جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دعا و نیایش یکی از عمیق ترین نیازهای آدمی است. احساس فقر و وابستگی از یک سوی و درک قدرت و رحمت الهی از سوی دیگر، خاستگاه اصلی دعا و نیایش است.ادیان ابراهیمی که رسالت هدایت آدمی به کمال مناسب او را دارند، توجه ویژه ای به دعا و نیایش دارند. این پژوهش با واکاوی مضامین ادعیه متعارف در میان مسیحیان منونایت و ادعیه صحیفه سجادیه، ضمن تبیین کارکردهای دعا و چگونگی اثربخشی آن در مسیر سعادت آدمی، اشتراکات و اختلافات آن دو را بررسی می کند.این پایان نامه که به صورت توصیفی_تحلیلی انجام شده، بیان می دارد که امام سجاد (علیه السلام) در کتاب شریف خود، در خلال دعا و نیایش، به مخاطب شناخت کاملی از مقوله سعادت و کمال می دهد. به او خاطر نشان می کند که سرمنزل مقصود آدمی کجاست و برای چه نقطه ای باید تلاش و دعا کرد. سپس راه های وصول به آن و موانع سد راه را به او معرفی کرده و علاوه بر آن که با مناجات و راز و نیاز با خداوند طلب سعادت می کند، حقیقت آن را برای مخاطب آشکار می سازد.مقوله سعادت با اندکی تفاوت در میان مسیحیان قابل بررسی است. سعادت در میان منونایت ها، نجات از گناه اولیه به وسیله قرار گرفتن در زمره ی مومنین به مسیح است چه آنکه او به صلیب رفت تا بار گناه آدمیان را به دوش گیرد. پس ادعیه ایشان بیشتر به مدح و ثنای حضرت عیسی (علیه السلام) پرداخته اند و داستان فداکاری وی را به مخاطب یادآور می شوند. طلب قرب به ایشان از خداوند مسالت می شود و رهایی از آلودگی های بشری مقصودشان است.