جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انتقال باورهای دینی، فرآیندی است که به‌صورت عمده در چارچوب خانواده صورت می‌گیرد و خانواده بیشترین نقش را در این انتقال دارند. خانواده‌ای که در دوره مدرن و عصر حاضر زندگی می‌کند، ممکن است تحت تأثیر فرآیند نوسازی توسعه قرار گیرد و این فرآیند، تأثیرات مثبت و منفی بر کارکردها و وظایف خانواده بگذارد. یکی از مهم‌ترین کارکردهای خانواده نیز انتقال باورهای دینی است و ممکن است جریان نوسازی توسعه این کارکرد خانواده را تحت تأثیر قرار دهد. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع نظریه زمینه‌ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام والدین ایثارگر شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بود. روش نمونه‌گیری پژوهش حاضر نمونه‌گیری هدفمند بود که طی آن تعداد ۱۵ نفر والد ایثارگر برای مشارکت در پژوهش انتخاب شدند و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تجزیه‌وتحلیل اشتراوس و کوربن مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه در ارتباط با نقش نوسازی توسعه بر باورهای دینی فرزندان منجر به شناسایی ۷ مضمون اصلی (خلل در تعهد دینی، بحران هویت دینی، شکل‌گیری نگرش منفی نسبت به معنویت و دین، گرایش به ادیانِ دیگر و معنویت‌های نوپدید، دنیاگرایی، عقلانی شدن باورها و شکاف اعتقادی بین والدین و فرزندان) و در ارتباط با نقش نوسازی توسعه بر انتقال باورهای دینی از والدین به فرزندان منجر به شناسایی ۳ مضمون اصلی (کاهش تأثیرپذیری از والدین، تفردطلبی دینی، افزایش نفوذ رسانه‌ها در انتقال باورهای دینی،) شد. یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر تخریب باورهای دینی فرزندان و کاهش قدرت والدین در انتقال باورها و ارزش‌های دینی را به فرزندان متأثر از فرایند نوسازی توسعه نشان می‌دهد که به‌خوبی ضرورت تدوین و به‌کارگیری برنامه‌هایی پیشگیرانه، آموزشی و حتی درمانی را در این حوزه با بهره‌گیری از یافته‌های این پژوهش آشکار می‌سازد.