جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دین یهود کارکردی دوگانه و متناقض در جامعه نوبنیاد اسرائیل پیدا کرده و باعث شکاف اجتماعی عمیقی در آن جامعه شده است، به طوری که حل آن بروز تنش های اجتماعی گسترده ای در پی خواهد داشت. برای توضیح این فرضیه باید ادوار سه گانه زندگی یهودیان را که به صورتی دیالکتیکی از حدود سه هزار سال پیش آغاز شده و سه مرحله تاسیس دولت باستانی، دوران تبعید و برپایی دولت جدید را پشت سر گذاشته است مورد بررسی قرار داد و بویژه مبانی مشروعیت دولت در دوره باستان، دیدگاه یهودیان نسبت به دولت و سیاست در دوره تبعید و مبانی مشروعیت دولت واقعیت این است که پس از موسی که پایه گذار جامعه باستانی اسرائیل و رهبر مذهبی و سیاسی قوم یهود بود، انبیاء بنی اسرائیل ادعای رهبری سیاسی قوم خود را نداشتند. صهیونیسم-بانک جامع اطلاعاتی صهیونیسم-یهود-اسرائیل-هولوکاست-تورات-تلمود-فلسطین-فراماسونری-HOLOCAUST - ZIONISM-JEWاز همین رو، پس از آنکه جامعه یهود به ثبات نسبی در فلسطین رسید، پادشاهان زمام امور سیاسی قوم را به دست گرفتند. در کتاب مقدس از نوعی تأیید شرعی طالوت نخستین پادشاه بنی اسرائیل توسط شموئیل نبی سخن رفته است و در مورد پادشاهی داود نیز همین نکته مورد اشاره قرار گرفته است، اما داود پادشاهی را در خاندان خود موروثی می کند و فرزندان او بدون آنکه نیاز به مجوز شرعی انبیاء یا کاهنان داشته باشند به پادشاهی اسرائیل می رسند. این پادشاهان اغلب بی اعتنا به تعالیم شریعت و نقض کننده علنی مقدس ترین احکام تورات بودند و با آنکه در دربار خود جمعی از کاهنان و «انبیاء» را به عنوان پشتوانه دینی حکومت خود پذیرایی می کردند، اما انبیاء دیگری پیوسته با آنان سر ستیز داشتند و در مبارزه با آنها معمولا به قتل می رسیدند. پس از آنکه بابلیان دولت یهود را در اسرائیل منقرض کردند و یهودیان را به تبعید بردند، تحولی عظیم در فکر و اندیشه یهودیان به وجود آمد. در ادامه کتاب دین و دولت در اسرائیل می خوانیم: در این دوره، رهبران مذهبی بلند پایه ای چون عزرا و نحمیا که از نابودی هویت قومی و دینی یهودیان پراکنده بیم داشتند با تشریح احکام انعطاف ناپذیر شریعت، اجرای آنها را به عنوان تنها مایه بقای هویت یهودیان در جهانی پراکنده از هم مورد تأکید قرار دادند و هر گونه اختلاط با قوم های دیگر را از طریق ازدواج حرام شمردند. پس از آن، علمای دین یهود به تدوین تلمود همت گماردند و در طول قرون وسطی، عمل به احکام تلمود و دوری گزیدن از سایر اقوام مؤثرترین عامل حفظ هویت و به عبارتی همسان سازی یهودیان پراکنده در جهان بود. در این دوران، یهودیان «تبعید» را سرنوشت مقدر خود می دانستند. نگارنده برای انجام این پژوهش همه آثار فارسی مربوط به یهودیت و اسرائیل را مطالعه کرده و مقاله های بسیاری از اینترنت به دست آورده است بخشی از کتاب ها و مقالات و فیش هایی که براساس آنها تهیه شده بود، متأسفانه توسط مأموران دادگستری تهران در تاریخ ۱۷ مرداد ۱۳۷۹ در منزل ضبط شد و برغم پیگیری ها پس داده نشد. در مدت بازداشت نیز که بیش از ۷ ماه به طول انجامید، دادگاه با دریافت منابع تحقیقاتی از خارج زندان با این توجیه که سبب بد آموزی و تبلیغ یهودیت خواهد شد، مخالفت کرد و بدین ترتیب در وسط کار پژوهشی، کوشش فکری نگارنده صرف آمادگی برای بازجویی های پایان ناپذیر درباره عقاید سیاسی و دینی اش شد و عملا رابطه ذهنی و مطالعاتی با اصل پژوهش از هم گسست. این گسست در کنار تلاش مضاعف برای بازخوانی و بازیابی منابع از دست رفته، خود سبب بروز مشکلاتی در روند کار شد که بر هیچ محققی پوشیده نیست.

