جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معرفی روشنگری راهنمای اساسی برای غول‌های عصر روشنگری - آدام اسمیت، ساموئل جانسون، ایمانوئل کانت، بنجامین فرانکلین و توماس جفرسون است. این کتاب مقدمه‌ای روشن و قابل دسترس برای متفکران برجسته عصر، مردان و زنانی که معتقد بودند تلاش عقلانی می‌تواند اسرار جهان هستی را آشکار کند، ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب با عنوان «عصر روشنگری» به بررسی و تحلیل یکی از مهم ترین دورانی می پردازد که از زمان بشر گذشته است و منظور ما از «عصر روشنگری» در قرن هجدهم است، هرچند تعریف آن دشوار است. دوران به عنوان یک قرن خاص، و شاید به همین دلیل است که نویسندگان کتاب (لوید اسپنسر و آندری کروز) با صحبت در مورد انقلاب در انگلستان که در اواخر قرن هفدهم رخ داد، شروع کردند. "عصر روشنگری" نه فقط یک دوره متمایز یا یک تغییر تعیین کننده در تاریخ بشر. بلکه یک جنبش عظیم سیاسی، علمی و اخلاقی بود که باعث شد روشنفکران در اروپا و دنیای جدید در شبکه‌ای از دوستی، پروژه‌های مشترک و بحث‌های متقابل به هم متصل شوند و در مأموریت خود که فراخوانی برای بازاندیشی است، معنا پیدا کنند. دنیا از نظر دنیوی ان المفكرون والقادة لعصر التنوير في القرن الثامن عشر، يعتقدون أنه يمكن تفسير النظام الأساسي للكون عن طريق الجهود العلمية، وأنه يمكن السيطرة على كل مسارات الطبيعة والكشف عن أسرارها، ويركز الكتاب على شخصيات رئيسية في هذا العصر منها فولتير، ومونتسكيو، وديدرو، وروسو، وهولباخ، وديفيد هيوم. او همچنین نمونه‌هایی از نوشته‌های خود را که بر عصر روشنگری تأثیر داشت، ارائه کرد: نامه‌های فارسی، روح قوانین اثر منتسکیو، قرارداد اجتماعی و منشأ نابرابری نوشته روسو، مقاله‌ای در باب فهم بشر و دو نامه درباره دولت نوشته جان. لاک، و همچنین رمان‌ها، داستان‌ها و نمایشنامه‌هایی که حاوی بسیاری از ایده‌های روشنگری بودند، اما او برای مدتی طولانی در «دایره‌المعارف» معروف و مطالب موجود در آن و مشکلاتی که برای انتشار آن پیش آمد متوقف شد، کارگران آن را متوقف کردند و سپس بازنویسی کردند. آن، مصادره‌ی آن توسط مقامات و تلاش‌های عظیم فیلسوفان عصر روشنگری برای صدور آن، با کمک، و فرار این فیلسوفان از ترس مقاماتی که آنها را تعقیب می‌کنند: ولتر به آلمان و انگلستان، و روسو به ژنو و انگلستان و دیدرو به روسیه تاریخ نگارش «دایره المعارف» که از دستاوردهای بزرگ عصر روشنگری به شمار می رفت، پر از خار و دشواری است.

فاقد چکیده

در قالب پی دی اف

اومانیسم به عنوان نگرش حاکم بر دوره مدرنیته، موجودیت خود را تا حدود بسیاری مرهون مبانی و روش معرفت‌شناختی دکارت است. ویژگی اصلی معرفت‌شناسی دکارت اصالت‏دادن به عقلانیت ابزاری است. به عقیدۀ او می‌توان با عقل و بدون هرگونه توسّلی به حواس، به شناختی از واقعیت دست یافت. او با این مبنا خود را به نحوى مطلق به صورت موجودى مى‌شناسد که وجودش یقینى‌تر از همه چیز است. او اگرچه یک اومانیست به معنای امروزی نیست، اما محصول معرفت‌شناسی‌اش تصویری از انسان ارائه می‌کند که او را محور جهان هستی و ماسوای او را ذیل هستی او قرار می‌دهد. علامه محمدتقی جعفری از جمله فیلسوفان معاصر است که با عرضۀ مبانی معرفت‌شناختی متفاوتی به نقد اومانیسم پرداخته است. او ضرورت شناخت را در راستای نظام حیات معقول می‌بیند و معتقد است حواس طبیعی، عقل نظری، شهود عرفانی و وحی از ابزار معرفت است. این مقاله به قصد تحلیل انتقادی اومانیسم دکارتی ابتدا ارکان معرفت‌شناسی دکارت را تبیین و در ذیل هر یک دیدگاه علامه جعفری و وجوه تشابه و تضاد اندیشه آن دو را مطرح نموده است.

