جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از آیات و روایات، جایگاه رفیع مباحث اخلاقی استفاده می شود و بعثت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)برای اتمام چنین مباحثی است. تفسیر المیزان با عنایت به کمالات بسیار بالای اخلاقی و عرفانیِ مؤلّف آن می تواند منبع بزرگی برای چنین مباحثی با رویکردی قرآنی باشد. در این تحقیق، کوشیده شده است تا رویکرد خاص قرآنی علّامه طباطبایی درباره اخلاق بیان شود. وی در زمینه اخلاق، سه مسلک عمده اخلاقی را بیان می کند: مسلک اوّل، غایت تهذیب اخلاق را امری دنیایی همچون حمد و ثنای مردم می داند که با روح دین تنافی دارد. مسلک دوم، غایت تهذیب اخلاق را امر حقیقی آخرتی می شمارد. این روشی است که تمام انبیا بر آن بوده اند و آیات بسیاری از قرآن بر آن تأکید دارد. مسلک سوم که به قرآن اختصاص دارد، از ابتدا انسان را چنان تربیت می کند که شیفته جمال مطلق خداوند می شود، و سراسر وجودش را محبّت او پر می کند و در او فانی شده، به مقام توحید می رسد. علّامه طباطبایی برای اثبات این مسلک، آیات متعدّدی را می آورد و برای رسیدن به این مقام، بهترین راه را معرفت نفس بیان می کند تا انسان به اللّه برسد و در دل او محبّت الهی به جوشش درآید تا آن جا که تمام اعمالش را خالصانه برای خدا قرار دهد و به تدریج، به مقام خلوص در ذات رسد و در او فانی شده، به مقام توحید نایل آید.