جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این یک مشاهدۀ آشکار به اندازه کافی است که معیارهای حاکم بر اینکه آیا سخنرانان معمولی می گویند که کسی چیزی را می داند با زمینه متفاوت است یا خیر: چیزی که ما خوشحالیم که در برخی از زمینه های ("با استانداردهای پایین") "دانش" می نامیم که انکار می کنیم، "دانش" است. در زمینه های دیگر ("با استانداردهای بالا"). اما آیا این معیارهای متفاوت برای زمانی که سخنرانان معمولی دانش را نسبت می دهند، و زمانی که به معنای مهمی در انتساب دانش لازم است، منعکس کننده استانداردهای متفاوتی برای زمانی است که نسبت دادن دانش برای آنها صادق است یا درست است؟ یا اینکه معیارهایی که بر صحت چنین ادعاهایی حاکم است همیشه یکسان هستند؟ و اگر این شرایط صدق ادعاهای معرفت با زمینه تغییر کند، چه پیامدهایی برای معرفت شناسی وجود دارد؟ زمینه گرایی، این دیدگاه که معیارهای معرفتی یک سوژه باید رعایت کند تا ادعایی که «دانش» را به او نسبت می دهد صادق باشد، با زمینه متفاوت است، در چند دهه اخیر به شدت در معرفت شناسی و فلسفه زبان بحث شده است. در مورد زمینه‌گرایی، کیت دِرُوز، با ارائه و پیشبرد قوی‌ترین استدلال‌ها به نفع این دیدگاه و در برابر رقبای «ناتغییرگرا» آن، ارائه می‌کند و از موقعیت مدرن دفاع می‌کند و به بهترین‌ها پاسخ می‌دهد. اعتراضات فزاینده ای که با زمینه گرایی مواجه است.