جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شهادت ده سال آخر سارتر. ما ارادت بووار به متفکر بزرگ را می دانیم، حتی اگر او گاهی دلبستگی خود را به شیوه ای بسیار خاص نشان می دهد: با نمایش نسبتاً غیر متواضعانه ای از افول سارتر که با سوء استفاده، بیماری و پیری غلبه کرده است. مصاحبه‌هایی که در تابستان 1974 بین سارتر و بووار انجام شد، بخش عمده‌ای از جلد را به خود اختصاص داده است. آنها هم Les mots و هم فیلمی را که به سارتر اختصاص داده شده کامل می کنند (اما تکرار می کنند). آنها برای درک بهتر شخصیت و تناقضات نویسنده تهوع ارزشمند هستند.

ترجمه ماشینی : انتخاب عنوان برجسته علمی برای سال 2015 ژان پل سارتر اغلب به عنوان روشنفکر عمومی عمومی شناخته می شود، اما همیشه اینطور نبود. تا اواسط دهه 1940 او حتی در فرانسه چندان شناخته شده نبود. سپس ناگهان در مدت زمان بسیار کوتاهی، سارتر به یک شهرت روشنفکر تبدیل شد. چگونه می توانیم این تحول قابل توجه را توضیح دهیم؟ لحظه اگزیستانسیالیست، زندگی حرفه ای سارتری را بازتاب می دهد و توضیح جدیدی قانع کننده از افزایش شهرت او به دست می دهد. بارت خواننده را به دوره گیج کننده و آسیب زا جنگ جهانی دوم و پیامدهای فوری آن بازمی گرداند و نشان می دهد که چگونه چشم انداز سیاسی و فکری منحصر به فرد در فرانسه در این زمان به پیشبرد سارتر و فلسفه اگزیستانسیالیستی کمک کرد. این کتاب همچنین بررسی می کند که چرا از اوایل دهه 1960 به بعد، در فرانسه و جاهای دیگر، سرانجام علاقه به سارتر و اگزیستانسیالیسم کاهش یافت. لحظه اگزیستانسیالیستی با یک نظریه جدید جسورانه برای مطالعه روشنفکران و چالشی تحریک‌آمیز با این باور گسترده به پایان می‌رسد که روشنفکر عمومی گونه‌ای است که اکنون در آستانه انقراض است.

ترجمه ماشینی : سارتر در «هستی و نیستی» رشته‌های متفاوتی را در سنت پدیدارشناسی برمی‌دارد، آن‌ها را با ایده‌هایی از گشتالت و روان‌شناسی رفتارگرا به هم می‌پیوندد و می‌پرسد: آگاهی چیست؟ رابطه آن با بدن، دنیای بیرون و ذهن های دیگر چیست؟ سارتر معتقد است که ذهن و حالات آن محصول فرعی درون نگری هستند که در عملی ایجاد می شوند که مدعی کشف آنهاست. چگونه این اتفاق می افتد؟ و چگونه می‌توانیم خود را به‌عنوان افراد - اشیاء فیزیکی با حالات ذهنی درک کنیم؟ پدیدارشناسی سارتر پاسخ های سارتر به این پرسش های مهم را بازسازی می کند. از نظر سارتر، آگاهی در اصل خود را بر حسب آنچه که آگاهی است، یعنی به عنوان فعالیتی برای درک جهان، درک می کند. دیوید ریزمن مسیری را از این شکل حداقلی خودآگاهی تا درک خود به عنوان یک فرد تمام عیار ترسیم می کند. ملاحظات مشابهی در مورد ادراک دیگران اعمال می شود. رایسمن روایت سارتر را از گذار از درک اولیه خود از آگاهی دیگر به ادراک افراد دیگر توصیف می کند. درک سطوح مختلف خودآگاهی و دلهره از دیگران به رایسمن اجازه می دهد تا در ایده های کلیدی در هستی و نیستی نفوذ کند و سارتر را با فیلسوفان تحلیلی در مورد مسائل اساسی در فلسفه ذهن مقایسه کند.

