جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عنوان :

سه چالش با اخلاق

نویسنده:

جیمز استربا؛ مترجم: علی حقی

نوع منبع :

کتابشناسی(نمایه کتاب) , ترجمه اثر

مشخصات اثر

عنوان :

Ayn Rand’ın Egoizminde Ahlakın Temellendirilmesi ve Bağlayıcılığı Problemi

نویسنده:

Cemre Demirel: جمر دمیرل

نوع منبع :

مقاله , کتابخانه عمومی

منابع دیجیتالی :

نسخه PDF

کلیدواژه‌های اصلی :

عینیت گرایی اخلاقی , خودگروی اخلاقی , عینیت گرایی اخلاقی آین رند , خودگرایی اخلاقی آین رند , فلسفه اخلاق آین رند

چکیده :

ترجمه ماشینی: آین رند با فلسفه عینیت گرایی مبتنی بر فردگرایی و خودگرایی عقلانی، حتی امروز نیز فیلسوفی بحث برانگیز است. آین رند با هرگونه اخلاق جمعی مخالف است و منفعت شخصی فرد را به جای منفعت جامعه سرلوحه قرار می دهد. به گفته وی، هر فردی مسئول خوشبختی خود است و هدف فرد باید حداکثر کردن سودمندی شخصی باشد. رند با عبارت «سوگند می‌خورم که نه برای دیگری زندگی می‌کنم و نه می‌خواهم دیگری برای من زندگی کند» تأکید می‌کند که فداکاری آنطور که تصور می‌شود فضیلت ندارد، بلکه غیراخلاقی است و هرکس می‌خواهد خوب زندگی کند، باید از آن دوری کند. آی تی. آین رند تمام اخلاقیات را خودسرانه توصیف می کند، به ویژه اخلاقیاتی که خدا یا جامعه را در مرکز قرار می دهد. به گفته او، اخلاق عینی گرایی که او پایه گذاری کرد، همانطور که از نامش پیداست، عینی است و بیشتر از آن که محصول ذهن باشد، کشف واقعیت توسط ذهن است. به همین دلیل، فلسفه اخلاق رند مبتنی بر واقعیت عینی است، نه خودسری و هوی و هوس مردم. به اندازه قوانین طبیعت دقیق و واقعی است. در این مقاله ادعای آین رند مورد تردید قرار گرفته و بررسی می شود که آیا فلسفه اخلاقی وی شامل عناصر دلبخواه است یا خیر؟ از این جهت، ابتدا به اختصار، عینیت گرایی آین رند چیست؟ سپس این که مبنای این فلسفه اخلاقی که ایشان بنیانگذار آن است چیست و آیا می تواند پاسخ معقولی به مسئله الزام آور بدهد مورد بررسی قرار گرفته است. به همین دلیل، نه تنها از مقالات او، بلکه از رمان‌های او نیز نقل‌قول می‌شد که در آن‌ها فلسفه خود را به طور جامع توضیح می‌داد.

مشخصات اثر

عنوان :

نظریه غایت به مثابه قرینه ای بر خودگروی روان شناختی در فلسفه صدرایی

نویسنده:

عبداله صلواتی

نوع منبع :

مقاله , کتابخانه عمومی

منابع دیجیتالی :

نسخه PDF چکیده

کلیدواژه‌های اصلی :

غایت , خودگرایی روان شناختی , مکتب اخلاق فضیلت محور , خودگروی اخلاقی

فهرست گزیده متکلمان،فیلسوفان و عالمان شیعی :

ملاصدرا شیرازی: صدرالمتألهین

چکیده :

چکیده از خودگروی روانشناختی تقریرهای گوناگونی ارائه شده و در هر یک از آن‌ها بر ویژگی خاصی تأکید شده است؛ در تقریر آین بر بازگشت «هدف و منفعت به فاعل فعل»، در تقریر پویمن بر «بازگشت رضایت به فاعل فعل»، در تقریر ریچلز بر عنصر «خودخواهی» و در تقریر هولمز بر «انگیزه» و «حب ذات» تصریح و تأکید شده است. عناصر یادشده به ظاهر در فلسفۀ ملاصدرا حضور دارند؛ چنانکه ملاصدرا در نظریۀ غایت از «حب ذات» و « ارجاع همۀ غایات به فاعل» سخن می‌گوید.پرسش پایۀ این جُستار عبارت است از این‌که آیا «ارجاع همۀ غایات به فاعل» و «حب ذات» در فلسفۀ ملاصدرا مؤید و قرینهای بر خودگروی روانشناختی است؟ یافتۀاین پژوهش به این قرار است که با واکاوی دقیق «غایت» به طور عام و «انگیزه» به طور خاص، «خودخواهی»، و «فضیلت» میتوان گفت که فلسفۀ صدرایی مؤید نظریۀ خودگروی روان‌شناختی نیست. گفتنی است که این پژوهش مسبوق به پیشینهای نیست.

