جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ناواقع‌گرایی دینی (religious non-realism) دیدگاهی است که مطابق آن چیزی که بتوان آن را خدا و یا حقیقت غایی نامید، آن چنان که به زندگی ما معنا ببخشد، در بیرون یا ورا موجودات انسانی وجود ندارد، بلکه ما خود به زندگی خویش معنا می بخشیم. این گروه در واقع نسبت به تلقی متافیزیکی از خداوند، شکاکیت رادیکال دارند و از پایان «متافیزیک» سخن می‌گویند. مطابق این رویکرد، گرچه خدا در بیرون وجود ندارد، هم چنان کاربست واژه‌ی خدا معنادار است، اما دارای معنای انفسی (Subjective) است. خداوند در این معنی واژه‌ای است که به احساسات و نیت های پاک، بصیرت ها و آرمان های متعالی انسانی ارجاع می‌دهد و نه هیچ چیز دیگر. مطابق این رای، یزدان‌شناسی (theology) به روانشناسی (psychology) و انسان شناسی (anthropology) تحویل می‌شود و برای شناخت خدا نیازی به وجود شناسی (Ontology) نیست.