جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پدیدارشناسی هرمنوتیک با ورود به حوزۀ مطالعات دینی، اقتدار متون مقدس را به­عنوان یک راهنمای هنجاری با الگوهای مشخص و تعریف­شده در پرانتز قرار ­می­دهد. این تعلیق، عرصۀ ارجاعِ شاعرانۀ غیرتوصیفی را به جهان می­گشاید. رویدادهای بازگوشده درکتاب مقدس به­عنوان رویدادهای تاریخی، اکنون از وجود متنی برخوردارند که از منشأ پیشینِ خود فاصله گرفته‌اند و معانی کنونی­شان محصول ثبت آنها در شبکه­ای از متون است که به­طورمتناوب، یکدیگر را در یک کلِ بینامتنی حمایت و جابه­جا می­کنند؛ براین­اساس کتاب مقدس، پیش از هرچیز گفتمانی است که نظریۀ کلیِ متن آن ­را به­عنوان حلقه­ای در یک زنجیرۀ ارتباطی می­فهمد. پُل ریکور در تدوین قوسِ هرمنوتیکی خود با تأکید بر مرحلۀ تبیین انتقادی (نقد ادبی) گذار از اولین تفسیر سطحی و متعصبانه را به خوانشی عمیق ممکن ­می­سازد که در برابر رویارویی با عینیت ایستاده است. در این مقاله با توجه به دیدگاه­های ریکور به بررسی مفاهیمِ «وحی و شهادت (گواهی)» در متون مقدس گوران می­پردازیم و سپس با تحلیل شعر و کلام مقدس «نوروز سورانی» در این زمینه، سعی در نشان دادن الگوی عینی این مفاهیم در متون مقدس گوران (یارسان/ اهلِ حق) داریم. این تعلیق سبب می­شود تا وحی با توجه به ویژگی­های منحصربه‌فرد گفتمان­ها و درعین­حال از طریق روابط متقابل آنها درک شود. پدیدارشناسی هرمنوتیک پُل ریکور با تأکید بر مرحلۀ تبیین انتقادی موجب می­شود تا کتاب مقدس از تفسیرهای ذهنی­سازِ وابسته به فرهنگ و نیز از تفسیرهای بنیادگرایانه­ رها شود و کماکان در جهان مُدرن امروز مورداستناد و استفاده­ قرار بگیرد.