جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فرانچسکو فیچیکیا (زاده ۱۹۴۶ در بازل سوئیس) (Francesco Ficicchia) نویسنده‌ای آلمانی زبان است. او در دهه هفتاد، عضو جامعه بهایی سوئیس شد و حتی برای مدتی در مرکز جهانی بهائی در حیفا کار کرده است. او در سال ۱۹۷۴، انصراف خود از جامعه بهایی را پس از ۳ سال عضویت در آن جامعه رسما اعلام می‌کند. از آن به بعد، او به نزاعی آشکار با جامعه بهائی و مقامات عالیش وارد می‌شود. او بعد از آن چندین مقاله و در نهایت کتابی در نقد جامعه بهایی، تشکیلات اداری بهائیت و اعتقادات آنها می‌نگارد. علت پیدایش اختلاف فیچیکیا با جامعه بهائیت، مطالعه کتاب هرمان زیمر تحت عنوان «یک وصیت نامه جعلی» می‌باشد. هرمان زیمر در کتاب خود وصیت نامه عبدالبها را در پیروی از روث وایت جعلی دانسته و در پی آن جانشینی شوقی افندی را زیر سؤال برده است. فیچیکیا نظرات مخالف خود را در ارتباط با تشکیلات بهائیت در یازدهم فوریه سال ۱۹۷۵ به صورت مقاله‌ای تحت عنوان «نامه یک خواننده»، در روزنامه der zürcher oberländer در زوریخ منتشر می‌کند. مدت کوتاهی پس از انتشار اولین نظرات خود و در ماه اوت سال ۱۹۷۵, فیچیکیا مقاله دیگری تحت عنوان «بهایی گری- یک آینده نا معلوم برای دین آینده» در نشریه ادواری دفتر مرکزی کلیسای پروتستان منتشر می‌کند. فیچیکیا تحقیقات خود را کامل کرده و آن را به صورت کتابی تحت عنوان «آیا بهائیت دین جهانی در آینده است؟ پژوهشی نقادانه در تعالیم، تاریخ و تشکیلات آن.» (به آلمانی: ?Der Bahaismus -Weltreligion der Zukunft) در سال ۱۹۸۱ توسط دفتر مرکزی کلیسای پروتستان آلمان دائره مسائل عقیدتی (به آلمانی: Evangelische zentralstelle fur welTanschauungsfragen ) منتشر می‌کند. این کتاب بحث‌های بسیاری در پی داشته است. میشل میدلن برگر (به انگلیسی: Michael Midlenberger) این کتاب را اولین اثر معتبر و نقادانه در زمینه بهائیت دانسته است. همچنین جامعه آکادمیک آلمان از این اثر استقبال ویژه‌ای می‌کند. به عنوان نمونه، قومیت شناسان و محققان مطالعات زبان عرب چون جوزف هنینگر در سال ۱۹۸۳ این کتاب را مورد پسند معرفی کرده است. وی همچنین با دنیس مک ایون مقایسه شده‌است. کتاب فیچیکا به جایگاه جامعه بهائی در آلمان لطمه وارد کرد. بهائیان در ابتدا تصمیم گرفتند توجهی به کتاب او نکرده ردیه‌ای بر آن ننگارند. اما بعداً آثار آن را در روابطشان با دولتمرادن دیدند. فیچیکیا مقاله دیگری نیز تحت عنوان «بهائیت: دین، دولت و جامعه در یک حکومت دینی جهانی» در زمینه بهاییت در سال ۱۹۹۴ به چاپ رسانده است. به نظر فیچیکیا نگاه نقادانه به بهاییت از طرف بهاییان به ندرت به چشم می‌خورد که اثر وی را در این راستا متمایز کرده است. جامعه بهایی پس از چهارده سال در ۱۹۹۵ کتابی تحت عنوان (به آلمانی: ، Der information als method) در رد نظرات فیچیکیا در ۸۶۰ صفحه می‌نگارد. این اثر ابتدا در آلمان منتشر می‌شود و پس از چندی به انگلیسی تحت عنوان (به انگلیسی: Making the crooked straight) و در پی آن به فارسی تحت عنوان «راست را کژ انگاشتند» ترجمه می‌شود. دنیس مک ایون به