جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در هندوستان مکاتب فکري متعددي وجود داشته است که مشرب کلامي علماي هند، به خصوص سيد محمدقلي موسوي و سيد دلدار علي، نقش مهمي در گسترش تشيع ايفا کرده است. اين پژوهش در دو بخش، پس از کليات تحقيق، ابتدا به تاريخ مختصر تشيع در شبه قاره هند پرداخته و پس از آن، به شرح مختصر شخصيت علامه دلدار علي و علامه سيد محمدقلي موسوي با تأکيد بر حيات علمي آن دو و پس از آن، به تاريخچه حوزه‌هاي علميه هند پرداخته است. نويسنده در بخش بعدي، به آراي فلسفي و کلامي آن دو در باب توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد پرداخته است. آراي فلسفي و کلامي در باب توحيد، با بيان مقدمات هفتگانه آغاز شده و پس از آن، براهين اثبات خدا را که عبارتاند از برهان وجوب و امکان، برهان حدوث و قدم و برهان حرکت، بيان کرده است. صفات خدا و اسماي الهي، دو مبحث بعدي در باب توحيد هستند که عرضه شده است. آراي فلسفي و کلامي در باب عدل، با پرداختن به مسئله حسن و قبح عقلي، مسئله افعال بندگان و مسئله شرور، ارائه شده است. آراي فلسفي و کلامي در باب نبوت، با تبيين حسن بعث، وجوب بعث با تقرير برهان بوعلي سينا و ادله اثبات نبوت که عبارتاند از معجزه، عصمت و بشارات، بيان شده است. در آراي فلسفي و کلامي در باب امامت، چيستي امامت و از اصول بودن يا فروع بودن امامت مطرح شده و آرا و مذاهب در باب نصب امام و دليل بر وجوب نصب بيان شده است. دليل عقلي بر ضرورت وجود امام، وظايف امام و خليفه، جايگاه خلافت و امامت، صفات و شرايط امام و چگونگي تعيين خليفه، مباحث بعدي در اين باب است. در تعيين خليفه، وجود نص، اعم از آيات و روايات و از جمله، حديث منزلت، بررسي شده است. در آراي فلسفي و کلامي در باب معاد، اقوال در باب معاد و اقوال در کيفيت معاد و اثبات معاد روحاني و جسماني و بحث تناسخ و بازگشت روان به بدن‌هاي متعدد، ارائه شده است. نويسنده در پايان، پژوهش خود را جمع‌بندي کرده است.