جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سرانجام کوئید ۱۹ هم مانند تمام بیماری‌ها و بلایایی که بشر در طول تاریخ تجربه کرده است، به مرور کم‌رنگ می‌شود؛ اما با فروکش کردن موج کرونا، اثر بدشکلِ روان‌زخم فردی و اجتماعی ناشی از آن و به خصوص غم‌بادِ حاصل از عدم برگزاری مناسک مرگ برای عزیزانمان تا مدت‌ها بر پیکره روان ما باقی می‌ماند. به نظر می‌رسد که در دوران پساکرونا باید منتظر استقبال مردم برای برگزاری مناسک مرگ عزیزانشان که در ایام کرونا درگذشته‌اند، باشیم. با استقبال کنش‌گران و افزایش برخی مناسک و به خصوص مناسک مرتبط با مرگ در یک بازه زمانی خاص، شیوه‌های برگزاری آن مناسک نیز پویاتر از قبل شده و بعید نیست که در جامعه ایرانی شاهد سبک‌های جدیدتر و متنوع‌تری از مناسک مرگ نسبت به دوران پیشا کرونا باشیم.

این هفته مسیحیان در خیابان گرد هم جمع نمی‌شوند تا جشن بگیرند و مراسم شستن پاها در پنجشنبه مقدس انجام نخواهد شد و مراسم نیایش جمعه به صورت آنلاین ضبط می‌شود. برای یهودی‌ها مراسم عید پاک بدون حضور فیزیکی دینداران در کنیسه برگزار می‌شود و نماز جمعه نیز در این هفته در مساجد اقامه نخواهد شد.

دکتر غلامرضا رئیسیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص آموزه های دینی و نحوه مواجهه با بحران ویروس کرونا اظهار کرد: نظافت و بهداشت در رأس آموزه‌های دینی است که آن‌ها را فرا گرفته‌ایم، انسان مومن کسی است که مسائل بهداشتی و نظافت را در تمام مراحل زندگی رعایت می‌کند.

دوشنبه 5 اسفند 1398 مصاحبه‌ای با ایرناپلاس (خبرگزاری جمهوری اسلامی) با عنوان “چالش شفابخشی ائمه علیهم السلام و احتمال بیمار شدن با بوسیدن ضریح” در باره چگونگی رویارویی نهادهای دینی با پدیده شیوع کرونا منتشر شد که متن کامل آن چنین است:

«مناسک جمعی» بارزترین مجال بروز و ظهور ادیان در دنیای مدرن هستند. در عصری که از هر سو جذابیت‌های مدرن به شکل‌های بدیع و خلاقانه، خود را به مردم جهان عرضه می‌کنند، مهم‌ترین ابراز وجود ادیان، مناسک جمعی است. المپیک، جام جهانی فوتبال، فستیوال‌های رقص و پایکوبی، جشن‌های ملی و نشست‌های سیاسی اقتصادی در مقیاس جهانی، هر یک در حال تلاش برای اختصاص تیتر یک روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها به خود و رقابت در جلب نظر شمار بیشتری از مردم جهان هستند. در دوره مدرن جشن‌های بومی مبدل به جشن‌های جهانی شده‌اند و رسانه‌ها و شبکه‌های ارتباطی، هرکسی را از هر نقطه جهان به جشن و پایکوبی در نقطه‌ای دیگر دعوت می‌کنند. دانشگاه‌ها و مراکز علمی که تا همین پنجاه شصت سال پیش، برای برگزاری یک همایش باید پوسترهایشان را از طریق پست به سایر دانشگاه‌ها ارسال می‌کردند با یک اعلان بر روی سایت دانشگاه، تعداد زیادی درخواست شرکت در همایش را دریافت می‌کنند. همه اینها بدین معناست که آدمی در عصر مدرن دلایل زیادی پیدا کرده است تا گردهمایی برگزار کند؛ دلایلی که تا دیروز تنها منحصراً در اختیار روحانیان و رؤسای ادیان بود.