صفحات :

از صفحه 225 تا 243

مشخصات اثر

عنوان :

خوددوستی و مقایسه آن با خودگروی

نویسنده:

محمد جداری عالی

نوع منبع :

مقاله , کتابخانه عمومی , مطالعه تطبیقی

منابع دیجیتالی :

نسخه PDF

وضعیت نشر :

قم: پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی ,

کلیدواژه‌های اصلی :

ذات انسان , خودگروی اخلاقی , من علوی , من سفلی , خوددوستی (حب ذات)

کلیدواژه‌های فرعی :

خیر ( خیر و شرّ ) , عبادت , نظریه اخلاقی , ماهیت سعادت حقیقی , ایثار , حب کمال , حرص , فطرت(سرشت) (معرفت شناسی) ,

فهرست گزیده متکلمان،فیلسوفان و عالمان شیعی :

علامه طباطبایی: سید محمدحسین طباطبایی , محمدتقی مصباح یزدی

چکیده :

خوددوستی نظريه ای هنجاری (theory Normative (است كه در صدد ارائه اصول اخلاقی بسـيار كلی بوده، مبنای اخلاقی برای كليه رفتارهای انسان محسوب می شود. از نظر اين نوشتار، آنچه از آموزه های اسلام و انديشمندان مسـلمان اسـتفاده مـی شـود، ايـن اسـت كـه همـه انسـان هـا دارای غريزهای به نام خوددوستی [حب ذات] هستند و رفتارهـای اختيـاری خـود را براسـاس آن انجـام می دهد. از آنجاكه ذات انسان، پـاك و زلال ودارای اسـتعدادها وآرمـان هـای معقـول وبرپايـه فطرت الاهی و در راستای سعادت حقيقی وی سرشته شده است، رفتارهای مطابق با خوددوستی، خوب است و بايد چنين عمل كرد و رفتارهای خلاف آن، بد است و نبايد انجام گيرد. نظريـه خوددوسـتی بـا وجـود شـباهت ظـاهری بـه «خـودگروی اخلاقـی» بـه لحـاظ مبـانی هستی شناختی، انسان شناختی و معرفت شناختی با آن اختلاف جدی دارد و لذا ايرادهايی از قبيـل: ناسازگار با رفتارهای نوع دوستانه، ايثار، مهرمادری، عبادت عارفانه و ... كه برنظريه «خودگروی اخلاقی» وارد است، در اين نظريه قابل پاسخگويی است.

صفحات :

از صفحه 109 تا 140

مشخصات اثر

عنوان :

خودگرایى و دگرگرایى در فلسفه اخلاق

نویسنده:

ریچارد کرات

نوع منبع :

مقاله , ترجمه اثر , کتابخانه عمومی

منابع دیجیتالی :

نسخه متنی

وضعیت نشر :

قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی قدس‌سره,

کلیدواژه‌های اصلی :

فلسفه اخلاق (عام) , خودگروی اخلاقی , دگرگرایی اخلاقی

کلیدواژه‌های فرعی :

حب ذات , رفتار اخلاقی , اصطلاحنامه اخلاق اسلامی , خودخواهی , سودگرایی اخلاقی , نوع باستانى خودگرایى , خودگرایی ذاتی ,

چکیده :

