جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در فرآیند ترجمه، همواره دو گرایش مبدأمدار و مقصدمدار در برابر هم وجود داشته است. مترجمان گاه «حفظ زبان مبدأ» را مدنظر داشته‌ و گاه «قابل­فهم بودن مطلب در زبان مقصد» را مورد توجه قرار داده‌اند. در دوران معاصر و با شکل‌گیری نظریه‌های علمی در حیطه ترجمه، اصلی‌ترین وجه تمایز دیدگاه‌ها، همین دوگانگی مبدأمداری و مقصدمداری است. از جمله مواردی که در مبدأمداری یا مقصدمداری ترجمه بازتاب مهمی دارد، شیوه‌های مورد استفاده در برگردان استعاره است. لذا در این مقاله، شیوه‌های برگردان استعاره در ترجمه ابوالفتوح رازی بررسی و آماری از شیوه‌های عملکرد وی ارائه شده است. در نهایت به این نتیجه دست یافته‌ایم که اگرچه مفسّر بدون اسلوب معینی از دو شیوه مبدأمداری و مقصدمداری بهره برده است، اما بااین‌حال، به حفظ ویژگی‌های زبان مبدأ توجه بیشتری داشته و بر این اساس می‌توان او را یک مترجم مبدأمدار دانست.