جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ولایت سیاسى فقیهان در تفکر شیعه شأنى از شؤون امامت است، بحث امامت و ولایت فقیه درعصر غیبت از زوایای فقهی و کلامی در مکتوبات علماء مطرح وتبیین شده است. هرچند از ثقل بحث می‌‌کاهد؛ولی مورد‌‌‌ توجه مجامع علمی‌سیاسی است. این نوشتار به آثار فقهی کلامی بودن ولایت فقیه با رویکردی توصیفی تحلیلی،به یافته‌هایی رسیده است. ولایت فقیه به معنای کلامی همان فقه قرآنی، نه فقه اصطلاحی،که پویا و متحرک و سازنده جامعه انسانی است. بایستگی آن در عصر غیبت بر اساس قاعده لطف به اثبات رسیده است. مبنای مشروعیت مقام ولایت برای ولی امر مسلمین، تجلی الهی است. ولایت ولی امر بر مردم مستمر و مادام الوصف بودن است. مردم، امتی توانمند و صاحب نظرو فهیم هستند همه مسلمانان مردم جهان موظف به اطاعت از ولی هستند.اوامر شرعی اطیعوا حمل بر ارشادی و پیرو حکم عقل است. و لزوم اطاعت مردم از ولایت فقیه، مطلق است و نیازی به استدلال به ادله نقلی نیست، زیرا حکومت وکالتی از جانب مردم محسوب نمی‌شود، بلکه حکومت ولایتی است و زمامداری و حکومت براساس کلامی بودن، به همه شورن جامعه اسلامی تعمیم دارد. منشأ مشروعیت نظام است و همۀ نهادهاى حکومت، قوانین کشور با تنفیذ ولى مشروعیت مى‌یابند.