبلغان و خلط مصداقی پوشش شیک و نامتعارف، موجب این چالش شده و باید مورد ملاحظه قرار بگیرد.

رشد و بالندگی اندیشه‌های فیلسوفان یونانی و بنیان‌گذاران اخلاق فضیلت، در بستر اسلام موجبِ شکل‌گیری یکی از مهمترین رویکردهای تربیت اخلاق دینی، «اخلاق فلسفی» شد. در غربِ معاصر، رویکردِ «تربیت منش» به عنوان فضیلت‌گرایی نوین، توانست در مواجهه با سال‌ها مقابله با بنیان‌های تربیت سنتی، دوباره مورد توجه اندیشمندان تربیتی قرار گیرد. این مقاله برای اولین بار، به مقایسه اصول و روش‌‏های تربیتی این دو رویکرد با خاستگاه مشترک که در دو بستر متفاوت رشد یافته‌اند، می‌‏پردازد. هرچند هردو رویکرد، در همه‌جانبه‌نگری، استفاده از روش‌های تربیت مستقیم و غیرمستقیم، اهمیت به جایگاهِ تمامی عوامل موثر در رفتار و بسیاری از روش‌ها همسانند، این مقاله توانسته است نقاط تمایز آنها را درمیزانِ تاکید در عوامل موثر دررفتار و معرفی اصول، راهبرد و روش‌‏های خاصِ هردو رویکرد ارائه ‏نماید که مهمترین آنها، بهره‌مندی رویکرد اخلاق فلسفی از مبانی، اصول و آموزه‌های دین مبین اسلام است.