یوهان گوتفرید فن هردر به عنوان متفکری برجسته در زمینه تاریخ حیات انسانی و به عنوان چهره ای در زمانه روشنگری قرن هیجدهم و پیامد های فکری-فرهنگی آن، به نحوی خاص به دوره ها و اعصار تاریخ توجه می‌کند و بر خلاف تلقی رایج عقل باورانه که با اصول کلی پیش می رود، نگرشی متفاوت در مورد ماهیت انسانی و ایده ها و رویکردهای تاریخی عرضه می‌کند. وی بر حالات درونی انسانها در تاریخ توجه کرده و بر عواملی چون زبان، فرهنگ و دین به عنوان عوامل فردیت و تشخص گروهها و جوامع انسانی تأکید می‌کند. در بررسی تاریخ، وی خواستار همفکری و همدردی با تمام اقوام و ملتها و فرهنگها می‌باشد و با این رویکرد در پی طرحی کلی برای معنا و مفهوم تحول و تکامل در حیات تاریخی می‌باشد. نزد او، جنبه های فرهنگی شخصیت انسانی اولویت یافته، به دستاورد بشری در هر مقطع زمانی و مکانی به دیده احترام نگریسته و در زمینه انسان شناسی عوامل یاد شده را دخالت داده است.بدین معنا توجه خاص کرده است. دستاورد اصلی وی درک و فهم بی واسطه پدیده های تاریخی است و بنابراین به متن تجارب تاریخی وارد شده و با درکی عینی و ملموس، حوزه حیات خاص انسانی را مورد بررسی قرار می‌دهد. در زمینه فرهنگ، وی به نظریه نسبی انگاری فرهنگی متمایل است و حرکت کلی پدیده های تاریخی را مطابق مشیت الهی مورد تبیین قرار داده، حرکت حیات انسانی را رو به سوی تحول و تکامل می‌داند. لازم به ذکر است که تلقی تاریخی هردر، علاوه بر تقدم زمانی نسبت به هگل، در اصل متفاوت از اوست، زیرا تلقی هردر از عقل و تاریخ، در نسبت کامل با انسانیت و سعادت بشری معنا و مفهوم پیدا می‌کند.

اين رساله در جستجوی پاسخ به دو پرسش است: اول اينکه فيلسوفان آلمان در قرون هجدهم و نوزدهم تا چه اندازه تحت‌تاثير انديشه‌های روشنگری بودند و دوم اينکه آنها چگونه اين انديشه‌ها را در متن تفکر و فضای آلمانی پرورش دادند. از آنجا که متفکران در عرصه‌های فلسفی و اجتماعی در دوران معاصر به طور مستقيم و غير مستقيم تحت‌تاثير آرمان‌های اين عصر هستند پژوهش در دستاوردهای اين دوره هنوز اهميت خود را از دست نداده است. همچنين فيلسوفان آلمانی به دلايل مختلفی که در اين رساله بررسی خواهند شد، کمتر به عنوان انديشمندان عصر روشنگری مطرح شده‌اند؛ در حاليکه می‌توان برای نظام فلسفی آنها جايگاه جديدی در نسبت با آرمان‌های روشنگری قائل شد. برای حفظ فضای فکری اين دوره و درک بهتر جايگاه اين فيلسوفان در بررسی آثار آنها از همان روش تحقيقی استفاده شده است که فيلسوفان روشنگری به ما می‌آموزند. يعنی روشی درون‌باش که بدون تکيه به امر متعالی هسته‌ی مساله‌ی مورد تحقيق را موشکافی می‌کند و در اين بررسی از شيوه‌ی تجزيه و ترکيب بهره می‌برد. در پايان رساله روشن خواهد شد که فيلسوفان مورد بررسی چگونه در سه شاخه‌ی شناخت، دين و تاريخ موضع خود را نسبت به انديشه‌های عصر روشنگری مشخص کرده‌اند.

