جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در خوانش اشتراوس از محاورۀ قوانین، بار دیگر با رویکرد جامع او مواجه میشویم و برخلاف نگرش تاریخی، شاهد تغییر و تحولی اساسی و مغایر با تفسیر او از دیگر محاورات افلاطون، نیستیم. درواقع، اشتراوس معتقد است برای فهم واقعی محاورۀ قوانین باید بشیوۀ او و از رهگذر خوانش فارابی ـ‌ در کتاب تلخیص¬النوامیس ـ از آن، پیش برویم و تنها در اینصورت است که میتوانیم به افقی ورای تفسیر تاریخی دست یابیم. در پژوهش پیش¬رو، هدف آنست که ضمن بحثی اجمالی از تفسیر تاریخی محاورۀ قوانین، تفسیر فارابی از آن، و همچنین نقد و نظر اشتراوس در اینباره، را بررسی کرده، و مهمترین شاخصه‌های تفسیر بدیع او از این اثر را تبیین نماییم.

ترجمه ماشینی : بازیابی هگل از نقد لئو سراس، دفاعی از مدرنیته در برابر نقد فیلسوف سیاسی تأثیرگذار اواسط قرن بیستم، لئو اشتراوس، ارائه می دهد. اشتراوس، که تأثیرش بر نظریه سیاسی محافظه کار معاصر به خوبی مستند شده است، زمینه بسیاری از آنچه را که در زندگی سیاسی و اجتماعی معاصر مایل است در فلسفه فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم، G. W. F. هگل، کشف کرد. به طور مشخص، اشتراوس هگل را متهم کرد که بزرگترین نماینده تاریخ گرایی و در نتیجه نسبیت گرایی است که اندیشه مدرن را تحت تأثیر قرار می دهد. در نهایت، به گفته اشتراوس، این امر منجر به پوچ گرایی و متوسط بودن عمومی شده است که مشخصه فرهنگ مدرن غربی است. در این کتاب، سارا مک‌دونالد و بری کریگ خوانش اشتراوس از هگل را بررسی می‌کنند و استدلال می‌کنند که در واقع این خوانش نادرست است. برخلاف تفسیر اشتراوس، این کتاب معتقد است که هگل نسبی گرا نبود و در واقع به دنبال نشان دادن سازگاری حقیقت عینی و ابدی با ذهنیت انسان مدرن بود. در عین حال، شیوه‌ای را نشان می‌دهد که در آن اندیشه هگل زمینه را برای دموکراسی‌های لیبرال مدرن روشن‌فکر فراهم کرد و همچنین به گفتگوهای اجتماعی و سیاسی فعلی مرتبط باقی می‌ماند.

ترجمه ماشینی : ریچارد ال.ولکلی در این اثر پیشگامانه به بررسی رابطه پیچیده فلسفی مارتین هایدگر و لئو اشتراوس می پردازد. وکلی استدلال می‌کند که هر دو متفکر تحلیل‌های جست‌وجویی از ریشه‌های سنت فلسفی در پرسش‌گری رادیکال ارائه می‌کنند. از نظر هایدگر و اشتراوس، بازیابی مقدمات اصلی فلسفه را نمی توان از بازاندیشی در مورد امکان فلسفی اصیل جدا کرد. دیدگاه‌های رایج در مورد تأثیر اندیشه هایدگر بر اشتراوس نشان می‌دهد که پس از الهام گرفتن از انحلال سنت فلسفی توسط هایدگر، اشتراوس مسیری کاملاً مجزا را در پیش گرفت و مدرنیته را کنار زد و به جای آن به دنبال تجدید فلسفه سیاسی سقراطی بود. وکلی این خوانش را رد می کند و معتقد است که درگیری اشتراوس با چالش های مطرح شده توسط هایدگر – و همچنین به طور کلی با فلسفه مدرن – چارچوبی حیاتی و پایدار برای پروژه فلسفی مادام العمر او تشکیل می دهد. هایدگر، اشتراوس و مقدمات فلسفه بیش از یک زندگی‌نامه فکری یا ترسیمی صرف از تأثیر، توجه عمیقی به تأملات این دو فیلسوف درباره ریشه‌ها، معنا و سرنوشت عقل‌گرایی غربی است.