ترجمه ماشینی: بمب گذاری های تروریستی در ساختمان های عمومی، حمله به مقامات دولتی، هواپیماربایی و ترور رهبران سیاسی پدیده جدیدی در سیاست خاورمیانه نیست. در تاریخ معاصر، حوادثی که توسط سازمان آزادیبخش فلسطین و اجزای مختلف آن آغاز شده است، سرفصل های سرتاسر جهان را به خود اختصاص داده است. با این حال، در اواخر جنگ جهانی دوم، جنگ تروریستی دیگری بر سر همان سرزمین و برای اهداف مشابه - ایجاد یک کشور فلسطینی - درگرفت. اما این بار تروریست ها یهودی بودند. این مقاله به فعالیت‌های سازمان‌های تروریستی یهودی در جستجوی یک کشور یهودی می‌پردازد. این مقاله در سه مسیر زمانی، کم و بیش موازی، به تشکیل گروه‌های نظامی و شبه‌نظامی، تشکیلات، رهبری، فلسفه و اقدامات آنها می‌پردازد که در نهایت بریتانیای کبیر را مجبور به تسلیم شدن در برابر خواسته‌های صهیونیست‌ها برای تشکیل کشور یهودی در فلسطین کرد.

ترجمه ماشینی: آیا کتاب مقدس صهیونیسم را توجیه می کند؟ از زمان تأسیس دولت اسرائیل در سال 1948، تورات و تانک به طور فزاینده‌ای جدایی ناپذیر شده‌اند که منجر به اخراج اجباری و انقیاد میلیون‌ها فلسطینی بومی شده است. کتاب پیشگامانه جدید نور ماسالها سیر تحول صهیونیسم را از یک جنبش سکولار و شهرک نشین در اواخر قرن نوزدهم تا ایمان مسیحایی که امروزه به آن تبدیل شده است، نشان می دهد. او نشان می‌دهد که چگونه زبان کتاب مقدس «مردم برگزیده» و «سرزمین موعود» توسط بسیاری از صهیونیست‌های مسیحی و یهودی به‌عنوان «اسناد مالکیت» برای اسرائیل استفاده شده است و تقسیم‌بندی و خشونت قومی را توجیه می‌کند. با ادوارد سعید، ماسالها استدلال می‌کند که سیاست جدید صلح تنها از طریق یک دولت واحد و دموکراتیک حاصل می‌شود، که تعصب مذهبی را با برابری سکولار جایگزین می‌کند.

ترجمه ماشینی: در طول 20 سال گذشته، اسرائیل به شکوفایی بی‌سابقه‌ای رسیده است، با این حال ترس‌های وجودی برای آینده، هویت و بقای خود را درگیر کرده است. مشروعیت اسرائیل از درون و بیرون توسط ائتلافی متشکل از رادیکال های چپ، فلسطینی ها و هواداران آنها و بنیادگرایان مسلمان مورد حمله قرار می گیرد. همه این گروه ها وجود یک ملت یهودی را انکار می کنند و استدلال می کنند که یهودیان نیازی به دولت ملی ندارند. از این رو، اسرائیل یا باید به طور کامل ناپدید شود یا به "دولتی با همه شهروندانش" بدون هرگونه نماد یا هویت یهودی تبدیل شود. خاستگاه این کمپین دوگانه است. یکی از اپوزیسیون سنتی ناشی می شود که صهیونیسم را از بدو پیدایش همراهی کرده است. دومی معاصر است و مدهای پسایسم را بیان می کند که از دهه 1980 غرب را فراگرفته بود. گذشته جایگاه برجسته ای در این جنگ صلیبی دارد که اکنون و آینده را هدف قرار می دهد. تاریخ نگاری سنتی، علمی و شبه علمی، و سبک جدید حافظه و روایت، که ادعا می کند تاریخ واقعی تجربه بشری است، به همان اندازه برای مشروعیت زدایی از اسرائیل مورد سوء استفاده قرار می گیرد. این کتاب این دو مسیر را طی می کند و در عین حال از اختلاف بر سر مسائل سیاسی روز پرهیز می کند. اول، پیشینه انضباطی - تکامل رشته تاریخ مدرن را به تصویر می کشد. متعاقباً، بر رویکردهای متضاد به موضوع اصلی جوهر صهیونیسم تمرکز می‌کند: آیا این یک جنبش آزادی‌بخش ملی با منشأ اروپایی است که راه‌حلی برای مسئله یهودی مدرن در دنیای ملیت‌ها ارائه می‌دهد؟ یا این یک جنبش استعماری است که عرب ها و یهودیان شرقی را به یک اندازه سرکوب می کند؟

