جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مجموعه هم منعکس کننده و هم به افزایش علاقه فلسفی اخیر به دجال کمک می کند و هم کمک بزرگی به مطالعات نیچه است. نیچه دجال را همراه با زرتشت مهم ترین اثر خود می دانست. در آن، او بسیاری از ایده‌های تعیین‌کننده دوران، از جمله درک سپیده‌دم از «مرگ خدا» و آغاز یک عصر جدید و پسااخلاقی در تاریخ غرب را بیان کرد. او این اثر را «بحرانی بدون همتا بر روی زمین، عمیق‌ترین برخورد وجدان، تصمیمی که در برابر هر چیزی که باور می‌شد، تقاضا می‌شد، مقدس می‌شد» نامید. مطمئناً نیازی نیست که برآورد نیچه از دستاورد خود در دجال را به اشتراک بگذاریم تا نتیجه بگیریم که چیز مهمی در این اثر در جریان است. در واقع، حتی اگر نیچه قدرت دگرگونی آن را بیش از حد تخمین می زد، با این حال ارزشمند است که درک روشن تری از این که چرا او اینقدر به این کتاب خاص فکر می کرد، که در آثار او چیزی پرت است، بسیار ارزشمند است. تاکنون هیچ کتابی وجود نداشته است که سعی کند با دقت فلسفی مضامین متعددی را که در این اثر دشوار و پیچیده به آن پرداخته شده است، توضیح دهد.

ترجمه ماشینی : در نیچه و دیگر بوداها، نویسنده جیسون ام. ویرث، متفکران بودایی عمده آسیای شرقی را از طریق مجموعه ای از تمرینات به گفت و گوی ریشه ای با فیلسوفان کلیدی قاره می کشاند که آنچه را که به طور سنتی فلسفه تطبیقی یا بین فرهنگی نامیده می شود، دنبال می کند، زیرا او در مورد آنچه چنین تمرین هایی را ممکن و قابل فهم می کند تأمل می کند. پرسش‌های اولیه‌ای که او می‌پرسد این است: چگونه این تعامل و رویارویی خاص آنچه را که گاهی فلسفه تطبیقی یا بین‌فرهنگی نامیده می‌شود به چالش می‌کشد و رادیکال می‌کند؟ این وظیفه چگونه منظور از فلسفه را بازنگری می کند؟ رویارویی هایی که ویرث بین دوگن، هاکوین، لینجی، شینران، نیچه و دلوز برپا می کند از خوانندگان می خواهد که درباره ماهیت فلسفه به طور عام و فلسفه تطبیقی به طور خاص، بیشتر فلسفی و جهانی فکر کنند. او فضای فکری جدید و چالش برانگیزی را در و بین لبه های برش فلسفه غرب قاره و تمرین بودایی شرق آسیا باز می کند.

ترجمه ماشینی : رابطه عاشقانه نیچه با تئاتر یکی از عمیق ترین و طولانی ترین درگیری های فکری زندگی او بود، اما نقش دگرگون کننده او در تاریخ صحنه مدرن هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این روایت راهگشا، دیوید کورنهبر به وضوح نشان می دهد که چگونه نیچه رویداد تئاتر را به عنوان مکانی از اختراعات فلسفی که در آن واحد جد، مخالف و کنیز خود رشته فلسفه است، دوباره تصور کرد. آگوست استریندبرگ، جورج برنارد شاو، و یوجین اونیل - شخصیت‌های مهم در تکامل درام مدرن و نیچه‌ها همگی از رویارویی‌شان با نوشته‌های نیچه با اعتقادی پرشور به پتانسیل فلسفی رویداد زنده تئاتر، همراه با ارزیابی مجدد قدرت نمایشنامه نویس در شکل دادن به آن رویداد با همکاری بازیگر. در واکنش های این نمایشنامه نویسان و اقتباس از بازاندیشی رادیکال نیچه از صحنه، آغاز یک جهت جدید در تئاتر مدرن و ادبیات نمایشی است.

ترجمه ماشینی : نیچه مبارزه و جنگ را به‌عنوان اجزای ضروری شکوفایی انسان به‌طور بحث‌انگیز ارزشمند می‌داند. در این کتاب، جیمز اس. پیرسون، منطق نیچه را برای قائل شدن چنین ارزش بالایی برای روابط درگیری بازسازی می کند. با انجام این کار، پیرسون آشکار می کند که چگونه جشن نیچه از اختلاف اجتماعی با درک او از طبیعت به عنوان مبارزه جهانی در هم آمیخته است. بنابراین این مطالعه نوشته های نیچه در مورد سیاست، فرهنگ، متافیزیک، زیست شناسی و روانشناسی انسان را گرد هم می آورد. همچنین بر یک مناقشه ریشه دار در ادبیات انتقادی غلبه می کند. تا به حال، مفسران تمایل داشتند نیچه را یا به عنوان مدافع خشونت اشرافی رادیکال یا در مقابل، مدافع رقابت دموکراتیک معتدل تفسیر کنند. این کتاب مسیری را بین این دو قرائت متضاد طی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه نیچه می‌تواند هم نزاع خشونت‌آمیز و هم رقابت محدود را بدون تضاد با خودش تأیید کند.