ترجمه ماشینی: کاترین زوکرت کار پنج شخصیت کلیدی فلسفی قرن نوزدهم و بیستم را از دریچه خوانش‌های کاملاً پست مدرن آنها از افلاطون بررسی می‌کند. او استدلال می کند که نیچه، هایدگر، گادامر، اشتراوس و دریدا، که متقاعد شده بودند که عقل گرایی مدرن امکانات خود را به پایان رسانده است، همگی به افلاطون روی آوردند تا شخصیت اصلی فلسفه را دوباره کشف کند و سنت غربی را به عنوان یک کل دوباره درک کند. کنار هم قرار دادن هنرمندانه زوکرت از این بدنه های فکری به ظاهر متفاوت، دیدگاهی همدیگر را ارائه می دهد، نه فقط از این متفکران منفرد، بلکه از چشم انداز گسترده پست مدرن نیز. نتیجه یک اثر درخشان است که دیدگاهی بدیع در رابطه بین سنت فلسفی غرب و شرکت پست مدرن در حال تکامل ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این اولین کتابی است که به اندیشه یهودی لئو اشتراوس می پردازد. این کتاب که عمدتاً به عنوان یکی از متفکران برجسته سیاسی معاصر شناخته می شود، جنبه دیگری از لئو اشتراوس را به عنوان یکی از مهم ترین متفکران یهودی قرن حاضر نشان می دهد. نویسنده اندیشه یهودی لئو اشتراوس را قدرتمند، بدیع و تحریک‌کننده، اما برای درک شخصیت واقعی اندیشه اشتراوس نیز ضروری معرفی می‌کند. اندیشه یهودی او ممکن است کلید درک صحیح اندیشه فلسفی او به عنوان یک کل باشد.

ترجمه ماشینی: کنت هارت گرین در کتاب لئو اشتراوس و کشف مجدد میمونیدها، نقش مهمی را که میمونید در شکل دادن به اندیشه لئو اشتراوس بازی کرده است، بررسی می کند. اشتراوس در کشف سنت باطنی به کار رفته در راهنمای سرگشتگان اثر میمونید به این درک رادیکال دست یافت که دیگر فیلسوفان باستان و قرون وسطی ممکن است افکار واقعی خود را از طریق تصنع ادبی پنهان کنند. میمونیدس و فارابی می‌دیدند که اجازه می‌دادند پیام‌شان تنها تا حدی که الزامات اخلاقی و سیاسی لازم است، توسط ملاحظات جزمی تغییر یابد و در واقع مدافعان مشتاق روشنگری بودند. اشتراوس همچنین ارتباط بالقوه میمونیدس را با نگرانی های معاصر، به ویژه اعتقاد متناقض او که باید به جای حل و فصل تعارض بین عقل و وحی مقابله کرد، آشکار کرد. این جلد همراه ارزشمند مجموعه جامع گرین از نوشته‌های اشتراوس در مورد میمونیدس، نشان می‌دهد که چگونه اشتراوس با رویکردهای پذیرفته‌شده رایج در مورد فیلسوف قرون وسطی مواجه شد که نتیجه آن هم درک جدیدی از میمونیدس و هم عمق و جهتی جدید برای اندیشه‌ی او بود. هر کسی که با کار هر یک از فیلسوفان درگیر باشد از آن استقبال خواهد کرد.

