جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهشی است در تبیین تسبیح موجودات هستی با استناد به آیات و روایات. رسالة حاضر در چهار فصل، هجده گفتار و یک خاتمه تنظیم شده است. نویسنده پس از بیان رابطة تسبیح با حمد، کیفیت وضع الفاظ و حجیت ظواهر الفاظ، به تقسیم بندی تسبیح در قرآن و تسبیح هستی از منظر قرآن و روایات پرداخته است. وی در ادامه از مباحثی همچون اثبات علم و آگاهی موجودات با ادلة عقلی و نقلی و مفهوم عشق بحث کرده است. همچنین در فصل پایانی به بحث از مقوله نطق و کلام از دیدگاه قرآن و اندیشمندان اشاره کرده و نقش کلام و مکالمه را در زندگی انسان ها یادآور شده است. نویسنده در جمع بندی به این نتیجه رسیده که ظواهر آیات و مضامین اخبار اهل بیت(ع)، همه حاکی از جریان تسبیح در میان تمام موجودات است و شیوة بروز آن هم به صورت حقیقی است نه مجازی و تأویل و توجیه همة موارد تسبیح موجودات و مجازی دانستن و به زبان حال تفسیر کردن آن، بسیار بعید و دور از حقیقت خواهد بود. بنابراین باید بپذیریم که تسبیح و ذکری که اولیای خدا همچون حضرت داود(ع) شنیده اند، یک نطق و آهنگ عادی نبوده از این رو اگر ما هم فرضاً همراه حضرت داود(ع) می بودیم، امکان شنیدنش برای ما مقدور نبود، زیرا همراه ایشان مردمی بوده اند که آنچه را حضرت داود(ع) شنیده است، آن ها از شنیدنش محروم بوده اند، به علت اینکه آن ها گوش باطنی همچون داود(ع) نداشتند، و الّا تمام موجودات در عالم واقع، تسبیح گوی حقّند.