جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: بین سال‌های 1000 تا 1250، کلیسای کاتولیک با تهدید بدعت با قدرت فزاینده‌ای مقابله کرد. برخی از مهم‌ترین وقایع تاریخ قرون وسطی - جنگ صلیبی کاتار، آزار و اذیت و سوزاندن دسته جمعی بدعت گذاران، تفتیش عقاید پاپی که برای شناسایی و سرکوب عقایدی که از دین واقعی دور شده بودند، ایجاد شد - مربوط به این دوره است. ترس از بدعت در بقیه قرون وسطی و پس از آن جامعه اروپایی را شکل داد و آزار و شکنجه های خشونت آمیز متهمان اثری پاک نشدنی بر جای گذاشت. با این حال، همانطور که R. I. Moore بیان می کند، نسخه ای از این رویدادها که به دست ما رسیده است ممکن است بیشتر تبلیغاتی باشد تا واقعیت تاریخی. گزارش‌های رایج درباره رویدادهای بدعت‌گذار، به ویژه جنگ صلیبی کاتار، از تفتیش‌گران قرن سیزدهم گرفته شده است که جنبش‌های بدعت‌گذار سازمان‌یافته را تهدیدی برای جامعه می‌دانستند. مور که در مورد قابل اعتماد بودن گزارش‌های آن‌ها تردید دارد، به منابع قبلی هم‌زمان بازمی‌گردد، جایی که او یک حقیقت شگفت‌انگیز را می‌آموزد: هیچ مخالفتی منسجم با کاتولیک، خارج از خود کلیسا، وجود نداشت. معلوم می شود که کاتارها ساختی اسطوره ای هستند و تفاوت مذهبی منشأ نبردها علیه اعمال و اعتقادات بدعت آمیز را توضیح نمی دهد. توضیح واقعی تر در درگیری میان نخبگان - اعم از سکولار و مذهبی - نهفته است که از شبح بدعت برای گسترش اقتدار سیاسی و فرهنگی خود و خاموش کردن مخالفت استفاده کردند. روایت مور با تمرکز بر انگیزه‌ها، نگرانی‌ها و علایق کسانی که با بدعت‌گرایی جنگیدند، نشان می‌دهد که بدعت‌گذاران اولیه ممکن است برای ایمان خود مرده باشند، اما به خاطر ایمانشان نبود که به قتل رسیده‌اند.

ترجمه ماشینی: خوان دو والدس نقشی محوری در فضای تب‌آلود بحث‌های مذهبی ایتالیایی قرن شانزدهم داشت. پس از انتشار کتابی که در سال 1529 توسط تفتیش عقاید اسپانیا محکوم شده بود، از زادگاهش اسپانیا فرار کرد، او به عنوان یک مامور سیاسی امپراتور چارلز پنجم در رم ساکن شد و سپس در ناپل، جایی که در مرکز حلقه قابل توجهی از ادبی و معنوی قرار داشت. مردان و زنانی که در بحران مذهبی آن سال ها دخیل بودند، از جمله پیتر شهید ورمیلی، مارکانتونیو فلامینیو، برناردینو اوچینو و جولیا گونزاگا. اگرچه مرگ او در سال 1541 پایان این گروه بود، نوشته‌های والدس نقش تعیین‌کننده‌ای در دو دهه بعد داشت، زمانی که توسط کاردینال‌های مهمی مانند رجینالد پول و جیووانی مورون، هر دو نماینده پاپ در شورا، حمایت و منتشر شد. از ترنت معروف‌ترین کتاب اصلاحات ایتالیایی، Beneficio di Cristo، که به بسیاری از زبان‌های اروپایی ترجمه شد، بر اساس افکار والدس بود، و تفتیش عقاید روم خیلی زود متقاعد شد که او «کل ایتالیا را آلوده کرده است». ماسیمو فیرپو در این کتاب منشأ تجربه مذهبی والدس را در اسپانیای اراسمی و در جنبش آلومبرادوها دنبال می‌کند و بر تأثیر گسترده آموزه‌های او پس از مرگش در سراسر ایتالیا و فراتر از آن تأکید می‌کند. با انجام این کار، او اصالت اصلاحات ایتالیایی و تأثیر آن را در رادیکالیسم بسیاری از تبعیدیان مذهبی در سوئیس و اروپای شرقی، با نتایج ضد تثلیثی و در نهایت سوسینی، آشکار می کند. این کتاب بر اساس دو مقاله مبسوط که در اصل به زبان ایتالیایی منتشر شده است، ترجمه انگلیسی کامل به روز و اصلاح شده ای را ارائه می دهد که چشم انداز جدیدی از تاریخ مذهبی ایتالیا در سال های شورای ترنت، از غارت رم تا پیروزی را ترسیم می کند. تفتیش عقاید روم، آن را نه تنها به عنوان یک گسترش ناموفق اصلاحات پروتستانی، بلکه به عنوان داشتن اصالت خاص خود، بازسازی و بازاندیشی کرد. به این ترتیب مورد استقبال همه علما قرار خواهد گرفت

در قالب پی دی اف

گر چه مسلمانان در زمان حکومت خود بر اسپانیا (اندلس) تمدنی عظیم و فرهنگی تعالی بخش را به اروپای غربی عرضه کردند، سرانجام پیروان مسیح صفحه تاریخ درخشان آنان در این سرزمین را در سال 897 ق / 1492 م در هم پیچیدند؛ و به قدرت یکپارچه سیاسی دست یافتند و سپس درصدد برآمدند که در کشور خود وحدت فرهنگی ایجاد کنند؛ و به منظور تحقق این هدف بر آن شدند که با شیوه های گوناگون، مسلمانان ساکن اسپانیا را حتی به لحاظ اعتقادی، با جامعه مسیحی همگون سازند. در مقاله حاضر، واکنش اقلیت های مسلمان اسپانیا (=موریسکوها) در مواجهه با پدیده تنصیر (=نصرانی کردن) اجباری مورد بحث قرار گرفته، و بیان شده است که موریسکوها با چه تدابیر خاصی، از عقیده خود در برابر اقدامات مسیحیان حاکم در جهت تحمیل مسیحیت دفاع کردند.

بسیاری از ویژگی های باروک در رمان معاصر متجلی است، به خصوص در رمان های نیمه دوم قرن بیستم. با توجه به این زیبایی شناسی جلوه های باروک نو، آیا می شود باروک را یک مکتب خاص پایان قرن شانزدهم و آغاز قرن هفدهم در فرانسه شمرد یا باید آن را گرایشی ادبی تلقی کرد که در دوره های مختلف در ادبیات جریان داشته و در قرن بیستم حضورش پر رنگ تر گشته است؟