جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «القاديانية» نوشته عامر نجار، به بررسی فرقه قاديانيه ميرزا غلام احمد قاديانی می پردازد. یکی از موضوعاتی که در طول تاریخ دستاویز بسیاری از افراد شده است، مسئله موعود باوری و ظهور منجی موعود است. کارکرد ظلم ستیزانه موعود منتظَر، برخی افراد را وسوسه کرده تا با سوء استفاده از جهل افراد، مدعی منجی بودن کنند. میرزا غلام احمد قادیانی با چنین رویکردی، حدود یک قرن پیش در هند ظهور کرد. او خود را مهدی موعود و در عین حال با استناد به برخی روایات، مسیح منتظر دانست. وی همچنین با تأویل معنای خاتم و نیز تأسیس نوع جدیدی از نبوت با عنوان نبوت ظلی، مدعی نبوت شد. سرانجام، وی با تغییر برخی احکام دین اسلام، موجبات خروج از دین خود را فراهم ساخت. از عقاید آنان می توان به مسائلی چون موارد زیر اشاره کرد: -صفات الهی، احسان الهی ظهیر در القادیانیة نسبت تجسیم و تشبیه به قادیانیه داده، آنان را جزء مجسمه می داند. -رؤیت الهی: خدا با چشم دیده نمی شود؛ چرا که ذاتا با اشیا مادی متفاوت است. -اختیار انسان: انسان در برابر اعمال خود، مختار و مسئول است، ولی دامنه این اختیار محدود و تا حدی جبر بر او حاکم است. -قرآن: قرآن مصون از تحریف است و در آن تحریفی صورت نگرفته است. -ختم نبوت؛ قرآن به شدت رد می کند که وحی با پیامبر اسلام ختم شود، بلکه خدا به سخن گفتن با بندگان برگزیده خود ادامه می دهد. -خلود در جهنم: عذاب جهنم دائمی نیست و کافرترین انسان ها پس از چندی مجازات شدن سرانجام به رستگاری می رسند. -معجزات: قرآن هیچ معجزه ای را به پیامبران نسبت نمی دهد و خبر دادن از غیب از معجزات پیامبران است. فهرست مطالب کتاب به این قرار است: مبحث اول- القادیانی و حیاته الاجتماعیه و حیاته الصحیه و النفسیه و الخلقیه. مبحث دوم- صله القادیانیه بالاستعمار الانجلیزی. مبحث سوم- حرکه القادیانیه و المراحل الفکریه للقادیانی. مبحث چهارم- الرد علی القادیانیه فی زعمهم عدم انقطاع النبوه. مبحث پنجم- اسس مبادی القادیانیه. مبحث ششم- القادیانیون بعد هلاک المرزا.

بر اساس مقدمه کتاب، شخصی به نام السید منیر الحصنی الاحمدی از اهالی دمشق کتابی با عنوان «البرهان الصریح فی إبطال الوهیة المسیح » و کتابی باعنوان «نداء عام» بر مبنای دیدگاه فرقه قادیانیه نوشته و دو نفر از علمای طرابلس و یک نفر از علمای حمص بر آن رد مختصری نوشته اند و این کتاب پاسخ به آن ردیه ها و دفاع از دیدگاه فرقه احمدیه است. در پایان کتاب 10 شرط بیعت برای ورود به فرقه احمدیه آمده است.

احمدیه نام فرقه‌ای تجدید نظر طلب در عقاید و احکام اسلامی است. احمدیه یا همانگونه که شناخته شده‌اند، قادیانیه یا مرزاییه (میرزاییه) جمعیتی هستند که فرقه خود را اسلام راستین می‌دانند. میرزا غلام احمد (متولد ۱۸۳۵م در قادیان هند، وفات ۱۹۰۸)،کسی که ادعای پیامبری می‌کرد، در ۲۳ مارس ۱۸۸۹م این جمعیت را در شهر لدهیانه هند بنیان نهاد. شهری که در نزد پیروان احمدیه دار البیعة خوانده می‌شود. غلام احمد با سوء استفاده از فضای باز سیاسی-مذهبی حاکم بر هند، که توسط استعمار بریتانیا در این کشور اجرا می‌شد، نهایت سعی خود را بکار گرفت تا بتواند در پناه حاکمیت انگلیس خود و پیروانش را در برابر مخالفان مسلمان و سیکها از هر گزندی مصون دارد و آزادنه به فعالیتهای تبلیغی بپردازد. در همین راستا او جهاد با انگلستان را جایز نمی‌دانست و همواره شکرگزار این حکومت بود.

«میرزا غلام احمد قادیانی»، یکی از مدعیان مهدویت در بین اهل سنت شناخته می شود که در آغاز قرن بیستم میلادی در کشور هندوستان ظاهر شد و پس از او، پیروانش دامنه فعالیت های این فرقه را به پاکستان و برخی از کشورهای اروپایی و آفریقایی گسترش دادند.غلام احمد، احادیثی را که درباره امام مهدی (عج) وارد شده و ایشان را از اولاد حضرت فاطمه (ع) معرفی می کند؛ ضعیف دانسته و با توجه به حدیثی که در بعضی از کتاب های اهل تسنن نقل شده و بیش تر علمای اهل سنت آن را نامعتبر دانسته اند؛ بر این عقیده است که مهدی همان عیسی است و در ادامه با این ادعا که روح حضرت عیسی (ع) در او تجلی یافته، خود را «مهدی موعود» معرفی می کند.قادیانی در این موضوع، ادله و نشانه هایی کلی، از قبیل الهام، پیشگویی و مباهله را مطرح کرده است؛ ما در این نوشتار، به نقد و بررسی ادله نقلی وی که در باب علائم ظهور و یگانگی عیسی و مهدی (ع)، مطرح کرده است، خواهیم پرداخت.