حجم این ردیه انتقاد وارد کرده، آن را غیر ضرروری دانسته و غیر آکادمیک خوانده است. همچنین صلاحیت نویسندگان آن را در نگارش یک کتاب گسترده آکادمیک زیر سؤال برده است. وی دلیل خود در بیان چنین مطلبی را، در غیر آکادمیک خواندن اثر فیچیکیا، توسط نگارندگان این ردیه بیان کرده است. به اعتقاد مک ایون، نویسندگان ردیه مزبور به همان اندازه از توانایی نگارش مطلبی آکادمیک برخوردارند که فیچیکیا برخوردار است. او هر دو جبهه را از نظر نگارش در زمینه‌های مطالعات دینی و زبان عرب آماتور معرفی کرده است. در این میان شوفر و گلمر هیچکدام نه به فارسی و نه به عربی مسلط می‌باشند، و بحث در مورد مسائل مطرح شده در کتابشان نیاز به تسلط به آن زبانها دارد. از طرف دیگر، به گفته دنیس مک ایون، بهاییان در مورد اسلام و مسیحیت همان کاری که فیچیکیا با بهاییت انجام داده است را انجام داده‌اند، حال چرا این گونه متون انتقادی را بر نمی‌تابند؟ وی معتقد است، بهاییان تنها تحقیقاتی که هیچ مغایرتی با نظرات محققان شناخته شده و اصول گرای بهایی ندارد، مورد قبول می‌دانند. و این راه را خلاف تحقیق آکادمیک می‌شمرد. فیچیکیا کتاب خود را در سال ۲۰۰۹ تجدید چاپ می‌کند. به گفته وی علت تجدید چاپ کتاب سال ۱۹۸۱، پاسخ به اتهامات ردیه مزبور می‌باشد. او در چاپ جدید خود مطالب گذشته را کاملا تکرار نکرده و نکات جدیدی را بر اساس واقعیت‌های روز به اثر گذشته خود اضافه کرده است.

فیچیکیا که قبلًا خودش بهایی بوده، معتقد است عقاید سیاسی افراطی رهبریت تشکیلات جهانی بهاییت متاثر از گرایشات فاشیستی است. اعضاي تشکیلات در برابر هرگونه تفکر انتقادي، نوآوري، آزادي بیان، انتقاد از مقررات سخت و سانسور با طرد فوري از سوي تشکیلات روبرو میشوند.

فرانچسکو فیچیکیا (زاده ۱۹۴۶ در بازل سوئیس) (Francesco Ficicchia) نویسنده‌ای آلمانی زبان است. او در دهه هفتاد، عضو جامعه بهایی سوئیس شد و حتی برای مدتی در مرکز جهانی بهائی در حیفا کار کرده است. او در سال ۱۹۷۴، انصراف خود از جامعه بهایی را پس از ۳ سال عضویت در آن جامعه رسما اعلام می‌کند. از آن به بعد، او به نزاعی آشکار با جامعه بهائی و مقامات عالیش وارد می‌شود. او بعد از آن چندین مقاله و در نهایت کتابی در نقد جامعه بهایی، تشکیلات اداری بهائیت و اعتقادات آنها می‌نگارد. علت پیدایش اختلاف فیچیکیا با جامعه بهائیت، مطالعه کتاب هرمان زیمر تحت عنوان «یک وصیت نامه جعلی» می‌باشد. هرمان زیمر در کتاب خود وصیت نامه عبدالبها را در پیروی از روث وایت جعلی دانسته و در پی آن جانشینی شوقی افندی را زیر سؤال برده است. فیچیکیا نظرات مخالف خود را در ارتباط با تشکیلات بهائیت در یازدهم فوریه سال ۱۹۷۵ به صورت مقاله‌ای تحت عنوان «نامه یک خواننده»، در روزنامه der zürcher oberländer در زوریخ منتشر می‌کند. مدت کوتاهی پس از انتشار اولین نظرات خود و در ماه اوت سال ۱۹۷۵, فیچیکیا مقاله دیگری تحت عنوان «بهایی گری- یک آینده نا معلوم برای دین آینده» در نشریه ادواری دفتر مرکزی کلیسای پروتستان منتشر می‌کند. فیچیکیا تحقیقات خود را کامل کرده و آن را به صورت کتابی تحت عنوان «آیا بهائیت دین جهانی در آینده است؟ پژوهشی نقادانه در تعالیم، تاریخ و تشکیلات آن.» (به آلمانی: ?Der Bahaismus -Weltreligion der Zukunft) در سال ۱۹۸۱ توسط دفتر مرکزی کلیسای پروتستان آلمان دائره مسائل عقیدتی (به آلمانی: Evangelische zentralstelle fur welTanschauungsfragen ) منتشر می‌کند. این کتاب بحث‌های بسیاری در پی داشته است. میشل میدلن برگر (به انگلیسی: Michael Midlenberger) این کتاب را اولین اثر معتبر و نقادانه در زمینه بهائیت دانسته است. همچنین جامعه آکادمیک آلمان از این اثر استقبال ویژه‌ای می‌کند. به عنوان نمونه، قومیت شناسان و محققان مطالعات زبان عرب چون جوزف هنینگر در سال ۱۹۸۳ این کتاب را مورد پسند معرفی کرده است. وی همچنین با دنیس مک ایون مقایسه شده‌است. کتاب فیچیکا به جایگاه جامعه بهائی در آلمان لطمه وارد کرد. بهائیان در ابتدا تصمیم گرفتند توجهی به کتاب او نکرده ردیه‌ای بر آن ننگارند. اما بعداً آثار آن را در روابطشان با دولتمرادن دیدند. فیچیکیا مقاله دیگری نیز تحت عنوان «بهائیت: دین، دولت و جامعه در یک حکومت دینی جهانی» در زمینه بهاییت در سال ۱۹۹۴ به چاپ رسانده است. به نظر فیچیکیا نگاه نقادانه به بهاییت از طرف بهاییان به ندرت به چشم می‌خورد که اثر وی را در این راستا متمایز کرده است. جامعه بهایی پس از چهارده سال در ۱۹۹۵ کتابی تحت عنوان (به آلمانی: ، Der information als method) در رد نظرات فیچیکیا در ۸۶۰ صفحه می‌نگارد. این اثر ابتدا در آلمان منتشر می‌شود و پس از چندی به انگلیسی تحت عنوان (به انگلیسی: Making the crooked straight) و در پی آن به فارسی تحت عنوان «راست را کژ انگاشتند» ترجمه می‌شود. دنیس مک ایون به حجم این ردیه انتقاد وارد کرده، آن را غیر ضرروری دانسته و غیر آکادمیک خوانده است. همچنین صلاحیت نویسندگان آن را در نگارش یک کتاب گسترده آکادمیک زیر سؤال برده است. وی دلیل خود در بیان چنین مطلبی را، در غیر آکادمیک خواندن اثر فیچیکیا، توسط نگارندگان این ردیه بیان کرده است. به اعتقاد مک ایون، نویسندگان ردیه مزبور به همان اندازه از توانایی نگارش مطلبی آکادمیک برخوردارند که فیچیکیا برخوردار است. او هر دو جبهه را از نظر نگارش در زمینه‌های مطالعات دینی و زبان عرب آماتور معرفی کرده است. در این میان شوفر و گلمر هیچکدام نه به فارسی و نه به عربی مسلط می‌باشند، و بحث در مورد مسائل مطرح شده در کتابشان نیاز به تسلط به آن زبانها دارد. از طرف دیگر، به گفته دنیس مک ایون، بهاییان در مورد اسلام و مسیحیت همان کاری که فیچیکیا با بهاییت انجام داده است را انجام داده‌اند، حال چرا این گونه متون انتقادی را بر نمی‌تابند؟ وی معتقد است، بهاییان تنها تحقیقاتی که هیچ مغایرتی با نظرات محققان شناخته شده و اصول گرای بهایی ندارد، مورد قبول می‌دانند. و این راه را خلاف تحقیق آکادمیک می‌شمرد. فیچیکیا کتاب خود را در سال ۲۰۰۹ تجدید چاپ می‌کند. به گفته وی علت تجدید چاپ کتاب سال ۱۹۸۱، پاسخ به اتهامات ردیه مزبور می‌باشد. او در چاپ جدید خود مطالب گذشته را کاملا تکرار نکرده و نکات جدیدی را بر اساس واقعیت‌های روز به اثر گذشته خود اضافه کرده است.