ترجمه ماشینی : فرانسوا نودلمان، فیلسوف مشهور و منتقد برجسته فرانسوی، موسیقیایی ژان پل سارتر، فردریش نیچه و رولان بارت را که همگی نوازندگان آماتور پیانو و دوستداران تیز رسانه بودند، درگیر می کند. اگرچه نوازندگی پیانو برای این متفکران یک هنر حیاتی بود، اما تفکرات آنها در مورد این موضوع عمدتاً ناچیز، ضمنی یا ناسازگار با آثار هر فیلسوف است. نودلمن این دیدگاه ها را هم بازیابی می کند و هم ادغام می کند، و نشان می دهد که شیوه نواختن این فیلسوفان، آهنگسازانی که آنها را می پرستیدند، و موسیقی انتخابی آنها بینش غیرمعمولی را در مورد سبک ها و الگوهای تفکر آنها آشکار می کند. نودلمن، عمل فیزیکی و نظری موسیقی را به عنوان بُعدی می‌داند که زیربنای دیدگاه‌های فلسفی سارتر، نیچه و بارت است. او با خواندن افکار آنها در برابر موسیقی آنها، فرمول بندی های انتقادی جدیدی را معرفی می کند و مسیر حرکت آنها را تغییر می دهد و غنای ارزشمندی به تجربیات زیسته و تجسم یافته این فیلسوفان می بخشد. نتیجه، ثبت‌های متعدد وجود و رابطه بین فلسفه و حواس را افزایش می‌دهد که بسیاری از کار آنها را با خبر می‌کرد. نودلمن که خواننده دقیق موسیقی است، تسلط ظریفی بر متون زیر نظر خود حفظ می کند و از نکات گفتمانی پژوهش های موسیقی و فلسفی آنها، به ویژه با توجه به تحقیقات اخیر و نقدهای پیشرفته، قدردانی می کند.

ترجمه ماشینی : پیامدهای اخلاقی و سیاسی گزارش های لویناس و سارتر از وجود انسان را بررسی می کند. کریس سیلی در «لحظه‌های اختلال» امانوئل لویناس و ژان پل سارتر را با هم در نظر می‌گیرد تا مفاهیم اخلاقی و سیاسی توصیف‌های مشابه آن‌ها از وجود انسان را کاملاً درک کند. سیلی با تمرکز بر نقاط تماس و تفاوت میان نوشته‌هایشان در مورد متعالی بودن، هویت، هستی و دگرگونی، نه تنها درکی از سیاست سارتر ارائه می‌کند که در آن برنامه تا حدودی غیرسیاسی لویناس را می‌توان در عرصه سیاسی، بلکه خوانشی صریحاً سیاسی از لویناس ارائه کرد. که به خوبی با آثار سارتر طنین انداز است. با گردآوری گزارش‌های هر دو متفکر از وجود مختل شده به این طریق، مکانی نظری یافت می‌شود که از آنجا می‌توان این ادعا را که سیاست و اخلاق متقابلاً ناسازگار هستند، زیر سؤال برد.

