جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نقد و بررسی عقاید وهابیت با استناد به قرآن و احادیث معتبر در نزد علمای اهل سنت و با دلائل عقلی و تجربه‌های تاریخی، مهم‌ترین مسأله این رساله می‌باشد. اندیشه وهابیت توسط ابن تیمیه حرّانی شکل گرفت، و توسط محمد بن عبدالوهاب تثبیت گردید. این روند، موجب پایه‌گذاری مذهبی شد که مسلمانان را به جرم اعتقاد به شفاعت‌خواهی از پاکان و زیارت قبور اولیای خدا، متهم به کفر و بت‌پرستی می‌کرد. سردمداران و پیروان این گرایش افراطی، با برانگیختن اعراب بادیه‌نشین در مناطق حجاز، عراق، شام و یمن بسیاری از شیعیان و اهل سنت را به خاک و خون کشیدند، و مردم را از زیارت قبر مطهر پیامبر( و صلوات بر او منع نمودند. اعتقاد وهابیت در مورد خدا، یادآور نوعی تشبیه و تجسم است؛ علمای وهابی سفر کردن به‌سوی قبور، بوسیدن و دست‌زدن به قبر، و شفاعت خواستن از صاحب قبر را حرام می‌دانند. اما این اعتقاد با اندیشه فقهی علما و فقهای فریقین در طول تاریخ اسلام، ناسازگار است. آیات قرآن کریم نیز بر زنده بودن ارواح صلحا و شهدا تأکید نموده است. بر این اساس، شفاعت نه‌تنها غلوّ نیست بلکه نوعی تقرب به درگاه الهی است؛ و حفظ و ترمیم قبور ائمه معصومین( نیز تعظیم شعائر الهی و معالم دین محسوب می‌شود. تخریب قبور این بزرگواران نیز در دیدگاه‌های فقهی مسلمانان هیچ طرفداری ندارد، و اجماع عملی از طرف همه علمای اسلام بر جواز ساختمان بر قبور وجود دارد. همچنین احادیثی از پیامبر اسلام( در کتب روایی اهل سنت وجود دارد که بر اساس آن، پیامبر شفاعت خود را پس از رحلتش خبر داده است. از سوی دیگر، توسل به اولیای خدا هم از دیدگاه وهابیت، خطاب به معدوم و امر زشتی شمرده شده است؛ در حالی که آیات و روایات معصومین( اعتقاد به توسل را مورد تأیید قرار داده، و قرآن در سوره اعراف، اسری و فجر به توسل اشاره نموده است