جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کنایه و ایده آلیسم ساختار تاریخی و مفهومی توسعه یک مفهوم فلسفی متمایز از کنایه را در فلسفه اروپایی اوایل تا اواسط قرن نوزدهم بررسی می کند. شخصیت‌های اصلی مورد بررسی، متفکران رمانتیک فردریش شلگل و نوالیس، هگل و کی یرکگور هستند. فرد راش استدلال می کند که توسعه طنز فلسفی در این دوره تاریخی به بهترین وجه به عنوان ارائه راهی به جلو در فلسفه در پی کانت و ژاکوبی است که از ایده آلیسم آلمانی گسسته و بارها مخالف است. ایرونی و ایده آلیسم، برخلاف ریزه نظرات دریافت شده، استدلال می کند که در میان رمانتیک های آلمانی، برداشت شلگل از کنایه از ایده های مشابهی که در نوالیس یافت می شود، برتری دارد. همچنین استدلالی پایدار ارائه می‌کند که نشان می‌دهد بازنگری تاریخی شلگل با مفروضات قابل اعتراض هگلی در مورد قابلیت مفهومی کنایه رمانتیک و تفسیر نادرست از معنای رمانتیک‌ها از «مطلق» مختل شده است. راش استدلال می‌کند که این اساساً یک اصطلاح اجتماعی-هستی‌شناختی است و آن‌طور که اغلب تصور می‌شود، یک مفهوم متافیزیکی نیست. کی یرکگور، اگرچه منتقد مفهوم رمانتیک است، اما اقتباس خود را از آن در نقد خود از هگل به کار می گیرد و کمان طنز را در فلسفه قرن نوزدهم ادامه می دهد و به نوعی تکمیل می کند. این کتاب با ارائه پیشنهادهایی به پایان می رسد که هدفشان هدایت بازنگری معاصر در دیدگاه شلگل و کی یرکگور در مورد اهمیت فلسفی کنایه است.

ترجمه ماشینی : در بسیاری از تاریخ‌های اخلاق مدرن، کانت با این باور که اگر خودمان «نویسنده» نشویم یا برای خود هنجارها و ارزش‌های اخلاقی قائل نباشیم، کانت به یک چرخش ضد واقع‌گرایانه یا ساخت‌گرایانه تبدیل شده است، استقلال ما به‌عنوان عامل در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. در این کتاب، رابرت استرن، منطقی بودن این «استدلال مربوط به خودمختاری» را به چالش می‌کشد و ادعا می‌کند که کانت هرگز آن را قبول نکرده است. در عوض، این واقع‌گرایی ارزشی نیست، بلکه الزام ظاهری اخلاق است که واقعاً استقلال ما را به چالش می‌کشد: چگونه می‌توان این را بدون سلب آزادی ما توضیح داد؟ بنابراین بحثی که کتاب بر آن متمرکز است این است که آیا این الزام باید در خود ما (کانت)، در دیگران (هگل) یا در خدا (کیرکگور) قرار گیرد. استرن دیالکتیک تاریخی را که باعث توسعه این نظریه‌های مربوطه شده است، دنبال می‌کند و به وضوح و همدلانه محاسن و معایب آنها را در نظر می‌گیرد. او با این استدلال نتیجه می گیرد که انتخاب بین آنها باز است

ترجمه ماشینی : این مطالعه بر اشکال شکاکانه اندیشه و بیانی که هگل و کیرکگور ادعای حقیقت مطلق را با آنها پیوند می‌دهند، تمرکز دارد. هگل با «شک‌گرایی خود تکمیل‌کننده» (پدیدارشناسی ذهن) فرآیندی از تطهیر را مطرح می‌کند که حقیقت را از طریق ناامیدی آشکار می‌کند. در مقابل، بسیج دائمی شک و تردید کی یرکگور در برابر دانش و ایمان هدایت‌شده به‌عنوان یک «شک‌گرایی خود مصرف‌کننده» ظاهر می‌شود. بیان این امر مستلزم ادبی سازی فلسفه است.

ترجمه ماشینی : مطالعه پیشگامانه جان استوارت یک ارزیابی مجدد عمده از رابطه پیچیده بین فلسفه های کی یرکگور و هگل است. اگرچه دیدگاه استاندارد در مورد این موضوع این است که کی یرکگور خود را آشکارا ضد هگلی تعریف کرده است (و فلسفه هگل را با تحقیر می نگریست)، جان استوارت نشان می دهد که انتقاد کی یرکگور به طور خاص متوجه هگل نبود، بلکه در واقع متوجه برخی هگلیان دانمارکی معاصر بود.

ترجمه ماشینی : تیلور (علوم انسانی و دین، کالج ویلیامز، ماساچوست) این دو فیلسوف را بر اساس این تصور که تمام فلسفه مدرن بین قطب های اندیشه آنها قرار دارد، تجدید نظر می کند. او یک مقدمه جدید به نسخه اصلی 1980 اضافه کرده است.

