جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات حاصل حدود پانزده سال بحث و تحقیق من و جیمز فورس است. همانطور که به گذشته نگاه می کنم، علاقه و توجه ما به ایده های الهیاتی نیوتن در سال 1975 در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس آغاز شد. جیمز فورس دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه بود و من استاد آنجا بودم. برای چند سال قبل، من در قرن هفدهم و هجدهم درباره هزاره گرایی و مسیحیت گرایی تحقیق می کردم و می نوشتم و گاهی اوقات نیوتن را لمس می کردم. من یک نسخه از مشاهدات نیوتن بر پیشگویی های دانیال و آخرالزمان سنت جان را به قیمت چند پوند خریده بودم و گهگاه در آن می خواندم. در بهار 1975 سمینار فارغ التحصیلی درباره ایده های هزاره و مسیحایی در توسعه فلسفه مدرن برگزار می کردم. نیرو در سمینار بود. یک روز او با هیجان به سراغ من آمد و گفت که می خواهد پایان نامه خود را درباره ویلیام ویستون بنویسد. در آن مقطع از تاریخ، تنها چیزی که در مورد ویستون به ذهن من رسید این بود که او ترجمه استاندارد جوزفوس را منتشر کرده بود (که اتفاقاً در کتابخانه خود هم داشتم.) فورس درباره دیدگاه های شگفت انگیزی که داشت به من گفت. در یادداشت‌های ویستون در مورد ژوزفوس و در برخی از معدود نوشته‌هایی که او می‌توانست در سنت لوئیس توسط ویستون، یا درباره‌اش، که جانشین نیوتن به‌عنوان پروفسور ریاضیات لوکاسی در کمبریج بود و به‌شدت درباره الهیات هزاره می‌نوشت، بیابد.

1- مسیحیان قرون وسطا از خدا تصویری انسان گونه داشتند. آنان خداوند را عاملی دیگر در کنار دیگر عوامل مؤثر در جهان می پنداشتند و فقط آنگاه که علت حادثه ای را نمی یافتند آن را به خداوند نسبت می دادند./ 2- در باور گالیله کار خداوند تنها آفرینش اتم هاست. چهان پس از آفریده شدن، دیگر نیازی به خدا ندارد، و از این رو، بود و نبود او در کار جهان تغییری پدید نمی آورد. بسیاری از دانشمندان قرن 17 و 18 میلادی درباره خداوند همین گونه می اندیشیدند./ 3- نیوتن رابطه خدا با جهان را همانند رابطه ساعت ساز و ساعت می پنداشت. او معتقد بود خداوند گاه گاه در امر عالم تصرف می کند و برخی از بی نظمی ها را در حرکت سیارات برطرف می سازد.