جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در قالب پی دی اف

در قالب پی دی اف

اثبات عالم خارج یا به‌عبارتی عالمی مستقل از مدرِک، از مسائل اساسی، پرماجرا و جریان‌ساز در عالم تفکر بوده است و تأثیرات مهمی نیز در زندگی اجتماعی بشر داشته است. جریان­هایی همچون سوفیسم، اید‌ئالیسم و گونه­های مختلف شکاکیت و جریان­های کوچک برآمده از آنها، برخاسته از نوع واکنش اندیشمندان با این مسئله بوده است. این تعامل - در موارد بسیاری - وابسته به موضع معرفت‌شناختی آنها دارد؛ بدین معنا که با انکار یا پذیرش برخی از راه­های معرفت، عالم خارج نیز قلمرو متفاوتی خواهد داشت. اینکه واقعیتی مستقل از ذهن انجام پذیرد و در صورت تحقق، مادی یا غیرمادی و یا ذهنی یا فراتر از ذهن باشد، در تعیین قلمرو عالم خارج نقشی اساسی دارد. انکار یا فروکاستن واقعیت به امور ذهنی و همین‌گونه عادت روان­شناختی که موجب شکاکیت می­شود، پاسخی منطقی و استوار نیاز دارد. ازاین‌رو در این نوشتار، نگارنده بنا دارد، دیدگاه علامه طباطباییŠ را در این زمینه بررسی کند. چهار استدلال بر اثبات جهان خارج از ذهن که علامه در آثار گوناگون خود به آنها پرداخته است، بررسی شده است. نگارنده در ابتدا نیم‌نگاهی به دیدگاه فیلسوفان و اندیشمندان صاحب‌نام در این زمینه خواهد داشت و سپس دیدگاه علامه طباطباییŠ را بررسی می‌کند. بیان استدلال­های ایشان، بررسی استدلال­ها از حیث قلمرو و محدودۀ مورد اثبات، از لحاظ اینکه آیا استدلال­های ایشان تنها عالم جسمانی را اثبات می­کند یا فراتر از آن است، از مباحث مورد تأکید در این نگاشته خواهد بود.

کتاب " النیات و الخواطر" کتابی است بقلم ابراهیم حسین بغدادی که درس های و محاضرات محقق گرامی محمد السند را به قلم خودش گردآوری و تنظیم کرده است که در آن مباحث مختلف اخلاقی اعم از امر به معروف و نهی از منکر ، تولی ، تبری و... مطرح می شود.

از آنجائیکه افلاطون و ارسطو، هر دو، از فیلسوفانی هستند که تاثیر بزرگی بر اندیشه فیلسوفان پس از خود، حتی تا عصر حاضر، داشتهاند و به دلیل اهمیتی که جدایی در درک اندیشه این دو فیلسوف، به خصوص در بنیادیترین نظریاتشان، یعنی نظریه مثل افلاطونی و نظریه صورت ارسطو، برخوردار است، و همچنین به دلیل ارتباط جدایی با مهترین مباحث هستیشناختی و معرفتشناختی در فلسفه این دو فیلسوف، در این پایاننامه به بررسی مسئله جدایی در فلسفه افلاطونی- ارسطویی میپردازیم.مسئله‌ای که این پایان‌نامه به بررسی آن اختصاص دارد این است که آیا جدایی به همان نحو وشدتی که ارسطو معتقد است در فلسف? افلاطونی وجود دارد یا نه؟ و آیا واقعاً نظری? مُثُل افلاطونی مشکلاتی را که ارسطو به وجود آنها در این نظریه معتقد بود ایجاد می-کند یا نه؟ آیا به صرف این دلایل می‌توان نظری? مُثُل افلاطونی را رد کرد؟ و آیا ارسطو در نظری? صورت خود موفق به حلّّ این مسئله شده است؟

