جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وعدة «اجابت دعا تحت قبه» که در برخی نصوص وارد شده، از عقاید رایج کلام امامیه است که می‌توان با تحلیل دیدگاه‌های علامه طباطبائي، سازوارگی آن را با نظام علیت تبیین نمود و «وقوع دعا تحت قبه» را به‌مثابة علت بدیلی برای ایجاد شرایط اجابت دعا و رفع موانع آن محسوب نمود. این سازوارگی را مي‌توان با بیان مقام مشیت مطلقة امام حسین علیه السلام و نزدیکی باطن قبة آن حضرت به خزائن الهیه و محاذات آن با عرش، یعنی محل تدبیر و سلطنت ربوبی نیز تبیین کرد. دیدگاه‌های علامه نشان می‌دهد که هم شرافت ذاتی این مکان قبل از حادثة عاشورا و هم شرافت عرضی آنکه حاصل از تجلیات الهی بر قلوب شهیدان و همجواری با جسم مبارک آن حضرت و تردد ملائک است، چگونه می‌تواند سطح دعا را تقویت كند و زمینه را برای اجابت آن فراهم نماید. روش این مقاله توصیفي ـ تحلیلی و استنباطی و براساس منابع کتابخانه‌ای است.