جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

با توجه به اهمیت موضوع «نبوت»در جامعه ما و لزوم شناساندن ابعاد مختلف آن و دفاع منطقی از دیدگاه تشیَع در مسأله نبوت که یکی از اصول اساسی دین ما می‌باشد، لذا باید با شناخت و آگاهی بیشتر از نظرات و دیدگاهای مختلف در مورد نبوت و پیشینه تاریخی آن در تمدن‌های مختلف جهان در قرون اخیر، بتوانیم به صورت منطقی از اعتقادات خود در مورد نبوت در گستره جهانی دفاع کرده و افکار جهانیان را درخصوص دین اسلامتغییر دهیم. چنانچه از عنوان کتاب «النبوه من علم العقائد الی فلسفه التاریخ » نوشته علی مبروک پیداست، نویسنده در باب اول این کتاب به یکی از بنیان‌های اصلی دین اسلام یعنی نبوت نظری از نو و کوشش در بازخوانی آن دارد و این کوشش وی در پرتو نظرات جدید زبانشناسی و فلسفه‌های اگزیستانس و به ویژه هرمنوتیک می‌باشد. او با دغدغه‌های مدرن و بیشتر سیاسی سراغ بحث نبوت می‌رود و با رویکردی بیشتر هرمنوتیکی نه به مثابه یک متکلم به بررسی نبوت از نظر اشاعره و معتزله می‌پردازد. وی در این راه نظر معتزله و اشاعره را از ابتدا یعنی ریشه شناسی نبوت پی می‌گیرد و اختلافاتی که حتی در عرصه زبان وجود دارد، را بررسی می‌کند تا در پشت ظاهر گفتار ایشان به نوعی به ریشه‌های اعتقادات هر گروه در مفهوم نبوت پی ببرد. او نبوت و ریشه شناسی لغوی آن را پی می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که بسته به موضع کلامی، معنایی که از نبوت درک می‌شود بین اشاعره و معتزله و امامیه متفاوت می‌باشد . برای مثال در نظر مبروک اشاعره به خاطر اعتقاد به سیادت مطلق الهی بر انسان ریشه‌ی نبأ را برمیگزیند تا فعل ، فعل الهی باشد و حول محور اصطفا و انتخاب کسی نبی شود. در نظر وی این معتزله بودند که با کشف جوهر انسانی دین ریشه‌ی نبی را از نباوه دانستند که شرافت شخص نبی را در خود دارد. و نبوت را حول محور مصلحت انسانی دانستند و از این رهیافت اعتزالی به نظر ایشان -اسلام سلطه- آنگونه که نتیجه اشعری گری است، در نمی‌آید.در نهایت به این نتیجه می‌توان رسد که همه‌ی پیشگویی‌های قدیم و جدید به روش میثولوژی وابسته‌است یعنی همگی باپرداختن به انسانیت خالص کامل شدند و پیشگویی‌های طبیعی کاملا با طبیعت پیوستگی دارد و سپس پیشگویی ذاتی در سایه‌ی ادراک انسانی با تمایز از طبیعت که برای تسلط بر آن(طبیعت) لازم است، نمود پیدا ‌کرد. و ذات به عنوان عامل اساسی در شناخت تحقق یافت.در روش میتولوژی انسان به صورت زمینی خلق شده و سپس از پایین به بالا یعنی از زمین به آسمان صعود پیدا می‌کند، ولی در روش دینی انسان به صورت آسمانی خلق شده و سپس از آسمان به سوی زمین فرود می‌آید. به این معنی که خداوند خودش به کشف وحی خود اقدام می‌کند و خواست خود را به بشر مستقیماً انتقال می‌دهد و در پیشرفته‌ترین شکلهای نبوت خود از دهان انسان سخن می‌گوید.این پیشگویی‌های سه گانه‌(یهودیّت، مسیحیّت و اسلام) همگی به انجام اقدام خالص الهی آشکار شده-اند. پیشگوییهای روش دینی در نبوّت یهودی، نبوّت مسیحی و نبوّت اسلام به منصّه ظهور گذاشته شده‌اند.