جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : "این حجم چشمگیر از مقالات که شامل مشارکت های هربرت دریفوس، شان کلی، مایک ویلر، دن زهاوی، و شان گالاگر است، منعکس کننده یک روند نوظهور در علوم شناختی است، و این رویکرد جدید به علم شناختی را بررسی می کند که توسط افکار هایدگر در مورد وجود انسان ارائه شده است." - چکیده: این حجم چشمگیر از مقالات که شامل مشارکت‌های هوبرت دریفوس، مایک ویلر و شان گالاگر می‌شود، نشان‌دهنده یک روند در حال ظهور در علوم شناختی است و این رویکرد جدید به علم شناختی را که از افکار هایدگر درباره وجود انسان است، بررسی می‌کند. ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی : طبیعت شناسان و پدیدارشناسان مفاهیم متضادی از فلسفه و هدف آن دارند. طبیعت گرا فلسفه را رشته ای می داند که با علوم طبیعی پیوسته است، در حالی که پدیدارشناسی خود را با مخالفت با چنین دیدگاهی از فلسفه تعریف می کند. پروژه پایان نامه من استدلال می کند که این مخالفت بی اساس است. پدیدارشناس جهانی را که ما آگاهانه تجربه می کنیم، دنیایی از واقعیت های ذهنی می داند. پایان نامه من با معرفی برداشت پدیدارشناس از یک واقعیت ذهنی آغاز می شود. من موقعیتی را زمانی «یک واقعیت ذهنی» می نامم که اساساً موضوعی از تجربه را در بر می گیرد. در ادامه توضیح می دهم که چرا پدیدارشناسان فکر می کردند دنیایی که ما تجربه می کنیم دنیایی از واقعیت های ذهنی است. طبیعت گرایان معتقدند که همه واقعیت ها واقعیت های عینی هستند و عموماً فرض بر این است که هیچ واقعیتی نمی تواند هم ذهنی و هم عینی باشد. من استدلال می کنم که تضاد بین این دو نوع واقعیت است که پدیدارشناسان را به این نتیجه رساند که یک نظریه طبیعت گرایانه ذهن جایی برای واقعیت های ذهنی در آن نخواهد داشت. یک ادعای اصلی در پایان نامه دکتری من این است که یک واقعیت می تواند هم ذهنی و هم عینی باشد. من استدلال می‌کنم که یک طبیعت‌گرا می‌تواند وجود واقعیت‌های ذهنی را بپذیرد، اگر بتواند وجود موقعیت‌هایی را بپذیرد که اساساً دربرگیرنده روابط با موضوعات تجربه هستند. اگر یک طبیعت‌گرا بخواهد وجود چنین موقعیت‌هایی را بپذیرد، باید توضیحی طبیعت‌گرایانه از آنچه موضوع تجربه است ارائه شود. به ادعای من، موجودی زمانی به موضوع تجربه تبدیل می‌شود که بازنمایی‌هایی با محتوای بازتابی به نمایش بگذارد. من شرحی از آنچه برای یک بازنمایی محتوای انعکاسی دارد، بر حسب نوع خاصی از بازنمایی که آن را «بازنمایی ضمنی خود» می‌نامم، ارائه می‌دهم. من با توسل به نقشی که این مفهوم بازنمایی در گزارش‌های تجسم یافته و موقعیت‌یافته از ادراک بازی می‌کند، روایتی طبیعت‌گرایانه از بازنمایی ضمنی خود ارائه می‌کنم. نتیجه می‌گیرم که طبیعت‌گرایی می‌تواند موضوعات تجربه را در هستی‌شناسی خود بپذیرد. پدیدارشناس می‌گوید طبیعت‌گرایی باید واقعیت‌های ذهنی را حذف کند و در نتیجه رابطه ما با جهان به اشتباه توصیف شود. من استدلال می‌کنم که طبیعت‌گرایان می‌توانند واقعیت‌های ذهنی را بپذیرند، و در نتیجه امکان پدیدارشناسی طبیعی‌شده را باز می‌کنند.