رهيافت انتقادي به كتاب مقدس، پديده‌اي نوظهور و از نتايج عصر روشنگري بود. كتاب مقدس، كه تا آن زمان به عنوان منبع قدسي دين تلقي مي‌شد، همچون ساير متون كهن با تكيه بر ابزارهاي علمي مورد قضاوت و استنطاق واقع شد. مهم‌ترين پيامد اين رويكرد، مناقشه و اختلاف در مورد اعتبار كتاب مقدس است. تعميم كاربست شيوه‌هاي مختلف نقد كتاب مقدس به قرآن، چالش‌هايي را در حوزة مطالعات قرآني ايجاد كرده است كه بايد پيش از استفاده از اين روش‌ها، كارآمدي يا عدم كارآمدي آنها دربارة قرآن بررسي و تحليل شود. در اين مقاله، ابتدا عوامل و زمينه‌هاي نقادي كتاب مقدس به تصوير كشيده شده، سپس كاربست برخي روش‌هاي انتقادي برگرفته از كتاب مقدس در مورد قرآن، معرفي و تحليل شده‌اند. بررسي‌ها نشان مي‌دهد، متن قرآن كريم، بر خلاف كتاب مقدس، به نحو متواتر و از طريق قرائت و حفظ نسل‌ها نقل شده و متن آن، بي‌كم‌و‌كاست حفظ گرديده است. لذا نمي‌توان متن قرآن را همانند متن كتاب مقدس، به نقد كشيد و دربارة متن آن، زيادت و نقصان ادعا كرد.

چکیده: این تحقیق تحت عنوان «مطالعه تطبیقی ارتباط خدا با جهان درمکتب دئیسم و فلسفه ی ملاصدرا» با نوع توسعه ای و با روش توصیفی است که با تأکید بر تحلیل محتوا و به صورت تطبیقی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، نظریه دئیسم و فلسفه ملاصدرا را در خصوص ارتباط خدا با جهان پس از خلقت تبیین می نماید. دئیسم قائل است خداوند پس از خلقت جهان هستی، دیگر با آن ارتباطی ندارد ولی فلسفه ملاصدرا خداوند را علاوه بر خالق بودن، پروردگار نیز دانسته و استمرار ارتباط خدا با جهان پس از خلقت را قائل است. از زمینه های شکل گیری نظریه مذکور توسط دئیسم در اروپا، تمایز یافتن بحثهای الهیات طبیعی(عقلی) از الهیات وحیانی(نقلی) بوده که به مرور زمان، الهیات طبیعی تفوق پیدا کرده، وحی و کتاب مقدس تحت تأثیر علم جدید و پیشرفت علوم، نقش تبعی گرفتند. نارسایی تعالیم کلیسا در معرفی خدا و نوع رفتار نامناسب کشیشان در مواجهه با سؤالاتی که با پیشرفت علوم ایجاد شده بود نیز از زمینه های دیگر محسوب می شود. اما از سوی دیگر در فلسفه ملاصدرا با تبیین فلسفی هویت تعلقی معلول، وحدت شخصی وجود و فیض الهی، استمرار ارتباط خدا با جهان پس از خلقت، اثبات می شود. دستاورد این مطالعه تطبیقی پس از طرح مشکلات و ضعفهای نظریه دئیسم، عدم پذیرش این نظریه از سویی و قبول نظریه ملاصدرا از سوی دیگر می باشد که خداوند را به صورت مستمر، پس از خلقت نیز در جهان تأثیرگذار می داند و قائل به وجود ارتباط خداوند با جهان است. کلید واژه ها: دئیسم، عصر روشنگری، ولتر، فلسفه ی صدرایی، ساعت ساز لاهوتی، معمار بازنشسته.

الاهیات لیبرال یکی از مهم ترین مکاتب الاهیاتی است که در قرن نوزده میلادی در مسیحیت پروتستان ظهور کرده است. این مکتب الاهیاتی به علت ویژگی ها و دستاوردهای خاص خود، تأثیرات بسیار گسترده ای در الاهیات مسیحی در مغرب زمین در قرون اخیر داشته است. بر این اساس، واکاوی ریشه های شکل گیری این مکتب، ما را در فهم بهتر و عمیق تر تحولات دینی و الاهیات مسیحی کمک می کند.این پژوهش، به روش توصیفی ـ تحلیلی، به مهم ترین عامل شکل گیری این مکتب، یعنی دانش مدرن می پردازد و با بیان عوامل و زمینه های شکل گیری آن، ویژگی ها و تأثیرات روشنگری بر الاهیات مسیحی، به ریشه های الاهیات لیبرال می پردازد. یافته پژوهش حکایت از این دارد که الاهیات لیبرال، پاسخی به دانش مدرن، همراه با دست برداشتن از برخی از آموزه ها از جانب کلیسای پروتستان بود.