اخلاق از منظر متفکران وجودی، اشراقی و متأله دارای مراتب است و این به خاطر مبنای انسان‌شناسانه این دست از اندیشمندان است که برای انسان قائل به صیرورت هستند. علامه طباطبایی و سورن کی‌یرکه‌گور دو متفکری هستند که از جمله این اندیشمندان هستند. این پژوهش عهده‌دار تببین نظریه مراتب اخلاق در اندیشه ایشان و تطبیق آن‌ها با یکدیگر است. مراتب اخلاق از منظر علامه طباطبایی شامل سه مرتبه است: مرتبه اول، در پی سعادتِ این‌جهانی فرد است و این سعادت را به وسیله تعادل قوای فرد در راستای پسند عرف تحقق می‌بخشد. مرتبه دوم از اخلاق در پی سعادتِ آن‌جهانی فرد است و این سعادت را به وسیله تعادل قوای فرد در راستای نظام غایات و مبادی عالم هستی، محقق می‌کند. مرتبه سوم از اخلاق، نه در پی سعادت این‌جهانی است و نه در پی سعادت آن‌جهانی؛ بلکه صرفا در پی خود خداوند است و طریق آن، معرفت نفس می‌باشد. مراتب اخلاق از منظر کی‌یرکه‌گور نیز شامل سه مرتبه است: مرتبه اول از آن که استحسانی نام دارد، استمتاعات حسی بر فرد حاکم است. مرتبه دوم از اخلاق، مرتبه‌ای است که انسان به معیارها و اصول کلی اخلاق متعهد می‌شود و از این جهت است که کی‌یرکه‌گور نام این مرتبه را اخلاقی گذاشته است. مرتبه سوم از اخلاق، مرتبه‌ای است که انسان در آن نه تابع اخلاق است و نه دلمشغول لذت، بلکه چیزی که در این مرتبه اهمیت دارد، امر الهی است. نظریه مراتب اخلاق از منظر این دو متفکر دارای تفاوت‌هایی در تشکیکی یا متباین نگریستن به ارتباط بین مراتب، جایگاه ایمان، جایگاه انتخاب، توجه به فرد یا جمع، جایگاه خیر و شر در ذات انسان و ارتباط مراتب اخلاق از منظر دو متفکر می‌باشد. همچنین دارای شباهت‌هایی در باور به صیرورت انسان، مراتبی بودن اخلاق، اهتمام به زیست دینی، لزوم ایجاد اعتدال در قوای انسان و نگاه انفسی می‌باشد.

معنای زندگی یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های بشر امروز است که رنج‌ها، روزمرگی، پوچی، مرگ و... ضرورت آن را می‌طلبد. سورن کرکگور با ترسیم سه ساحت در زندگی انسان، انتخاب یکی از آنها را اولین و مهمترین انتخاب هر فرد می‌داند و معتقد است جهش از ساحات حسانی و اخلاقی به ساحت ایمانی است که می‌تواند فرد را در دل رنج‌ها و سختی‌ها آرام کند و زندگی وی را معنا بخشد. علامه طباطبایی با استعانت از آیات قرآن، قائل به دو ساحت دنیوی و اخروی است و انتخاب دین در ساحت اخروی را معنابخش زندگی فرد می‌داند. نتیجه این پژوهش، شناخت ساحات زندگی انسان، به ساحت «حسانی دنیوی»، «اخلاقی دنیوی»، «دینی دنیوی» و «دینی اخروی» می‌باشد. دو ساحت «حسانی اخروی» و «اخلاقی اخروی» نیز ذیل ساحت «دینی اخروی» تعریف می‌شود. نتیجه دیگر این پژوهش، تفاوت میان ساحت «دینی دنیوی» و «دینی اخروی» است که در ساحت «دینی دنیوی» هرچند فرد پایبند به مناسک دینی است اما چون با اهداف دنیوی، به انجام مناسک می‌پردازد، این ساحت، وی را در بن‌بست دنیا دچار پوچی خواهد کرد. این پژوهش با جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای از اسناد نوشتاری و روش داده‌پردازی توصیفی-تحلیلی به تطبیق معنای زندگی از منظر این دو اندیشمند پرداخته است.

ترجمه ماشینی : اشارات گذرا به رابطه کی یرکگارد و ویتگنشتاین در ادبیات فلسفی رایج است، اما تفسیر جدی و جامعی درباره رابطه اندیشه های آنها وجود ندارد. Genia Schönbaumsfeld این شکاف را می‌بندد و خوانش‌های جدیدی از برداشت‌های کی‌یرکگارد و ویتگنشتاین از فلسفه و باور دینی ارائه می‌کند. فصل اول تأثیر کی یرکگور بر ویتگنشتاین را مستند می‌کند، در حالی که فصل‌های دوم و سوم انتقادات شدیدی را از دو تلاش برجسته برای مقایسه این دو متفکر، آنهایی که توسط دی. در فصل چهارم، شونبامسفلد نقدهای هماهنگ کی یرکگارد و ویتگنشتاین را درباره «دیدگاه فضاپیمایی» دین مطرح می کند و از آن در برابر اتهامات رایج «باورگرایی» و «غیر عقلانی» دفاع می کند. آشفتگی حوزه‌ها علاوه بر مشارکت در بحث معاصر در مورد چگونگی خواندن آثار کی‌یرکگارد و ویتگنشتاین، به موضوعاتی می‌پردازد که نه تنها به محققان ویتگنشتاین و کیرکگارد، بلکه به هر کسی که به فلسفه دین، یا جنبه‌های اخلاقی عمل فلسفی علاقه‌مند است، می‌پردازد. چنین.