جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«خشونت الهی» به الهیات سیاسی و پیوند آن با حاکمیت می‌پردازد. ادعای کتاب این است که رویه‌های حاکمیت هم‌چون عدالت و بخشایش بازتابی از فرجام‌شناسی مسیحی است و اندیشمندان بزرگی هم‌چون دریدا و آرنت در مواجهه با مسئله‌ی حاکمیت و به رغم رویکرد انتقادی به آن در همان دامی افتاده‌اند که کارل اشمیت از آن با عنوان دوگانه‌ی (کاذب) میان آنارشی و حاکمیت یاد می‌کند. نویسنده‌ی «خشونت الهی» مدعی است که الهیات سیاسی والتر بنیامین دستگاه مفهومی لازم برای غلبه بر این دوگانه را فراهم می‌آورد. به باور نویسنده، ما باید کوشش به منظور پایان بخشیدن به حاکمیت را کنار بگذاریم و در عوض در پی شکلی مرکززدوده از حاکمیت باشیم. بدین ترتیب، نویسنده با تأکید بر مفهوم «خشونت الهی» در برابر «خشونت اسطوره‌ای» در الهیات سیاسی بنیامین می‌کوشد نیرویی مسیحایی را وارد صحنه کند که می‌تواند بت حاکمیت را از جای برکند و به جای آن جایگاهی تهی باقی بگذارد، جایگاهی که هر چند شکوه دم‌ودستگاه حاکمانه را ندارد اما امکان شکل دیگری از سیاست را برای ما فراهم می‌کند.

«خشونت الهی» به الهیات سیاسی و پیوند آن با حاکمیت می‌پردازد. ادعای کتاب این است که رویه‌های حاکمیت هم‌چون عدالت و بخشایش بازتابی از فرجام‌شناسی مسیحی است و اندیشمندان بزرگی هم‌چون دریدا و آرنت در مواجهه با مسئله‌ی حاکمیت و به رغم رویکرد انتقادی به آن در همان دامی افتاده‌اند که کارل اشمیت از آن با عنوان دوگانه‌ی (کاذب) میان آنارشی و حاکمیت یاد می‌کند. نویسنده‌ی «خشونت الهی» مدعی است که الهیات سیاسی والتر بنیامین دستگاه مفهومی لازم برای غلبه بر این دوگانه را فراهم می‌آورد. به باور نویسنده، ما باید کوشش به منظور پایان بخشیدن به حاکمیت را کنار بگذاریم و در عوض در پی شکلی مرکززدوده از حاکمیت باشیم. بدین ترتیب، نویسنده با تأکید بر مفهوم «خشونت الهی» در برابر «خشونت اسطوره‌ای» در الهیات سیاسی بنیامین می‌کوشد نیرویی مسیحایی را وارد صحنه کند که می‌تواند بت حاکمیت را از جای برکند و به جای آن جایگاهی تهی باقی بگذارد، جایگاهی که هر چند شکوه دم‌ودستگاه حاکمانه را ندارد اما امکان شکل دیگری از سیاست را برای ما فراهم می‌کند.

ترجمه ماشینی : این تحقیق به عنوان موضوع مطالعه دو قسمت با عنوان کافکیان به ترتیب از جوزفینا، خواننده یا مردم موش، سال 1924، سال مرگ نویسنده، و داستان پس از مرگ شکارچی گراکو، به عنوان روایت های املاک منتشر شده است. . ما در این دو روایت به دنبال بررسی مسئله‌ای از زوال صورت‌های متعالی هستیم: سنتز شده در هنر، الهیات و مرگ در درون مدرنیته. با خوانش توصیفی-فلسفی این دو روایت، رویکردی انتقادی را با فلسفه والتر بنیامین به ویژه نظریه روایت آن جستجو می کنیم. مجموعه این روایات نیز از بازسازی صحنه ادبی و فلسفی تعابیر کافکیان، مانند: خوانش صهیونیستی ماکس برود از فلسفه آرتور شوپنهاور و مارتین بوبر، طنین خوانش های کافکا از کی یرکگارد، تحلیل می شود. و نیچه و در نهایت، مجادلات بنیامین با برود و گرشوم شولم، که دلیل اصلی خنده دار آن حول خوانشی ماتریالیستی و تمثیلی از چک نویسنده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب نوشته‌های بنیامین درباره انقلاب را در چارچوب برداشت او از دانش تاریخی قرار می‌دهد. مشکل اساسی که با هر تحلیلی از رویکرد بنیامین به انقلاب مواجه است این است که او مفاهیمی را به کار می گیرد که به حوزه تجربه فردی تعلق دارند. نظریه مدرنیته او با تأکید بر از هم پاشیدگی تجربه جمعی مشکل را بیشتر می کند. بنیامین خود مشکل انقلاب را در درجه اول مفهوم سازی تجربه جمعی (امکان و مکان های آن) در شرایط جامعه مدرن بورژوایی می دانست. تازگی رویکرد او به انقلاب در این است که او آن را مستقیماً با تجربه تاریخی مرتبط می کند. بنابراین، برداشت بنیامین از انقلاب، بخشی جدایی ناپذیر از نظریه متمایز او درباره دانش تاریخی است، که اساساً یک نظریه تجربه نیز هست. این کتاب با بررسی دقیق نوشته‌های بنیامین درباره موضوعات کودک و رویا و تحلیل ایده‌های او از تاریخ، آرزوی برآورده شده، شبیه‌سازی و جامعه کمونیستی نشان می‌دهد که چگونه تحلیل مفهومی پیکره او می‌تواند به قلب برسد. از برداشت بنیامین از تجربه انقلابی و تقطیر دشواری ها و مکانیسم های آن.

