جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گذار از اندیشهء اخباریگری در جهان تشیع به اندیشه اصولی و اجتهادی از مهمترین علل نقش‌آفرینی عالمان دین در عرصه سیاست است در پی بررسی دیدگاه دو مکتب اخباری و اصولی از قرن پنجم هجری تا قرن سیزدهم و از قرن سیزدهم تا کنون، فراز و نشیب در ساحت اندیشه در عرصه سیاسی و جایگاه سیاسی عالم دینی را با توجه به مبانی فکری دو مکتب اخباری و اصولی شاهد بوده‌ایم. شکست مکتب اخباری و پیروزی مکتب اصولی در فقه امامیه، نتایج اجتماعی و سیاسی خاصی را در جهان تشیع پدید آورد که مهم‌ترین آن احیای اجتهاد و تقلید بود. احیای اجتهاد و تقلید در فقه امامیه برخلاف گذشته خود شوون سیاسی عالم دینی را به نحو گسترده برای فقیه به ارمغان آورد. این گسترش نهایتا به ولایت سیاسی فقیه انجامید که در دو عرصه تئوری و عمل از سوی فقهای شیعه مورد پی‌گیری قرار گرفت . تبیین مساله ولایت فقیه به صورت گسترده در آثار عالمان متاخر امامیه پس از شکست مکتب اخباری، تحولات عینی در عرصه اجتماع ایران معاصر را پدید آورد که مهم‌ترین آنها از جمله حکم جهاد علیه روس و حکم تحریم تنباکو، انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی است . عبارات و آثار علمای اصولی متاخر از یکسو و مشارکت علمای دین در تحولات یاد شده از سوی دیگر در پی دو عنوان "صدور احکام و فتاوای سیاسی" و "ولایت سیاسی" تاییدی است بر اثبات فرضیه پژوهش اخیر که عبارت است از: پیروزی مکتب اصولی بر مکتب اخباری که احیای اجتهاد و تقلید را در پی داشت موجب گسترش حوزه اختیارات و اقتدار عالم دینی در عرصه سیاست شد.

مهم‌ترین مسئله در باب «حجیت قطع در دیدگاه اخباریان»، اعتراض اصولیان به اخباریان است که متشکل از دو گزاره است : 1. اخباریان قطع حاصل از مقدمات عقلی را حجت نمی‌دانند؛ 2. قطع از هر طریقی که حاصل شود حجت است.گزاره اول در پی سخنانی که شیخ انصاری; در رسائل از اخباریان نقل کرده شهرت یافته و گزاره دوم رویکرد مشهور اصولیان در مسئله است.این پژوهش بر آن است که با مراجعه به سخنان اخباریان و منابع نقلی مورد پذیرش ایشان، نشان دهد که هر دو گزاره قابل نقد است. بررسی دقیق عبارات نقل شده از اخباریان و توجه به صدر و ذیل آن‌ها و همچنین در نظر گرفتن دیگر سخنان ایشان در ابواب دیگر، نشان می‌دهد که اخباریان، ادله‌ عقلی مورد سخن را قطع آور نمی‌دانند و در عبارات نقل شده، در مقام ردّ حجیت ادله‌ عقلی ظنی برآمده‌اند. همچنین تطبیق ابعاد مختلف بحث «حجیت قطع» بر آیات و روایات و جستجوی شواهدی از سخنان اخباریان در باره‌ آن، نشان می‌دهد که دیدگاه اخباریان در نفس «حجیت قطع» نیز همسو با تعالیم وحیانی، دربردارنده نقدهایی اساسی بر رویکرد مشهور اصولیان در مسئله است.