بی شک ، زبان و مباحث فلسفه ، در بسیاری از موارد ، با پیچیدگی و سنگینی خاصی همراه می باشد که این امر سبب شده است علاقمندان به یادگیری فلسفه در میان قشر تحصیل کرده و دانشجویان علوم اسلامی ، بسیار فراوان نباشند و میل به تحصیلِ رشته فلسفه و علوم معقول افزایشی قابل توجه نداشته باشد که همین امر ، یکی از مشکلات فلسفه است و برای حلّ این معضل ، یکی از راهکارها ،استفاده از ظرفیت بسیار بالای تمثیل برای آسان سازی فلسفه می تواند باشد.صدر الدین محمد شیرازی مشهور به « ملاصدرا » و « صدرالمتألهین» به خوبیبارها در بحث های حِکمی و فلسفی خود ، چه به صورت مستقلّ و یا در ضمن مباحث ، از تمثیل برای تسهیلِ مقصود و مراد خود استفاده کرده است. این پژوهش ، در صدد است با استناد به نمونه هایی فراوان و به صورت دسته بندی شده از آثار گوناگون ملاصدرا ، ثابت سازد که تمثیل ، جایگاهی ویژه و برجسته در نزد ملاصدرا داشته است و ایشان برای آسان سازی و فهم بهتر از معقولات برای مخاطبان فلسفه از توان تمثیل غفلت نورزیده و به عنوان متدولوژی و روش از آن استفاده برده است و توجه بسیار زیاد به تمثیل توسط ایشان سببب شده است که در میان فلاسفه متأخر ، هیچ یک به اندازه ایشان از تمثیل بهره نبرده باشد. در این پژوهش ، تمثیلات ایشان با توجه به موضوعات آثار ملاصدرا به شش بخش تقسیم شده است ؛ 1- تمثیلات هستی شناسی (مانند؛ سایه ، آهن ربا ، دریا ، چراغ ، عکس و ...)2-تمثیلات خداشناسی( مانند؛ آینه ، نور خورشید ، انسان ، خال سیاه و ...) 3- تمثیلات نفس شناسی(مانند ؛ پرنده ی آسمانی ، مار وحشی ، دام ، بازرگان ، کشتی ، بذر و ....)4- تمثیلات معاد شناسی(مانند ؛ انبار دار ، جنین ، خواب ، ذغال ، چرم دباغی شده و ...)5- تمثیلات جهان شناسی(مانند ؛ انسان بزرگ ، کودک ، قلب ، پوسته و قالب و ...) 6- تمثیلات متفرقه و گوناگون( مانند ؛ شریعت به انسان ، قرآن به انسان ، جنّ به هوا و ...). هم چنین در این پژوهش ، تلاش فراوان شده است تا با تتبّع و پژوهشی وافی و کافی در آثار موجود ملاصدرا ، موارد فراوانی از نمونه های تمثیلی ملاصدرا به شکل دسته بندی شده و تحت عنوان مربوطه ی خود به همراه با متن عربی و ترجمه ی آن و در برخی موارد به همراه شرح و توضیح برخی از شارحان بزرگ در اختیار علاقمندان به بحث های فلسفی قرار گیرد.کلمات کلیدی: 1- تمثیل2. مباحث فلسفی 3.محسوس4.معقول 5.ملاصدرا

مرزبندی­های فلسفی در مورد عالم حس و عالم غیر محسوس همواره یکی از تمایزات عمدة میان فیلسوفان بوده است. نتیجه این مرزبندی قرار دادن دو دسته از فیلسوفان در دو صف جدای از یکدیگر است. در یک طرف فیلسوفان مادی گرا قرار دارند که شعاع عالم هستی را صرفاً در عالم حس و ماده محدود می­نمایند و در طرف دیگر صف فیلسوفانی قرار دارند که شعاع عالم هستی را فراتر از حس و ماده می­دانند. آنچه ممکن است این تمایز را مضاعف نماید اختلاف در روش نشان دادن قلمرو عالم هستی است. یکی از رایج ترین شیوه­ها در نشان دادن حد و مرز عالم هستی تأمل و تفتیش در عالم حس است. هدف پژوهش حاضر این است که روش تفتیش در عالم حس به منظور نشان دادن قلمرو عالم هستی مورد تحلیل قرار داده شود. نتیجه­ای که در این پژوهش نویسنده نشان خواهد داد این است که روش تفتیش در حس نزد افلاطون و ابن سینا مورد استفاده جدی قرار داشته است و هر دو اندیشمند از طریق تفتیش در عالم حس استنباط­های فلسفی متناسب با نظام فلسفی خود استخراج نموده­اند. زیرا ابن سینا اگر چه همانند افلاطون در یکی از روش­ها در نشان دادن شعاع عالم هستی که آن را فراتر از علم حس می داند بر تفتیش در عالم حس تأکید دارد اما با وجود آن نتیجه این تفتیش نشان دادن امر واقعی است که از آن به طبیعت مشترکه تعبیر می­نماید چیزی که نزد افلاطون به ایده تعبیر می­شود.

سهروردی بر اساس حضور یا غیبت شیء از فاعل شناخت، علم آدمی را به علم حضوری اشراقی و علم مثالی یا صوری تقسیم می کند. او حضور ذاتی نفس را مبنای علم حضوری و خاطره نفس از عالم محسوسات و مشاهدات را مبنای علم مثالی می داند. به نظر وی ذهن همان جنبه مفهومی نفس است و مفاهیم موجود در ذهن خود دو دسته اند: دسته ای بالذات معلوم و آشکارند و دسته ای بالعرض شناخته می شوند؛ او به ترتیب آنها را معلومات فطری و غیر فطری می نامد. سهروردی مشاهدات و محسوسات را بدیهی ترین ادراکات ذهن می داند و میان شیء و مثال یا مفهوم آن تمایز قائل شده و معتقد است مثال شیء فقط از یک لحاظ می تواند آن را نشان دهد و نباید میان شیء و مثال یا مفهوم آن خلط کرد.