کار جهان آفرينش براساس حساب دقيق رياضي و هندسي است. طعام براي حضرت مريم و حضرت فاطمه و بيآبي در روز عاشورا، در اين نظام قابل بررسي است. زيرا چه ارسال طعام بهشتي و چه منع آب براي آزمون بوده است. در برخي موارد، اولياء الهي از طعام بهشتي سيراب مي شوند تا هم خود بهره ايماني و يقينيشان بيشتر شود و هم شخصيت آنها براي ديگران جلوه گر گردد. چنان که درباره طعام بهشتي حضرت مريم و حضرت فاطمه چنين بود. اما در روز عاشورا چون عرصه آزمون بود، آزمون امام حسين(ع) و خاندان و يارانش که تا کجا ايستادگي مي کنند و آزمون دشمنان خاندان پيامبر که تا چه حد شقاوت مي کنند، لازم بود که همه امور براساس مجاري طبيعي پيش برود و ديديم که در اين صحنه از نظر زينب کبري(س) که از ابتدا تا انتها در متن همه حوادث بود جز زيبايي رخ نداد «ما رأيت الا جميلا : من جز زيبايي نديدم» زيرا چشم الهي زينب کبري در آن صحنه ديد که گروهي عاشق پاک باخته به رهبري امام حسين(ع) در آن بيابان عاشقانه ترين سرودها را نواختند و در محضر دوست به خون خود غلتيدند.
بي حسرت هيچ کس نرود زين جهان | الا شبهه عشق به تير از کمان دوست |
و حقيقتا اين زيباترين صحنه هاست و تشنگي و عطش نيز بخشي از صحنه آداب اين صحنه زيبا و دل انگيز است که اولياء الهي به اختيار خود و دشمنان خدا با سوء اختيار خود آفريدند.