ترجمه ماشینی : در این کتاب، پیتر آرنسدورف نقش نادیده گرفته شده اما مهمی را که هومر در اندیشه افلاطون، ماکیاولی و نیچه ایفا کرد، به ویژه در رابطه با رابطه بین سیاست، دین و فلسفه بررسی می کند. و در مناظراتشان در مورد فطرت انسان، اخلاق، تربیت صحیح برای تعالی انسان و بهترین شیوه زندگی. آرنسدورف با مطالعه هومر در ارتباط با این سه فیلسوف سیاسی، نشان می دهد که هومر خود یک متفکر و مربی فلسفی بوده است. او تمام قدرت نقد افلاطون از هومر و اهمیت فوق‌العاده دستاورد افلاطون در کسب افتخار برای فلسفه را ارائه می‌کند. آرنسدورف همچنین قدردانی از نگرانی های قدرتمند بیان شده توسط ماکیاولی و نیچه در مورد آن دستاورد را ممکن می سازد. آرنسدورف با کشف و زنده کردن گفتگوی فلسفی غنی میان این چهار متفکر بنیادی، نشان می دهد که راه های زیادی برای زندگی فلسفی وجود دارد. کتاب او درک ما را از چیستی فیلسوف گسترده و عمیق می کند.

ترجمه ماشینی : رافائل وینکلر با بررسی میراث هایدگر، همراه با دریدا، لویناس و نیچه، استدلال می‌کند که این جستجوی حقیقت یا حتی تضادها نیست که تفکر فلسفی را تحریک می‌کند. درعوض، قرار گرفتن ما در برابر چیزهای غیرقابل تصور یا غیرممکن است - با محدودیت های خود فکر. تجربه غیرقابل تصور در مواجهه ما با منحصر به فرد بودن مرگ، تکینگی بودن، و خود و دیگری امکان پذیر است. این «تفکر پایان پذیری» پیامدهای سیاسی نیز دارد، زیرا راهی برای صحبت و ارزیابی غرابت مطلق و به طور ضمنی، غریبه یا بیگانه مطلق به ما می دهد. وینکلر با روشن ساختن نوشته‌های هایدگر در باب هستی‌شناسی، اخلاق و تاریخ ثابت می‌کند که این مواجهه با محدودیت‌های اندیشه یکی از پایه‌های اصلی فلسفه‌های تفاوت هایدگر، لویناس و نیچه است.

ترجمه ماشینی : "تروما و غلبه نیچه" نشان می دهد که نیچه از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برد و به احتمال زیاد قربانی سوء استفاده جنسی در دوران کودکی بوده است. من شواهد قانع‌کننده‌ای از متون او برای حمایت از این ادعاها همراه با بحث در مورد یافته‌های روان‌شناختی تأییدکننده در مورد این موضوعات آورده‌ام. نشان می‌دهم که او بر اساس تجربیات زندگی‌اش، کنار آمدن با درد و رنج را با درس‌هایی از مکتب جنگ، حکمت تفسیر مجدد و فعالیت هنری می‌آموزد. سه مضمون سوپرمن، بازگشت ابدی، و اراده به قدرت، قلب فلسفه و روانشناسی او، در ارتباط با رنج و غلبه شخصی او در پرتوی جدید درک می شود. این کتاب از تلاش‌ها برای تشخیص نیچه به عنوان مبتلا به اختلالات روان‌پزشکی مختلف، روان‌کاوی او به‌عنوان کودکی بی‌پدر که پیر شده‌است و به‌عنوان یک همجنس‌گرای کمد بیرون می‌آید انتقاد می‌کند. این رویکردها به بن بست می انجامد. اولاً، غیرممکن است که ثابت کنیم کسی از سلامت روانی برخوردار است، نه یک همجنس‌گرای پنهان، و از مرگ والدین متاثر نشده است. ثانیاً، این گمانه زنی ها تنها بخش کوچکی از اظهارات شخصی نیچه را که در نوشته های او یافت می شود، توضیح می دهد. ثالثاً و مهمتر از همه، آنها درک ما را از ایده های او و نحوه رسیدن به آنها تغییر نمی دهند. آنها بر قدردانی ما از او نمی افزایند. و ما را با هیچ درسی برای زندگی رها مکن (هدف هر نوشته خوب از نظر نیچه).