جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: علاقه من به رابطه بین روایت معاصر از معرفت شناسی اعتقاد دینی، معروف به شبه ایمان گرایی، و ایمان گرایی شک گرا است که از نظر تاریخی در برانگیختن ایده های فیدیستی بسیار مهم بوده است. من استدلال می‌کنم که می‌توانیم شبه ایمان‌گرایی را به نحو سودمندی در راستای خطوط فیدیستی شک‌گرا تفسیر کنیم، به این معنا که این پیشنهادی است که طبیعتاً هم به‌عنوان برخاسته از چارچوب یک تحقیق شک‌گرایانه و هم به‌عنوان ویژگی‌های اصلی که با شک‌گرایی پیررونی مشترک است، درک می‌شود. علاوه بر این، من پیشنهاد می‌کنم که ایمان‌گرایی شک‌گرا، که به‌درستی ارائه شود، به سوی نوعی از ایمان‌گرایی محدود که برای شبه ایمان‌گرایی ضروری است، تمایل دارد.

ترجمه ماشینی: علم، ایمان و جامعه در توجه خود به علم به عنوان یک کار اساساً انسانی، کمکی اصیل و چالش برانگیز به فلسفه علم می کند. این کتاب پس از ظهور در سال 1946 به سرعت کانون بحث و جدل شد. او استدلال می‌کند که علم استفاده از «روش علمی» نیست، بلکه شامل رشته‌ای است که توسط دانشمندان به منظور کشف یک حقیقت عینی و غیرشخصی بر خود تحمیل می‌شود. وجود چنین حقیقتی و یافتن آن بخشی از ایمان دانشمندان است. پولانی معتقد است که اقتدارگرایی و شک گرایی هر دو، با حمله به این ایمان، به خود علم حمله می کنند.

ترجمه ماشینی: شک و تردید نسبت به جهان بیرونی یک مشکل فلسفی مداوم است. یکی از پاسخ های مشخص به شک این است که استدلال کنیم چنین موضعی را نمی توان به طور پیوسته حفظ کرد تا جایی که یک موضع شک گرا شامل تردید یا انکار یک شرط ضروری فکر و/یا تجربه باشد، و از این رو شک یا انکار چیزی که خود مشکل شک را به طور ضمنی چارچوب بندی می کند. بدیهی می گیرد. چنین خط استدلالی، به پیروی از امانوئل کانت، اغلب ماورایی نامیده می شود. این پایان نامه امکان پذیر بودن چنین پاسخی را بررسی می کند. استدلال‌های متعالی در برابر این اتهامات دفاع می‌شوند که نمی‌توانند با موفقیت به شکاک پاسخ دهند، زیرا (الف) آنها تعهدی به راستی‌آزمایی دارند، و/یا (ب) زیرا تلاش می‌کنند تا غیرممکن را در نشان دادن طرح مفهومی ما منحصر به فرد بودن تثبیت کنند. در عوض، استدلال می‌شود که مشکل اساسی استدلال‌های استعلایی این است که آن‌ها نمی‌توانند با انواع تأمل‌هایی که در وهله اول شک و تردید را برمی‌انگیزد دست و پنجه نرم کنند. یک برهان استعلایی ممکن است نشان دهد که شک گرایی مستلزم شک یا انکار یک شرط فکر و/یا تجربه است، اما اگر فقط نتیجه یک استدلال شکی باشد که زیر سؤال می رود و نه مقدمات، آنگاه این صرفاً تعارضی بین آنها ایجاد می کند. دو راه استدلال است و پاسخی به شکاکیت نمی دهد. این که این یک مشکل مشخص است، با در نظر گرفتن پاسخ‌های مختلف استعلایی به شک‌گرایی، با تکیه بر آثار کانت، استراوسون، ویتگنشتاین و دیویدسون نشان داده می‌شود، در نهایت پیشنهاد می‌شود که بیشتر نیروی شک به گره خوردن آن است. تصور معینی از ذهن، که تجربیات ادراکی و نگرش‌های گزاره‌ای را حالت‌ها یا رویدادهایی می‌بیند که در قلمرو تبیین علّی قرار می‌گیرند - تصویری که هم جذاب است و هم شاید اجتناب‌ناپذیر.

ترجمه ماشینی: این سومین نسخه از یک کتاب کلاسیک است که برای اولین بار در سال 1960 منتشر شد، که هزاران نسخه در دو نسخه جلد شومیز به فروش رسیده و به چندین زبان خارجی ترجمه شده است. کار پاپکین استنادهای بی‌شماری ایجاد کرده است و محرک ارزشمندی برای تحقیقات تاریخی کنونی است. در این نسخه به روز شده، او در سراسر آن تجدید نظر و گسترش داده است، و سه فصل جدید، یکی در مورد ساوونارولا، یکی در مورد هنری مور و رالف کادورث و دیگری در مورد پاسکال اضافه کرده است. این برخورد مقتدرانه با موضوع شک و تأثیر تاریخی آن، اکنون مانند همیشه برای محققان و دانشجویان تاریخ مدرن اولیه جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: «شیوه‌های شکاکیت» یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین متون فلسفی کهن است. متون زمانی که در قرن شانزدهم دوباره کشف شدند، تأثیر عظیمی بر تفکر غربی گذاشتند و کل مسیر آینده فلسفه غرب را شکل دادند. با وجود اهمیت آنها، حالت ها در زمان های اخیر کمی مورد بحث قرار گرفته اند. این کتاب با تمرکز بر مسائل فلسفی و همچنین شامل مطالب تاریخی، متون را ترجمه می کند و تفسیری گفتمانی را در اختیار آنها قرار می دهد. این کتاب مورد توجه محققان و فیلسوفان حرفه‌ای خواهد بود، اما سبک واضح و غیر فنی آن، آن را برای مبتدیان و افراد غیرمعمولی علاقه‌مند قابل درک می‌کند.

