جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

همواره جامعه انسانی متأثر از پدیده جنگ بوده و از این ناحیه آسیب های جبران ناپذیری در بعد مادی ومعنوی به بشریت رسیده است .از طرفی صلح از دیرباز به عنوان آرزو و آرمانی مقدس در میان جوامع بشری مطرح بوده و مصلحان و خیر اندیشان در جهت تحقق این آرمان تلاش نمودهاند . دین مقدس اسلام همواره پیوسته ندای صلح، برادری و برابری سرداده است، اما با وجود این جوامع اسلامی بیشترین صدمات را در جنگهای تحمیلی دیدهاند از جمله در جنگهای صلیبی که مسحیان به مسلمانان تحمیل کردند؛ یا جنگ در عراق و افغانستان و دیگر کشورهای اسلامی در زمان ما که خسارات جبران ناپذیری به بارآورده است. روش برخورد امام علی (ع)با مخالفان بر محوریت صلح بوده، و صلحگرایی در تعالیم و سیره امام علی(ع) از جایگاه برجستهای برخوردار است .ایشان در تمام دوران حکومتش اصل را بر صلح قرارداده بود و از هیچ تلاشی برای حفظ آن کوتاهی نکرد. وی نشان داد که مسالمت بر جنگ و خون‌ریزی ترجیح دارد، مگر اینکه دشمن تمامی راههای منتهی به صلح را ببندد و فتنه انگیزی نماید. در این پژوهش این موضوع بررسی می شود که از سیره امام علی(ع) چه الگویی برای ایجاد صلح می‌توان دریافت کرد.در این مقاله با مراجعه به کتب تاریخ و سیره، همچنین بهره از تعالیم نهج البلاغه به روش کتابخانه‌ای برخورد صلح‌طلبانه امام علی(ع) با مخالفان تبیین می‌گردد تا چراغ راه بشریت برای ایجاد صلح جهانی باشد.