جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع تحقیق پایانی، امامت و خلافت از دیدگاه قرآن، سنت و عقل است. این تحقیق پایانی در هفت بخش تنظیم گردیده است که در بخش اول مفهوم امامت و خلافت مورد بررسی قرار گرفته است. امامت در لغت به معنای پیشوایی و خلافت به معنای جانشینی است. متکلمان اسلامی امامت را با تعبیرهای متفاوتی تعریف کرده اند. مجموع تعاریف به دو دسته کلی تقسیم می شود: تعاریف عام و خاص. تعاریف عام عبارت است: از رهبری عمومی در امور دینی و دنیوی. در تعاریف خاص – علاوه بر تعریف مذکور– بر جانشینی پیامبر? نیز تاکید شده است. اهل سنت و شیعه دیدگاه های متفاوتی درباره مساله امامت دارند، از دیدگاه شیعه امام باید از سوی خدا نصب شود و از علم و عصمت برخوردار باشد. از دیدگاه اهل سنت امام و خلیفه از طریق مردم انتخاب می شود و لازم نیست از علم و عصمت برخوردار باشد. متکلمان اهل سنت امامت را از فروع دین می دانند و علمای امامیه به جز برخی متاخرین که امامت را از اصول مذهب می دانند امامت را از اصول دین به شمار می آورند. در بخش دوم به جایگاه امامت در تفکر اسلامی پرداخته شده است. از دیدگاه قرآن مقام امامت بالاتر از مقام نبوت است. زیرا خداوند ابراهیم ? را که دارای مقام نبوت بود بعد از انجام آزمون به مقام امامت رساند. از دیدگاه احادیث اسلامی نیز امامت جایگاه والایی دارد. و از آن جا که در احادیث متعددی از ائمه اطهار ? امامت به عنوان ولایت معرفی شده و لذا به بررسی امامت پرداخته شده است. ولایت در لغت به معنای قرب و نزدیکی است و ولایت امامت بر سه قسم است: 1. ولایت محبت 2. ولایت تشریعی 3. ولایت تکوینی. در بخش سوم به وجوب و ضرورت امامت و دلایل آن پرداخته شده است که اکثریت متکلمان اسلامی امامت را واجب می دانند. گر چه در نوع وجوب امامت که آیا کلامی است یا فقهی، عقلی است یا نقلی، با یکدیگر اختلاف نظر دارند. از نظر اهل سنت وجوب امامت فقهی و از باب وجوب « علی الناس» است. و برای اثبات ضرورت امامت ادله ای آورده اند، که به دو دلیل اشاره می شود: سیره مسلمانان و وجوب دفع ضرر عظیم. از نظر امامیه وجوب امامت کلامی و از باب وجوب « علی الله» است؛ و برای اثبات ضرورت امامت هم دلایل شرعی و هم دلایل عقلی اقامه نموده اند. ادله عقلی ضرورت امامت قاعده لطف، قاعده امکان اشرف، واسطه فیض، هدایت عمومی و اتمام حجت، و نیاز شرع به مفسر می باشد و دلایل شرعی به نوع ادله ارشادی بوده و در راستای ادله عقلی می باشند. در بخش چهارم به شرایط امامت پرداخته می شود. متکلمان اهل سنت شرایطی را برای امامت ذکر نموده اند. که در هشت مورد آن با یکدیگر اتفاق نظر دارند. از آن جمله: اجتهاد، شجاعت، عدالت و غیره می باشد و در غیر این هشت مورد مانند قریشی بودن و عصمت با یکدیگر اختلاف دارند. شیعه در همین ارتباط شرایط خاصی برای امام قائل است که مهم ترین آن ها علم، عصمت و منصوب بودن می باشد. عصمت به معنای خودداری کردن است و عصمت امام نیروی باطنی است که او را از مطلق خطا و گناه مصون می دارد. و متکلمان ادله عقلی و نقلی برای لزوم عصمت امام بیان کرده اند. همچنین در راستای علم امام باید به این امر اذعان داشت که از وظائف امام حفظ دین الهی است و این امر بدون آگاهی از دین امکان پذیر نیست. از منابع علم ائمه، تعالیم پیامبر ? ارتباط با عالم غیب و استفاده از قرآن می باشد. امامیه معتقدند انتخاب امام از عهده مردم به دور است و امام همچون پیامبر? باید از جانب خداوند برگزیده شود. اهل سنت تعیین امام را بر عهده مردم می دانند. لذا راه هایی را بیان نموده اند: اجماع، شورا و غیره. در بخش پنجم دیدگاه های متفاوت متکلمان اسلامی در تبیین فلسفه امامت مطرح گردیده است که به طور کلی متکلمان اهل سنت اقامه حدود الهی و اجرای آن را فلسفه امامت می دانند و امامیه فلسفه امامت را در موارد ذیل می دانند: حفظ نظام اجتماعی مسلمانان، برقراری عدالت اجتماعی و غیره. در بخش ششم امامت به دو صورت عام و خاص در قرآن مطرح گردیده است که در این بخش به بررسی آن ها می پردازیم، پیامبر ? نیز در احادیث خود به مسئله امامت اشاره کرده است از جمله: حدیث ثقلین، غدیر و غیره. در بخش هفتم مسئله رجعت را مورد بررسی قرار می دهیم. رجعت به معنای برگشتن است و در اصطلاح برگشتن عده ای از بندگان صالح و کافر به دنیا است. شیعه و اهل سنت درباره رجعت اختلاف نظر دارند. در این بخش امکان رجعت، ضرورت رجعت، رجعت کنندگان، رجعت در آیات و روایات، فلسفه رجعت و شبهات رجعت مورد بررسی قرار می گیرد.