جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتابی است کلامی از نیمه اول قرن ششم هجری قمری، به زبان عربی. از کتب معتبر شیعه که به «احتجاج طبرسی» مشهور و به کثرت فوائد، موصوف است. نویسنده آن، ابومنصور شیخ احمد بن علی بن ابیطالب طبرسی از محدثین موثق و علمای بزرگ نیمه اول قرن ششم هجری قمری است. این کتاب، محاجات و مناظرات پیغمبر اسلام و ائمه شیعه و استدلال‌های برخی از اصحاب ائمه در برابر مخالفان و افراد مختلف و پیروان ادیان غیر اسلامی، نسبت به اصول و فروع دین اسلام و مذهب شیعه اثنی عشری است. همچنین برخی از مکاتبات امام زمان که در زمان غیبت صغری از طریق نواب ایشان بوده و نیز ذکر توقیعاتی از ناحیه مقدسه به بعضی از علما، در قسمت آخر، درج شده‌است. نام دیگر «احتجاج» «الاحتجاج علی اهل اللجاج» است که ظاهراً ساخته دیگران می‌باشد و در خطبه مولف نیامده‌ است. کتاب شامل: اخباری که متضمن نهی از جدل و مناظره و نکوهش آن، و انگیزه تالیف کتاب. احتجاجات و استدلات ماثور از پیغمبر اسلام، علی و سایر امامان درباره اصول و فروع دین اسلام و مذهب شیعه حقه جعفری با افراد مختلف و مخالف. ذکر واقعه غدیر خم، ماجرای فدک و محاجه‌های علی و فاطمه زهرا و دیگر صحابه (و خطبه پیامبر در غدیر). محاجات امام با معاویه و اهل شام و خوارج و نقص کنندگان بیعت با او. و در بخش پایانی، احتجاجات صاحب الزمان، مکاتبات ایشان در زمان غیبت صغری با نواب چهارگانه، توقیعات ایشان در زمان غیبت کبری.

«المعونة فی الجدل» بحثی درباره جدل و مناظره است که توسط نویسنده ای توانمند در جدل و مناظره نگاشته شده است. در مقدمه کتاب ابتدا اشاره ای به زندگی نویسنده کتاب، ابواسحاق شیرازی شده است و استادان و شاگردان وی را معرفی کرده است. همچنین در ادامه در مقدمه کتاب به آثاری که وی نگاشته نیز اشاره ای کوتاه داشته است. این کتاب بر اساس تنها نسخه خطی منحصر به فرد کتاب موجود در کتابخانه گوته آلمان که به شماره ثبت 1183 نگهداری می شود تصحیح شده است. این نسخه در 54 برگ نوشته شده و درباره عنوان و نام مولف آن نوشته شده: «کتاب المعونة فی الجدل تصنیف الشیخ الامام الاجل الاواحد ابی اسحاق ابراهیم بن علی بن یوسف الفیروزی المعروف بالشیرازی». در ادامه باید گفت جدل ترجمه کلمه (دیالکتیک) است، مرکب از دو جزء دیا و لکتیکون و به مفهوم گفتار می باشد. در قیاس جدلی احراز حق یا اثبات باطل مد نظر نیست، بلکه الزام طرف مقابل یا رفع الزام از خویش (خواه به حق باشد یا به باطل) مورد توجه است. بنابراین جدل عبارت است از بحث، پرسش و پاسخی که به نحوی خاص بین دو طرف برقرار می شود. بدین سان که یک طرف پیوسته از دیگری سوال می کند و عقیده او را درباره امری جویا می شود و طرف مقابل را به بررسی مطلب وا می دارد و از او می خواهد که به سوالات وی پاسخ دهد. دو طرف جدل عبارتند از سائل و مدافع. هدف از پرسش این است که سائل مدافع را وادار به تناقض گویی (جمع بین سلب و ایجاب) کند که علامت بارز کذب است. مبادی جدل دو دسته اند: یکی مشهورات و دیگری مسلمات. مشهورات قضایای معتقدی هستند که سبب اعتقاد به آنها شهرتشان میان همه است و مسلمات نیز قضایای معتقدی هستند که چه صادق باشند و چه کاذب و چه مشکوک به سبب توافق مردم و تسلیم در مقابل آنها، صادق هستند. اما این کتاب در چند باب نوشته شده که عبارتند از: بیان وجوه ادلة الشرع، وجوه الکلام علی الاستدلال الکتاب، الکلام علی الاستدلال بالسنة، الاعتراض علی الاستدلال بالاجماع، الکلام علی قول الواحد من صحابة، الکلام علی فحوی الخطاب، الکلام علی دلیل الخطاب، الکلام علی علی معنی الخطاب و هو القیاس، الکلام علی استصحاب الحال، ترجیح الظواهر و ترجیح المعانی.###

کتاب «اسئلة یوسفیة (جدال اندیشگی تفکر شیعه اصولی با اخباری)» نوشته رسول جعفریان، مشتمل بر 12 نامه میر یوسف علی استرآبادی و پاسخ شهید قاضی نور‌ الله شوشتری به نامه‌ های وی درباره‌ علم پیامبر و امامان علیهم السلام است اما به اطلاعات تاریخی قابل ملاحظه‌ ای نیز اشاره می‌ کند که برای شناخت پاره‌ ای از مسائل مربوط به تاریخ شیعه سودمند است. البته قاضی نور‌ الله شوشتری به نامه‌ دوازدهم میر یوسف علی استرآبادی جواب نمی‌ دهد. علت را در مقدمه‌ مصحح یا خود کتاب جویا شوید. کتاب حاضر را باید جدال فکری دو مکتب کلامی شیعه یعنی اصولی و اخباری دانست. در یک طرف این گفتگوی جدلی، علمی و بسیار فنی و دقیق، میر یوسف علی استرآبادی – نماینده‌ تشیع اعتدالی- قرار دارد و در سوی دیگر این میدان مناظره، شهید قاضی نور‌ الله شوشتری- عالم شیعی ‌اخباری متمایل به غلوّ است. جالب این‌ که هر دو‌ی ایشان در دهه‌ های پایانی قرن 10 و دو دهه‌ اول قرن 11 هجری قمری در هند و به طور عمده در شهر آگره می‌ زیستند. از مشخصات این مکاتبات می‌ توان به نخستین استدلال‌‌ ها و پاسخ‌ ها، انتقاد قاضی از ضعف منابع استرآبادی، خطبه‌ البیان و غالیان، قرآن محک زر‌ها‌ی ناقص، آثار صوفیه و استفاده از آنها، شدت گرفتن بحث و انتقاد، متهم کردن قاضی به ترک تقیه در بلاد هند، علت شهادت شهید ثانی و ادامه‌ بحث درباره‌ تقیه، ادامه‌ بحث‌ ها و برخی گزارش‌ های تاریخی اشاره نمود.