جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مقاله با ادغام دیدگاه‌های استدلال فلسفی و خواندن و تحلیل ادبی، شکست اخلاقی تئودیسه‌ها را بررسی می‌کند. مقاله از دو بخش اصلی تشکیل شده است. در بخش اول، نقد اخلاقی رئالیسم متافیزیکی را با تحلیل ناتوانی آن در تشخیص کثرت چشم‌انداز و تنوع رنج پیشنهاد می‌کنیم. از آنجایی که تئودیس ها به دنبال توضیح این هستند که چگونه یک خدای قادر مطلق، دانای مطلق و کاملاً خیرخواه می تواند اجازه دهد جهان حاوی شر و رنج باشد، می توان استدلال کرد که رئالیسم متافیزیکی - یعنی این تز که جهان ساختار بنیادی خود را مستقل از دیدگاه های بشری دارد. مفهوم سازی و تحقیق - نقطه شروع مشکل آفرین خداباوری است. ما شکست در تشخیص رنج دیگران را که ذاتی در تئودیس‌ها است، به‌عنوان یک شکست مبتنی بر جست‌وجو برای تصویری تقلیل‌دهنده و عینی‌ساز کلی («نمای چشم خدا») که سازنده رئالیسم متافیزیکی است، بررسی می‌کنیم. بخش دوم مقاله نشان می‌دهد که چرا باید بینش‌هایی از ادبیات تخیلی را در تلاش‌هایمان برای درک شکست‌های تشخیص تئودیسی‌ها لحاظ کنیم. با تأکید بر ارتباط ادبی، فلسفی، و کلامی بازنویسی‌های مختلف مدرن کتاب ایوب، که زیرمتن بسیار مهمی برای بسیاری از آثار ادبی بعدی است که در آن قهرمان‌ها نوع خاصی از تجربه انسانی - رنج بی‌حساب - را ارائه می‌کنند. بیشتر به برخی از نمونه های ادبی، مانند رمان های هیوب و Die Rebellion اثر جوزف راث. تنش‌هایی که پیرامون مجادله اخلاقی تجربه‌های بی‌عدالتی و رنج و استدلال انسانی و مذهبی و توجیه خشونت ایجاد می‌شود، بررسی می‌شود. پایان مبهم هیوب که رستگاری ظاهرا امیدوارکننده و تقریباً افسانه‌ای را به داستان اضافه می‌کند، نقش مهمی در تفسیر ارائه‌شده در مقاله دارد. با تحلیل برخی از نمونه‌های ادبی و ارتباط آن‌ها با سنت شغلی ادبی، تلاش‌های تئودیکیست برای معنا بخشیدن به رنج - تلاش‌هایی مبتنی بر رئالیسم متافیزیکی، همانطور که در بخش اول مقاله مطرح شد- برجسته می‌شود. در نهایت، ما همچنین به طور انتقادی این اتهام را در نظر می‌گیریم که تئودیسم تنها می‌تواند به صورت نظری صورت‌بندی شود و استدلال می‌کنیم که تمایز شدید بین تئوری و عمل در این زمینه، خود اقدامی ناشناخته یا ناتوانی در تشخیص رنج است.

در قالب پی دی اف

شکاکیت فلسفی درباره جهان خارج دیدگاهی معرفت­شناختی است که ادعا می­کند انسان علی‏الاصول نمی­تواند نسبت به گزاره­هایی که در مورد جهان خارج هستند معرفت داشته باشد. دسته­ای از استدلال‏هایی که به منظور اثبات موضع شکاکانه نسبت به جهان خارج ارائه شده است، بر اساس فرضیه­هایی شکل­گرفته که به فرضیه­های شکاکانه معروف‎اند. این فرضیه­ها تبیینی ممکن از اوضاع جهان هستند که با درک متداول ما از آن متفاوت است. شکاک با استفاده از این امر که کسی نسبت به وقوع یا عدم وقوعِ شرایطی که در این فرضیه­ها مطرح شده­اند، معرفت ندارد، بر اساس استدلالی نتیجه می­گیرد که کسی نمی­تواند نسبت به هیچ گزاره­ای در مورد جهان خارج معرفت داشته باشد. این­گونه به نظر می­رسد که این نوع شکاکیت تنها در جایی مطرح می­شود که شخص به ­لحاظ متافیزیکی رویکردی رئالیستی در مورد جهان داشته باشد و موضع کسی که در مورد جهان خارج به رویکردی آنتی­رئالیستی قائل است، نسبت به آن مصون است. بر خلاف این مطلب، در مقاله حاضر استدلال شده است که شکاکیت استدلالی نسبت به جهان خارج هر دو موضع متافیزیکی رئالیسم و آنتی­رئالیسم نسبت به جهان خارج را به­ یکسان تهدید می­کند و نمی­توان برای دوری از شکاکیت نسبت به جهان خارج که تهدیدی معرفت­شناختی محسوب می­شود، موضع متافیزیکی آنتی­رئالیسم را برگزید.

.