یکی از مسائل اساسی که در زندگی شیخ حر عاملی مطرح است، مشرب فقهی اوست . درباره مکتب شیخ گفته شده ؛ ایشان در فقه ، مسلک اخباریان را داشت و به صورت معتدل برخورد می‌نمود . بهترین روش‌ شناخت دیدگاه‌های شیخ حر، مطالعه دقیق «خاتمه» وسائل‌الشیعه است؛ چرا که شیخ طی ?? فایده مهم و اساسی، به توضیح مبانی فکری و روش کارخود در تألیف وسائل پرداخته و مفصل به شرح و توضیح آنها می پردازد. شیخ حر عاملی شخصیت خاصی داشته است . به طوری که در بررسی آثار او ، یکسری مولفه ها به چشم می خورد که او را اصولی مطرح می نماید و از طرفی او را در زمره اخباریون به حساب می آورند. به عنوان نمونه ؛ گفته شده اخباریون احادیث کتب اربعه را صحیح می دانند و نتیجه این عقیده این می شود که فایده ای بر علم رجال مترتب نیست . حتی عده ای معتقدند شیخ حر عاملیگفته است ؛ نیازی به علم رجال نیست ، در حالی که ایشان علاوه بر اینکه کتابی در زمینه رجال دارد ، در خاتمه کتاب وسائل الشیعه نیز مطالبی گران‌بها و ارزشمند درباره علم حدیث و رجال آورده است . همچنین موارد دیگری که جای بررسی دارد .

نگارنده در این نوشتار پس از بیان مهم‌ترین طبقه‌بندی‌های ادوار فقه امامیه و نقد آنها، طبقه‌بندی جدیدی را در این باره پیشنهاد می‌دهد که به نظر وی تأکید اصلی در آن بر روی تحولات نو پیدای فقهی در هر دوره است و همه دوره‌ها را با جامعیت کامل در بر می‌گیرد. همچنین در راستای تبیین تطورات و تحولات این دوره‌ها، ویژگی‌ها و امتیازات هر دوره به تفصیل ذکر شده است.

رساله فی تحقیق المباحث الوجودیه و المقاصد الاصولیه.

بحث و نزاع علمى بین دانشمندان اصولى واخبارى، از دیرباز مطرح بوده و در این میان افراد نادانى نیز بوده اند که در جهت طعن و لعن گروه دیگر کوشیده اند. اختلاف مردم در درجات ایمان و مراتب نورانیّت، از اختلاف در اصل طینت مى باشد و این اختلاف درجات در باب اصول، معارف و فروع احکام نیز مشاهده مى شود. برخى در حدّ فقیه و گروهى افقه بودند. فقها در عصر غیبت با مشکلاتى چون تقطیع روایات، اغتشاش اسناد و حدوث تعارض بین روایات مواجه هستند. علما و فقهاى اخبارى، به نصوص اخبار اعتماد و اکتفا کردند و علما و فقهاى اصولى، قواعداصولى را براى تدبّر و ژرف نگرى در احکام و روایات مطرح کردند. حق آن است که بین بزرگان این دو گروه اختلافى نیست و در این میان گروهى جاهل در هر دو طرف سخنانى ناروا گفتند. البته برخى دانشمندان اصولى از طریق اعتدال خارج شده و به حجیّت ظن معتقد شدند و برخى دانشمندان اخبارى نیز شیوه اعتدال را رها کرده به قطعیّت تمام روایات واخبار معتقد شدند، در حالى که وجه اختلاف اخبارى با اصولى، اختلاف فقاهت با افقهیّت است که از دوره حضور امامان معصوم : مطرح بوده است.

نگارنده سه معنا براى کلمه اخبارى بیان مى کند: یکى معناى قرن چهارم که تمام مورخان از جمله طبرى سنّى و برقى امامى را در برمى گیرد. دوم اطلاق کلى که هر محدّثى را شامل مى شود و مانند صدوق و مجلسى و حرّ عاملى. سوّم جریانى که در برابر علم اصول فقه ایستاده که در طول قرن یازدهم تا سیزدهم بر حوزه هاى شیعى اثرگذار بودند. این دوره با مولى محّمد امین استرآبادى آغاز شده و به شیخ یوسف بحرانى پایان مى گیرد. نگارنده که آراى استرآبادى را بر اساس کتابش "" الفوائد المدینة "" بررسى و گزارش مى کند، بر آن است که میرزا مهدى اصفهانى به عنوان شاگرد میرزا محمّد حسین نایینى نظام معرفتى فقاهتى داشته و نمى توان او را اخبارى به معناى سوم دانست.