ترجمه ماشینی : این مجموعه شامل مقالات اصلی است که به بررسی مقالات و مکاتبات والتر بنجامین و تئودور آدورنو در مورد ادبیات می‌پردازد. در مجموع، مقالات این دیدگاه را ارائه می دهند که این دو شخصیت برجسته فلسفه قرن بیستم صرفاً فیلسوفانی نبودند که درباره ادبیات می نوشتند، بلکه آنها فلسفه های خود را در و از طریق مواجهه با ادبیات توسعه دادند. بنیامین، آدورنو و تجربه ادبیات به سه بخش موضوعی تقسیم شده است. بخش اول شامل مقالاتی است که مستقیماً راه هایی را نشان می دهد که ادبیات به وسیله آنها تفکر بنیامین و آدورنو را غنی می کند. از طریق خوانش‌هایشان از نویسندگان ادبی مانند بودلر، بکت و پروست، مضامینی را بررسی می‌کند که در تفکر آنها نقش محوری دارند - تقلید، نقد پیشرفت تاریخی، و از دست دادن و بازیابی تجربه. بخش دوم با گردآوری چهار مقاله درباره خوانش بنیامین و آدورنو از کافکا، که کارشان به آنها کمک کرد تا نقد متمایز و پاسخی به سرمایه‌داری داشته باشند، مسیر بخش اول را ادامه می‌دهد. بخش سوم و پایانی با جدیت بیشتری بر این سوال تمرکز می کند که به چه معناست که بینش انتقادی اصیل نسبت به یک اثر ادبی به دست آوریم. این مقالات واکنش بنیامین را به چهره‌های خاصی از جمله گئورگ بوشنر، رابرت والسر، و جولین گرین بررسی می‌کنند، که به نظر او آثارشان نادیده گرفته شده، هضم نشده یا سوء تفاهم شده است. این کتاب بررسی منحصر به فردی از دو فیلسوف اصلی قرن بیستم را از طریق دریچه تجربیات مشترک آنها با ادبیات ارائه می دهد. این برای طیف گسترده ای از محققان در سراسر فلسفه، ادبیات، و مطالعات آلمانی جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی اندیشه فلسفی والتر بنیامین جوان و تحول آن در آثار بعدی او می پردازد. نویسنده با شروع از نقد خود از فلسفه امانوئل کانت و هرمان کوهن، روابط بین نظریه‌های بنیامین - که همراه با دوستش گرشوم شولم توسعه یافته‌اند - در مورد دانش، زبان، اخلاق، سیاست، فلسفه تاریخ و زیبایی‌شناسی را دنبال می‌کند. به موضوع یهودیت مسیحیت و زبان به عنوان قلمرو رستگاری. او افقی را ترسیم می کند که در آن مفهوم تجربه به عنوان ساختار، نظام فلسفی و «وظیفه بی نهایت» (در برنامه فلسفه آینده، 1917/18) به مفهوم مبدأ به عنوان موناد (منشاء درام تراژیک آلمانی، 1925)، سرانجام در مفهوم تاریخی به عنوان موناد و تصویر دیالکتیکی ادغام شد (درباره مفهوم تاریخ، 1940). تالیاکوزو ادعا می کند که مفهوم تجربه به عنوان ساختار و نظام نمادین، که از تفسیر انتقادی او از کانت و نئوکانتیانیسم نشأت می گیرد، به مفهومی از اندیشه مبتنی بر زبان الهیاتی وحی تبدیل می شود.

ترجمه ماشینی : این مجموعه، به توصیف آدورنو، «فلسفه معطوف به فلسفه» را بررسی می کند. این مقالات همه جنبه‌های نوشته‌های بنیامین، از کارهای اولیه او در فلسفه هنر و زبان، تا مفهوم تاریخ را در بر می‌گیرد. تجربه زمان و نابودی تداوم کاذب به عنوان مضامین کلیدی در درک بنیامین از تاریخ شناخته می شود.