ترجمه ماشینی : ژان پل سارتر یکی از متمایزترین و پر سر و صداترین منتقدان اجتماعی قرن بیستم بود. سارتر به‌عنوان سردبیر مجله فرانسوی «Les Temps Modernes» پس از جنگ، توانست دیدگاه‌های ادبی و فلسفی خود را با مقالاتی که به مسائل عملی اخلاقی و سیاسی اختصاص داده شده بود، تکمیل کند. دوران پس از جنگ یکی از پربارترین، هیجان انگیزترین و جسورانه ترین دوران برای تفکر سارتر بود. آثار منتشر شده و منتشرنشده او ویژگی بارز اگزیستانسیالیسم سارتری را آشکار می کند. دیدگاه رایج این است که اگزیستانسیالیسم از فردگرایی رادیکال حمایت می کند و نقش های اجتماعی، اجتماعی و مشارکت مدنی را تحقیر می کند. این کتاب این حکمت دریافت شده را به چالش می کشد و نشان می دهد که اگزیستانسیالیسم سارتر در واقع یک فلسفه عمیقا اجتماعی است. T. Storm Heter حیاتی بودن مقالات برجسته سارتر را نشان می دهد "ادبیات چیست؟" و «ضد سامی و یهودی»، و اهمیت «دفترچه‌هایی برای یک اخلاق» را آشکار می‌کند، دست‌نوشته‌ای غنی و اغلب نادیده گرفته شده که حاوی گسترده‌ترین بحث سارتر درباره مفاهیم اخلاقی و سیاسی است. هتر با تکیه بر این منابع استدلال می‌کند که اصالت سارتری از نظر اخلاقی و سیاسی یک فضیلت مهم است. برخلاف تصور رایج، فضیلت اصالت رمز صرفاً برای صداقت و پذیرش شخصی نیست. اصالت مستلزم شناخت بین فردی و مشارکت گروهی است. ما نمی توانیم در خلاء معتبر باشیم، زیرا پویایی اصالت مستلزم آن است که دیگران هویت اصیل ما را بشناسند. این کتاب نه تنها از اخلاق سارتر در برابر اتهامات فرمالیسم، پوچی و سوبژکتیویسم افراطی دفاع می کند، بلکه نشان می دهد که اصالت یک فضیلت مدنی مهم است که به نهادهای اجتماعی و سیاسی دنیای مدرن مربوط می شود.

ترجمه ماشینی : توسط نیویورک تایمز به عنوان یکی از ده کتاب برتر سال 2016 نامگذاری شده است، روایتی روحی از یک جنبش روشنفکری بزرگ قرن بیستم و متفکران انقلابی که آن را شکل دادند، توسط نویسنده پرفروش کتاب چگونه زندگی کنیم، سارا بیکول. پاریس، 1933: سه معاصر با کوکتل زردآلو در بار Bec-de-Gaz در خیابان Montparnasse ملاقات کردند. آنها ژان پل سارتر جوان، سیمون دوبووار و دوست دیرینه ریموند آرون، فیلسوف همکارشان هستند که در مورد چارچوب مفهومی جدیدی از برلین به نام پدیدارشناسی به آنها می خندد. او می گوید: «می بینید، اگر پدیدارشناس هستید، می توانید درباره این کوکتل صحبت کنید و از آن فلسفه بسازید!» همین عبارت ساده بود که جنبشی را برانگیخت و سارتر را برانگیخت تا پدیدارشناسی را با حساسیت فرانسوی و اومانیستی خود ادغام کند و از این طریق رویکرد فلسفی کاملاً جدیدی را با الهام از مضامین آزادی رادیکال، هستی اصیل و کنشگری سیاسی ایجاد کند. این جنبش پیش از آنکه راه خود را در سراسر جهان به عنوان اگزیستانسیالیسم باز کند، در کلوپ‌های جاز و کافه‌های کرانه چپ نفوذ کرد. در کافه اگزیستانسیالیست نه تنها فیلسوفان، بلکه نمایشنامه نویسان، مردم شناسان، محکومان و انقلابیون نیز حضور دارند، داستان اگزیستانسیالیست ها، از اولین جرقه شورشی تا جنگ جهانی دوم، تا نقش آن در جنبش های آزادی پس از جنگ، مانند ضد استعمار، را دنبال می کند. فمینیسم و حقوق همجنسگرایان در هم آمیختن بیوگرافی و فلسفه، این روایت حماسی از برخوردهای پرشور است - دعواها، روابط عاشقانه، راهنمایی ها، شورش ها، و شراکت های طولانی - و تحقیقی حیاتی در مورد آنچه اگزیستانسیالیست ها باید به ما ارائه دهند امروز، در لحظه ای که روزگاری هستیم. دوباره با مسائل اصلی آزادی، مسئولیت جهانی، و اصالت انسانی در دنیایی متلاشی و تکنولوژی محور مواجه می شویم.