ترجمه ماشینی: مقدمه فهرست؛ اختصارات; قدردانی ها؛ پیشگفتار؛ اول: به سوی تفسیری جدید از شکاکان. دوم: معرفت شناسی یونانی قبل از ظهور شکاکیت. سوم: ظهور شکاکیت; IV: پیرونیسم اولیه. V: شک و تردید در فرهنگستان; VI: پیرونیسم متأخر. هفتم: شکاکیت باستان و معرفت شناسی جدید. ضمیمه: تاریخ شکوفایی متفکران باستان. کتابشناسی - فهرست کتب؛ فهرست لوکوروم; شاخص عمومی; جنبه منفی شکاکیت; انتقادات استاندارد از شکاکان; جنبه مثبت شکاکیت: شکاکیت کاهش یافته. شکاکیت اخلاقی و مذهبی; شک گرایی به عنوان ضد واقع گرایی

ترجمه ماشینی: پیتر اس. فسل با خوانش‌های غالب معاصر از شکاکیت دیوید هیوم، تفسیری اصیل و رادیکال از هیوم به‌عنوان یک شک‌گرای کامل در زمینه‌های معرفت‌شناختی، متافیزیکی و دوکساستیک ارائه می‌کند. او این کار را با قرار دادن اندیشه هیوم از نظر تاریخی در سنت شکاکانه انجام می‌دهد و به تفسیر دستگاه مفهومی کار او می‌پردازد - از جمله رساله، جستارها، مقالات، تاریخ، گفتگوها و نامه‌ها.

در این مقاله در ابتدا رویکردهای نسبی گرایی، شکاکیت، و جزم گرایی با استفاده از تمثیل «فیل در تاریکی» تبیین شده و سپس رویکرد چهارمی با عنوان «واقع گرایی حداقلی» مطرح شده است. مولف بر این عقیده است که نیچه علی رغم رد حقیقت در آثار ابتدایی خود، نهایتا در شش اثر پایانی خود به «واقع گرایی حداقلی» رسید. در ادامه سعی شده است این رویکرد، ضمن دو مبحث «تاریخ جهان حقیقی» و «منظرگرایی»، با استفاده از آثار نیچه بیشتر تبیین شود. نتیجه آن که منظرگرایی نه تنها برابر با نسبی گرایی نیست، بلکه از اجزای اصلی رویکرد چهارم است که علی رغم پذیرش نظرگاه های مختلف در شناخت حقیقت و لزوم و ناگزیری از آن ها و بنابراین ضرورت تشکیل حلقه کندوکاو برای شناخت حقیقت، آن را معادل انکار حقیقت و مساوی نسبی گرایی نمی داند. در پایان، ضمن اطلاق مباحث مطرح شده بر موضوع فلسفه برای کودکان، نتیجه گرفته شده که حلقه کندوکاو نه تنها به نسبی گرایی نمی انجامد بلکه، با اعتقاد به نسبی گرایی، اصولا حلقه کندوکاوی شکل نمی گیرد و اصل شکل گرفتن حلقه کندوکاو اولا به معنای باور به وجود حقیقت و ثانیا وجود و لزوم نظرگاه های مختلف در شناخت حقیقت است و این مورد اخیر لزوما معادل نسبی گرایی نیست.

شکاکیت دیوید هیوم از دو بنیاد کلی یعنی نقد «قوای شناخت» و نقد «محتوای شناخت» تشکیل شده است. او از یک سو، با نقد عقل و حس، این دو قوه را برای کسب معرفت یقینی ناتوان قلمداد می کند و از سوی دیگر، با نقد محتوای شناخت دو اصل «عدم انطباع، عدم تصور» و «چنگال هیوم» را به ترتیب به عنوان ملاکی برای تشخیص مفاهیم و نیز گزاره های موهوم از غیر موهوم ارائه می کند. هیوم برای به کارگیری این اصول در انکار حقیقی بودن مفاهیم و گزاره ها، از دو راهبرد «استدلالی» و «تکوینی» بهره می برد. او در راهبرد اول می کوشد نشان دهد هیچ استدلالی در تایید حقیقی بودن مفهوم مورد شک یا در تایید صحت گزاره مورد شک وجود ندارد و در راهبرد دوم می کوشد نشان دهد با وجود غیر عقلانی بودن یک مفهوم یا گزاره به دلیل فقدان پایه استدلالی، چگونه انسان به آن باور دارد! او در راهبرد دوم از اصل دیگری موسوم به اصل «تداعی تصورات» بهره می برد. هیوم در این اصل چگونگی شکل گیری مفاهیمی را توضیح می دهد که موهوم می داند. در این مقاله کوشیده ایم ضمن تشریح مباحثی که به آنها اشاره شد، به نقد و بررسی آنها بپردازیم.