بـرداشـتن عقاب از مجرم در روز قيامت, پس از آنكه خداوند از طريق وعيد خود آن را ثابت كرده است, عدل است يا ظلم. اگر عدل باشد در اين صورت اصل حكمى كه عقاب را در پى دارد ظلم است و ظلم با ساحت پاك خـداونـدى سـازگـار نـيـسـت, و اگـر ظلم باشد در اين صورت درخواست شفاعت انبياء مثلا, درخـواسـت ظـلـم از خداوند خواهد بود و چنين درخواستى جاهلانه است با عصمت و علم انبياء صلوات اللّه عليهم سازگار نيست. | کتابخانه مجازی الفبا

بـرداشـتن عقاب از مجرم در روز قيامت, پس از آنكه خداوند از طريق وعيد خود آن را ثابت كرده است, عدل است يا ظلم. اگر عدل باشد در اين صورت اصل حكمى كه عقاب را در پى دارد ظلم است و ظلم با ساحت پاك خـداونـدى سـازگـار نـيـسـت, و اگـر ظلم باشد در اين صورت درخواست شفاعت انبياء مثلا, درخـواسـت ظـلـم از خداوند خواهد بود و چنين درخواستى جاهلانه است با عصمت و علم انبياء صلوات اللّه عليهم سازگار نيست.

پاسخ :
در پـاسـخ از اين شبه مى توان گفت اولا همانگونه كه در موارد اوامر و نواهى امتحانى , رفع حكم امـتحانى و اثبات آن هر دو عدل است و حكمت آن نيز آزمايش وامتحان يا روشن ساختن سريره و باطن مكلف , يا درك استعدادهاى درونى اوست ; درمورد شفاعت نيز وضع به همين گونه است يـعـنى همه مومنان اهل نجات اند ; وضع احكام و انواع عقاب مترتب بر سر پيچى از آنها براى كفار است . مومنان با انجام وظايف و اطاعت به درجات گوناگون محسنين نايل مى آيند و كسانى از مومنان كه مرتكب گناه شوند به وسيله شفاعت نجات مى يابند . ثـانـيـا ; رفـع عـقـاب در صورتى مغاير با عدل است كه حكم اول را نقض كند در حاليكه حقيقت شـفـاعـت ايـن اسـت كـه مشفوع را از موضوع حكم عقاب خارج مى كند و موضوع و مصداق حكم رحمت قرار مى دهد , كه اين امر نيز بى جهت و بى دليل نيست بلكه شفاعت كننده باتوجه به وجود صفاتى در وجود خداوند مثل رحمت و كرم و بى نيازى , يا صفاتى دروجود مشفوع مثل پشيمانى , تضرع و فقر از خداوند درخواست مى كند كه مشفوع را ازمصاديق حكم رحمت و كرم خدا گرداند . بنابراين حكم عقاب نقض نشده است تا شبه پيش آيد بلكه موضوع اين حكم عوض شده است .
www.eporsesh.com

سایت راسخون