جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نیایش آسان‌ترین راه گفتگوی دوسویه انسان با خدا و از جمله ارکان و اجزای مقوم تمامی ادیان درطول تاریخ بوده است. بررسی ستایش‌ها و نیایش‌های رسمی ادیان مختلف نمایانگر نظام فکری، دینی وشرایط و نیازهای فردی و اجتماعی دینداران در اعصار گونه گون است. از 39 کتاب عهد عتیق، مزامیر از جمله تأثیرگذارترین آثار درحیات دینی یهودیان و مسیحیان بوده که نگارش بخش عمده‌ای از آن، به حضرت داوود نسبت داده شده است. ایشان پادشاهی بنی اسرائیل را بنیاد نهاده، از سال 1000 تا 961 ق م، حکومت کرده است. این اثر در برگیرنده 150 مزمور است که همراه با اجرای موسیقی خوانده می‌شده است. پایان نامه حاضر بعد از مرور مقدماتی دربارهٔ نقش و جایگاه دعا و نیایش در دین اسلام و یهودیت، بررسی تطبیقی اوصاف و جایگاه حضرت داوود از نگاه اسلام و یهودیت، تاریخ تدوین، مؤلفان، زبان و ادبیات کتاب مزامیر را بررسی می‌کند. در پایان این فصل به شرح درخواست‌های مطرح شده در بخش‌های مختلف مزامیر و دسته‌بندی آن‌ها در سه گروه درخواست‌های ایجابی، درخواست‌های سلبی و نفرین‌ها می‌پردازد. دو فصل بعد به نیایش‌های قرآنی، انواع و فراوانی آن در سوره‌ها، مقایسه این دو کتاب، نقاط اشتراک و افتراق درخواست‌های مطرح شده در هر دو کتاب اختصاص دارد. در این تطبیق مشاهده می‌شود که نیایش‌های مزامیر و قرآن بازتاب شرایط اجتماعی، معیشتی و سیاسی، جغرافیای و تاریخی تدوین این دو اثر مقدس است و در کل رویکرد معنویت و آخرت گرایی قرآن بسیار بیش از مزامیر بوده و در تمامی آیات مزامیر نوع نگاه به مرگ و آخرت تقریباً منفی و مذموم است؛ و عمدهٔ درخواست‌های مطرح شده برای بهبود شرایط موجود و رها شدن از مشکلات این جهانی است.

کتاب مقدّس، برخی انبیاء را در زمره پادشاهان قرار داده است. از این رومباحثی چون وحی، معجزه،و عصمت را در مورد آنان مطرح نکرده است داوود و سلیمان از جمله این انبیاءاند که ازمنظر کتاب مقدّس نه معصوم اند و نه هیچ یک از شرایط پیامبران را در دارا هستند در مقابل قرآن کریم آنان را در زمره انبیاء قرار داده که در عین نبوّت ،از مقام پادشاهی در دنیا را برخوردار بودند در عین حال برخی از تفاسیر شیعه واهل سنّت با وجود اختلافاتی که در خود دارند در مواردی از کتاب مقدّس بی بهره نبوده اند.و به غلو و بزرگ نمایی در حوادث این دو داستان پرداخته اند. از همین رو اغلب این داستان ها را از وجه حقیقی آن خارج نموده و این دو نبی را متّهم به گناهانی نموده اند. لذاائمه شیعیان با تفاسیری که از منبع وحی الهی نشات گرفتهلغزش های مفسّرانی را که اغلب با رأی خود و یا با بهره گیری از نظریات اهل کتاب به تفسیر قرآن پرداخته اند را آشکار می سازندو از سوی دیگر مطالب غثّ و سمین کتاب مقدّس را به ما می نمایانند.این پایان نامه که به روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع و مصادر شیعه و سنّی و کتاب مقدّس و قرآن کریم تدوین شده کوشیده تا حدودی با مقایسه داستان این دو پیامبر ،در این منابع پیوندی منطقی بین منابع مذکور ایجاد نمود و دیدگاه های هریک از پدیدآورندگان این داستان ها را درباره مفهوم عصمت بازشناسی کند.نتایج بدست آمده حاکی از آن است که داوود و سلیمان اگرچه مقام نبوّت را همراه پادشاهی داشته اند اما پادشاهی آن دو موجب طغیان آن ها نگشته است این در حالی است که کتاب مقدّس، آن ها را پادشاه معرّفی نموده و لذا صدور گناهان از جانب آن ها جایز خواهد بود. علاوه بر این، تعاریف هریک از فرقه های اعتقادی شیعه و سنّی از مفهوم عصمت که مهم ترین ویژگی انبیاء را تشکیل می دهد بر باورهای آنان از داود و سلیمان تأثیر داشته است. به عبارت دیگر هرچه قدر مفهوم عصمت در دیدگاه ناقلان این داستان ها گسترده تر باشد به همان میزان بر شناخت آن ها از داود و سلیمان به عنوان چهره ای معصوم تأثیر خواهد داشت.بنابراین آن گونه که از کتاب مقدّس بر می آید داود وسلیمان نه تنها مومن و موحّد نبوده اند بلکه هر دو در آواخر عمراز پرستش خدا روی گردان شده آن هم خدایی که جسمیّت داشته ونیازمند مأوایی برای خود بوده است گذشته از این روایات اهل سنت اتهام بت سازی و جادوگری را به سلیمان و نسبت زنای محصنه را به داود داده است لذا تنها در دیدگاه شیعیان این دو نبی معصوم اند.