هنرى سيجويك (HenrySidgwick) خودگرايى (egoism) را نظريه اى اخلاقى مى داند كه شبيه با سودگرايى (utilitarianism) است. سودگرايان بر آن هستند كه فرد بايد در صدد حداكثر كردن خير و خوبى همه انسان ها در جهان باشد. در عوض، خودگرايان معتقدند كه تنها خوبى اى كه فرد بايد در نهايت به دنبال آن باشد، خوبى خود اوست. بايد اين نوع از خودگرايى را (كه غالبا «خودگرايى اخلاقى» خوانده مى شود) از اين فرضيه تجربى كه انسان ها درصدد حداكثر كردن خوبى خودشان هستند (خودگرايى روان شناختى)، تمييز نهاد. خودگرايى اخلاقى، مى تواند با رفتارى كه به نفع ديگران است موافق باشد؛ چرا كه غالبا بهترين راه براى ارتقاى خير و خوبى روابط مشترك است، اما خودگرايان نمى توانند توجيه دگرگرايانه براى اين گونه مشاركت ها را بپذيرند. در واقع، دگرگرايى خير ديگران را صرفا به خاطر خود ايشان مى خواهد، در حالى كه خودگرايان تأكيد مى كنند كه هدف غايى انسان بايد صرفا خير خودش باشد. يكى از شيوه هاى دفاع از خودگرايى اخلاقى اين است كه خودگرايى روان شناختى اثبات شود و آن گاه گفته شود كه الزام ها و تكاليف ما نمى توانند فراتر از توانايى هاى ما باشند. در واقع، اگر ما [ذاتا خودگرا هستيم و] گريزى از حداكثر كردن رفاه و خوشى خود نداريم، نبايد خود را پاى بند معيارى بدانيم كه خواستار خودخواهى كمترى است، اما اين دفاع به طور گسترده اى رد شده است؛ چرا كه خودگرايى روان شناختى برداشت بسيار ساده انگارانه اى از رفتار آدمى است. علاوه بر آن، خودگرايى ناقض درک ما نسبت به بى طرفى (و انصاف) است و هيچ واقعيتى درباره خود فرد نيست كه خارج كردن منافع ديگران را از هدف غايى فرد توجيه كند. اما نوع متفاوتى از خودگرايى وجود دارد كه در جهان باستان رشد و نمو يافته و اين نقد آسيبى به آن نمى رساند. بر اساس اين نوع خودگرايى، خير فرد عمدتا يا منحصرا متضمن عمل فضيلت آميز مى باشد و بنابراين، چنانچه منافع شخصى به درستى درک شود، بهترين راهنماى ما خواهد بود.

مشخصات اثر

عنوان :

ساختار کلى نظام اخلاقى اسلام

نویسنده:

سید جعفر موسوى گیلانى, محمدرسول روزبه

نوع منبع :

مقاله

منابع دیجیتالی :

نسخه PDF

مشخصات اثر

عنوان :

نیگل و عینیت ارزش های اخلاقی

نویسنده:

مجید ملایوسفی

نوع منبع :

مقاله , کتابخانه عمومی

منابع دیجیتالی :

نسخه PDF

وضعیت نشر :

تهران: دانشگاه امام صادق (ع),

کلیدواژه‌های اصلی :

ارزشهای اخلاقی , عینیت اخلاقی , اصل تعمیم پذیری , توماس نیگل , ‌ کانت , دیگر خواهی , فلسفه اخلاق (عام)

کلیدواژه‌های فرعی :

امر مطلق کانت , استدلال اخلاقی , عامل اخلاقی , عقل نظری((مدرک مربوط به نظر)، مقابل عقل عملی) , عقل عملی((مدرک کلیات مربوط به عمل)، مقابل عقل نظری)Alʿaql al-ʿamalī(practical intellect) , خودگروی اخلاقی , امر مشروط , منفعت اندیشی , انگیزش عقلانی ,

چکیده :

در اخلاق تحلیلی معاصر نظریه های مختلفی در باب عینیت ارزش های اخلاقی مطرح است که یک دسته از آن ها نظریه های قائل به عقل عملی اند. این نظریه ها در عین اینکه تاکید بر انفصال اخلاق از عمل دارند، در عین حال، برای اخلاق عینیتی را اثبات می کنند که ریشه در عقل عملی دارد. روایت های متاخر این رویکرد را می توان به دو دسته تقسیم کرد: یک. روایت هایی که با هابز قرابت دارند و دو. روایت هایی که اجمالا کانتی اند. دیدگاه اخلاقی توماس نیگل جزء روایت های کانتی تلقی می شود. نیگل سعی دارد تا برای نوع دوستی به عنوان عنصر مشترک اخلاق عقلانیتی را اثبات کند که مدعی است مبتنی بر عقل عملی است. بر این اساس می توان ادله ای اخلاقی داشت که دارای عمومیت و تعمیم پذیری است و بستگی به امیال و خواسته های خاص افراد ندارد. نیگل مدعی است این عمومیت و تعمیم پذیری ادله اخلاقی را می توان حتی به لحاظ صوری در استدلال های فارغ از فاعل مشاهده کرد. این ادله تعمیم پذیر و عام در اخلاق، همان طور که نیگل اشاره دارد، حکایت از ارزش های عینی و مشترک میان انسان ها دارند. اینکه دیدگاه نیگل تا چه حد متمایز از دیدگاه کانت در این خصوص است، موضوعی است که در این مقاله بررسی و تحلیل می شود.

صفحات :

از صفحه 111 تا 127

مشخصات اثر

از :	{0}
پست الکترونیک :	{1}
تلفن :	{2}
دورنگار :	{3}
Aaddress :	{4}
متن :	{5}

جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ورود

ثبت نام

در تلگرام به ما بپیوندید