جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلام دین اخلاقیات است و نظام اخلاقی اسلام ریشه در فطرت آدمی دارد. دوری از فضائل اخلاقی زمینه‌ی بروز گناه را فراهم می‌کند. گناه به معنی خطا، نافرمانی و انجام عملی خلاف قانون است و به‌طورکلی هر عملی است که با انجام آن، فرد از حدود الهی تجاوز کند. آلوده شدن به گناه، ریشه‌ی بسیاری از تیره‌روزی‌ها، گرفتاری‌های انسان‌ها و مهم‌ترین عامل بازدارنده از هدف خلقت و سعادت بشر است. بنابراین، جهت رسیدن به هدف باید موانع را شناخت و آن را از جوانب مختلف مورد بررسی قرارداد. با مطالعه‌ی آیات و روایات و توجه به حکمت اسلامی این نکته به دست می‌آید که بعد از شناخت دقیق مفهوم و ماهیت گناه، ابتدا باید ریشه‌ی ‌گناهان را که ناشی از جهل، طغیان قوای حیوانی، هوای نفس و وسوسه‌های شیطانی است، از بین برد. سپس با شناخت آثار مخرب گناه بر فرد و جامعه و همچنین آگاهی از عواقب گناهان در آخرت، به پیشگیری و درمان آن پرداخت. مهم‌ترین اثرات مخرب گناهان، کم شدن ایمان، کاهش قوای عقلی، انکار واقعیات، فساد و سقوط جوامع و بازماندن از رشد و تعالی در دنیا است. عذاب‌های اخروی، ذلت و سرافکندگی و محرومیت از لقای الهی، از برجسته‌ترین تبعات اخروی گناهان هستند. توبه راه اصلی آمرزش معصیت است. توبه، بازگشت بنده به‌سوی خدا همراه با ندامت و پشیمانی از گناه است. از بهترین شیوه‌های مقابله با گناهان، تقوا و پرهیزکاری، خودسازی، تقویت اراده، یاد مرگ و افزایش شناخت از خالق و عالم هستی است. ازجمله وظایف جامعه نیز امربه‌معروفو نهیازمنکر، اجرای حدود الهی، همبستگی و اتحاد و خدمت به بندگان خداست.