جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در بزرگی و عظمت ایمانوئل كانت (1804-1724) نه فقط در تاریخ فلسفه كه در تاریخ اندیشه بشری حرف و حدیثی نیست. بدون تردید نام این فیلسوف بزرگ آلمانی در كنار افلاطون و ارسطو بر صدر تالار متفكران جهان نقش بسته است. اهمیت كانت در فلسفه تا بدانجاست كه می‌توان تاریخ فلسفه مدرن را به دو دوره ماقبل و مابعد او تقسیم كرد؛ با كانت فلسفه و مابعدالطبیعه به مسیر جدیدی قدم گذاشتند كه در این رهگذر علم و دین معنا و هویت یافتند. در سده بیستم هم كه دو نحله یا دو سنت فلسفی قاره‌ای(اروپایی) و تحلیلی(آنگلوآمریكن) از یكدیگر متمایز شدند، باز هر دو جریان عمیقا متاثر از كانت و فلسفه او بودند به گونه‌ای كه می‌توان كل فلسفه قرن بیستم را در واكنش به اندیشه‌های كانت صورت‌بندی كرد. در گفت‌وگو با محمدرضا واعظ ‌شهرستانی، پژوهشگر فلسفه دانشگاه بُن آلمان به بررسی واكنش‌ فیلسوفان تحلیلی در مواجهه با كانت پرداختیم. او به نقل از برخی از پژوهشگران معاصر، سنت تحلیلی كل فلسفه تحلیلی را چیزی جز ارایه استدلال‌هایی بر له یا علیه كانت نمی‌خواند.