این پژوهش تلاش می‌کند تا به سه مسأله ذیل مفهوم باطن‌گرایی بپردازد. هانری کربن و لئو اشتراوس، دو فیلسوفی هستند که آرائشان مبنا و راهنمای مسیر این پایان‌نامه در جهت رسیدن به اهدافش بوده است. مسأله اول، پرسش از رویکردی به فلسفه اسلامی است که در دنیای امروز هم ارزشی فلسفی و اصالی برای آن قائل باشد. مسأله دوم و سوم، پرسش از امر باطنی است. این پرسش در دو قالب مطرح می‌شود. یکی اینکه باطن و حقیقت دین چگونه امری است؟ دیگر اینکه تفسیر باطنی متون (مقدس) چه مبانی و معنایی دارد؟ این پایان‌نامه تلاش می‌کند تا پاسخ پرسش‌هایش را با صورت‌بندی خاصی از مفهوم افلاطون‌گرایی که ترجمه‌ای از مفهوم باطن‌گرایی است، توضیح دهد. بر این اساس و طبق نظر کربن، رویکرد باطنی به فلسفه اسلامی همان رویکرد عرفانی و معنوی به آن است. امر باطنی از نظر او همان امری است که از نظر طولی در سلسله مراتب هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و معنایی بر مراتب مادون خود احاطه دارد و مبنای آنان محسوب می‌شود. طبق نظر اشتراوس، رویکرد باطنی به فلسفه اسلامی همان استفاده از ظرفیت‌های افلاطونی فلسفه سیاسی اسلامی است. او امر باطنی را با نزاع ذاتی شهر و فلسفه توضیح می‌دهد و روش غلبه بر این نزاع را در به کار بستن باطنی‌نویسی می‌داند. تلاش پایانی این پژوهش در ارائه مؤلفه‌هایی از افلاطون‌گرایی یادشده به عنوان قول مختار است. این مؤلفه‌ها در سه دسته فلسفی، تفسیری و سیاسی از منظر متون فیلسوفان اسلامی بررسی می‌شوند تا اینکه ببینیم این قول مختار تا چه میزان قابلیت انتساب به جریان فلسفه اسلامی را دارد.

لئو اشتراوس به عنوان یکی از متفکران مهم و تأثیرگذار در قرن بیستم به حساب می‌آید که در زمینه‌های مختلف اعم از علوم اجتماعی، فلسفه، تاریخ و علوم سیاسی تحقیقات قابل تأملی از خود به جا گذاشته است. بر همین اساس تاکنون تلاشهای زیادی برای نقد و بررسی و فهم اندیشه‌های وی، خصوصاٌ در حوزه علوم سیاسی صورت گرفته است. از طرفی به نظر میرسد وی نگاه ویژه‌ای نسبت به موضوع اندیشه سیاسی مدرن و بحران حاصل از آن داشته است. هدف این پژوهش آشنایی با نقد لئو اشتراوس بر اندیشه سیاسی مدرن با نگاهی به اندیشه سیاسی ماکیاولی، روسو و نیچه میباشد. چنانکه به نظر میرسد اشتراوس بحران به وجود آمده در غرب را محصول اندیشه سیاسی مدرن، به خصوص حاصل اندیشه‌های سه اندیشمند تأثیرگذار، یعنی ماکیاولی، روسو و نیچه میداند. در همین راستا پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که «مؤلفه‌های اصلی حقوق طبیعی و فلسفه سیاسی کلاسیک از نظر اشتراوس چیست و بر اساس آن چه نقدهایی بر اندیشه سیاسی مدرن وارد میداند؟». در این پژوهش فرض بر این است که اندیشه سیاسی مدرن تأثیرات قابل توجهی بر مبانی حقوق طبیعی و فلسفه سیاسی کلاسیک داشته است. به نظر میرسد با شیوه‌ای که اشتراوس در رابطه با نقد اندیشه سیاسی مدرن در پیش گرفته، توانسته است تا حدودی تأثیر بحران اندیشه سیاسی مدرن را بر این مبانی نشان داده و تبعات حاصل از این بحران را توضیح دهد. روش به کار رفته در این پژوهش، روش توصیفی/ تحلیلی است.