کى از مباحث مطرح و مهم در دوران معاصر، پدیده استعمار و استعمار ستیزى است. اندیشمندان اروپایى، از جمله ژرژ بالاندیه در بیان وضعیت استعمارى یک کشور به مؤلفه‏هایى چون سلطه تحمیلى، ارتباط تمدن‏هاى ناهمگون، وابستگى سیاسى و استعمار اقتصادى اشاره کرده‏اند. مصداق چنین وضعیتى در روابط ایران و انگلستان در قرن نوزدهم و بیستم کاملاً مشهود است. در عصر قاجار به دلیل ویژگى‏هاى ساختارى قدرت، شرایط مناسب براى گذار از جامعه سنتى به جامعه توسعه یافته فراهم نبود، از این رو نارضایتى طبقات اجتماعى در ایران افزایش یافت. بهائیان به عنوان فعال‏ترین ناراضیان سیاسى، نقش اساسى در دامن زدن به بحران‏ها ایفا کرده و انگلیسى‏ها نیز از این بحران‏ها غافل نبودند. در راستاى شناسایى فرقه بهائیت، بسیارى از محققان و پژوهش‏گران معاصر به پیوند مستحکم بهائیان با دولت استعمارى انگلستان پرداخته و دست پنهان این کشور را در گسترش و تداوم این فرقه در عصر قاجار و پهلوى مؤثر دانسته‏اند. در این مقاله ـ فارغ از هر گونه غرض ورزى ـ با تکیه بر اسناد و مدارک موجود به علل توجه انگلیسى‏ها به بهائیان، ارتباط متقابل آن‏ها در دوران یاد شده و پیامدهاى حاصل از این ارتباط پرداخته شده است.

واژه صهیونیسم، از آن جهت که به گرایش ها و سازمان هاى سیاسى ناهمگونى اشاره دارد، اصطلاحى است که به دشوارى مى توان از آن، تعریف جامعى ارائه داد. این اصطلاح، معمولاً همراه با یک صفت به کار مى رود که قلمرو معناى آن را محدود مى سازد، مانند: صهیونیسم کارگرى، صهیونیسم مسیحى، صهیونیسم فرهنگى. مشهورترین تقسیم صهیونیسم، طبقه بندى آن به دو بخش سیاسى و مذهبى است. صهیونیسم مذهبى، بیشتر به وسیله عرفاى یهودى بیان شده و به آرزوى بزرگ و انتظار قائم یهودیّت مربوط مى شود. این صهیونیسم، برانگیزنده سنّت زیارت ارض مقدس و حتى سبب ایجاد یک کانون روحانى و نشر اعتقاد و فرهنگ یهودى در سرزمین صهیون بود و هرگز به دشمنى با مسلمانان که خود را به عنوان وابستگان به ذریه ابراهیم و پیرو دین او تلقى مى کردند، برنخاست. صهیونیسم مذهبى، بیگانه و به دور از هر نوع برنامه سیاسى براى ایجاد یک دولت و یا هر نوع سلطه اى بر فلسطین است. آنها هرگز رفتارى که نشان دهنده علاقه به درگیرى با مردم عرب (مسلمان یا مسیحى) باشد از خود نشان ندادند.امّا صهیونیسم سیاسى که با تئودور هرتسل(هرتصل) شکل گرفت، نسبت به خدا شکاک است و حتى علیه یهودیانى که یهودیّت را به عنوان یک مذهب تعریف مى کنند، مبارزه مى کند. از دیدگاه صهیونیسم سیاسى، یهودیان قبل از هر چیز، یک قوم هستند و از این رو، غیرقابل ادغام و جذب در ملّت هاى دیگر می باشند و باید در یک سرزمین خالى و بى مدّعى، مستقر شوند و این مفهوم، گویاى این مطلب است که نبایستى به مردم بومى(فلسطینی) اهمیّت داد و آنها را به حساب آورد و این موضوع، زمینه بحران های متعددی را برای صهیونیسم فراهم آورده، اما این بحران ها چیست؟ مقاله حاضر مى کوشد تا ضمن بررسی بحران های گذشته، چالش های پیش روی صهیونیسم را معرفی کند.