جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فتنه گران در طول تاریخ برای رسیدن به مقاصد خود از شیوه های گوناگونی بهره برده اند. هر چند در گذشته معمولاً بسترهای فتنه ناخواسته آماده بود یا آماده می شد و عده ای با نفوذ، با قرار گرفتن در آن بسترها به فتنه انگیزی می پرداختند؛ ولی کم کم با پیچیدگی جوامع، فتنه گران با برنامه قبلی و یا حتی پس از سال ها تحقیق در مورد آداب، رسوم، تاریخ، جغرافیا و مسائل جامعه شناختی و روان شناختی یک جامعه دست به فتنه و آشوب می زنند و در این زمینه از کارآمدترین شگردها برای هر جامعه استفاده می کنند. شگردهای فتنه گری از منظر قرآن و روایات را می توان: فرصت طلبی، کارشکنی و ایجاد خلل در نظام حاکم اسلامی، عذر تراشی و توجیه گری، استفاده از اِعمال شعارها، نمادهای جذّاب دینی و عوام فریب، استفاده از چهره های مقبول و موجه، شایعه پراکنی، شبهه افکنی، تفرقه افکنی، ایجاد مراکز فتنه در قالب سازمان های مردمی، تهدید ایجاد ناامنی و عملیات تروریستی، معرّفی کرد.

بسیاری از روایات منابع دست اول شیعه و برخی روایات اهل سنت، به سن ظاهری حضرت مهدی هنگام ظهور، اشاره کرده و حضرت را در 30، 32، 40 و کم تر از 40 سال دانسته؛ یا در مورد آن حضرت، تعابیر متفاوتی همچون غلام (کودک)، شاب (جوان)، شاب حدث (جوان در ابتدای جوانی)، شاب موفق (جوان کامل)، فتی (مرد کامل) وارد شده است.هرچند به ظاهر، این روایات دارای تعابیر متفاوتی است که دستاویز بهائیت، خصوصا ابوالفضل گلپایگانی در کتاب «فرائد» قرار گرفته است؛ با دقت در مدلول این روایات و تحلیل و بررسی آن ها و آن تعابیر در لغت و استعمال این تعابیر در زبان عربی، به ضمیمه روایات طول عمر حضرت، عدم تعارض و اتحاد مضمون همه روایات روشن و تبیین می شود که همه روایات حاکی از این است که طول عمر آن حضرت بر ظاهر ایشان تاثیری نداشته و ایشان در سن جوانی ظهور خواهند کرد.

این نوشتار در پی یافتن پاسخ این سوال است که دین اسلام، در روابط مسلمانان با دیگر انسان ها، کدام یک از گزینه های جنگ و صلح را «اصل اولی» می داند.شمار فراوانی از عالمان دین به اصالت جنگ و، در مقابل، دسته ای دیگر، که شمارشان کمتر است، به اصالت صلح باور دارند. نگارندگان این سطور با در پیش گرفتن روش مطالعه کتابخانه ای و بازخوانی آیات و روایات جنگ و صلح و، همچنین، بررسی استدلال های مطرح فقیهان و مفسران، درباره هر یک از دو دیدگاه پیش گفته، دیدگاه سومی را مطرح کرده و برگزیده اند که باید میان حاکمیت کفر و شرک، از یک سو، و آحاد کافران و مشرکان، از سوی دیگر، تفاوت قائل شد، به گونه ای که اصل در روابط مسلمانان با حاکمیت کفر و شرک «جنگ» و اصل در روابط مسلمانان با آحاد کافران و مشرکان «صلح» باشد. بر اساس چنین دیدگاهی، سبب تشریع جهاد ابتدایی حاکمیت کفر محسوب می شود.

داشتن شناخت صحیح و روشن از حقیقت «روح» و استعمالات آن در قرآن و روایات، کلید فهم بسیاری از اصول و مبانی دین اسلام است. برای رسیدن به فهمی صحیح و روشن از حقیقت «روح» باید استعمالات قرآنی و روایی آن کانون توجه جدی قرار گیرد؛ به ویژه باید نسبت این استعمالات با یکدیگر تبیین شود. بدیهی است که اگر نسبت این استعمالات، اشتراک معنوی باشد، تفسیر ما از حقیقت «روح» کاملا متفاوت با تفسیری خواهد بود که بر اساس «اشتراک لفظی» صورت می گیرد. نوشتار حاضر با توجه به این مسئله، دیدگاه علامه طباطبائی را به عنوان شخصیتی که کانون توجه اندیشمندان اسلامی است، بررسی کرده است. به نظر می رسد با توجه به آثار علامه، نمی توان مبنای مشخصی را دربارة نسبت استعمالات قرآنی و روایی «روح» به ایشان نسبت داد. برخی از آثار ایشان صراحت در «اشتراک معنوی» استعمالات «روح» دارند؛ درحالی که ایشان در برخی دیگر از آثار، به اشتراک «لفظی» استعمالات «روح» روی آورد و به «اشتراک لفظی» آنها تصریح می کند. پیامدهای تفسیری این عدم تعیین مبنا، اختلاف دیدگاه علامه در تفسیر آیات مرتبط با استعمالات «روح» است. نوشتار حاضر به روش کتابخانه ای اطلاعات را گردآوری می کند و به صورت توصیفی تحلیلی به ارزیابی آنها می پردازد و در پایان، با بررسی استعمالات قرآنی و روایی «روح»، مبنایی ثابت در این زمینه ارائه می دهد.

یکی از مهم ترین ارکان معنویت در انسان مومن، خودسازی و پشت سرگذاردنِ مقامات سیر الی اللهاست که با عبادت و بندگی خالصانه خالق هستی میسر میباشد.انسان در اثر قرب به پروردگار چنان اطمینان مییابد که جز به خداوند نمیاندیشد. در این حال او همه چیز را مقهور و مغلوب اراده الهی میداند، به همین جهت رنج و آسایش، فقر و غنی یا بیماری و سلامتی آرامش او را بر هم نمیزند و خود را تسلیم فرمان پروردگارش میکند. قرآن کریم میفرماید : ?یا أیَّتُهَا النَّفسُ المُطمَئِنَّه إرجِعِی إلیَ رَبِّکِ راضیهً مَرضیهً? ، یعنی: «اى نفس مطمئنّه، خشنود و پسندیده به سوى پروردگارت بازگرد». در مراحل رشد، مرحله «رضا» آن جا است که بنده نه تنها بکوشد خداوند خشنود شود، بلکه خود نیز از قضا و قدر الهی راضی باشد و هر چه او مقدر میدارد، به جان بپذیرد. مرحله رضا پایان این راه نیست زیرا انسان هنوز بر خویشتن خویش استوار است و میگوید: «پسندم آن چه را جانان پسندد». یعنی خواست خداوند بر میل من است و میل من بر خواست خداوند است.بالاتر از رضا، مرحلهای است که بنده میل خود را نبیند و همه وجودش خواست خداوند باشد که همان مقام «تسلیم» است. در بین همه مقامات سیر الی الله، دو مقام پیاپی رضا و تسلیم، جایگاهی ویژه دارند، این دو مقام وصف دو گام وصل است، از خودگذشتن و به او رسیدن، تمام شدن نفس و آغاز روح است. با توجه به اهمیت و نقش مقام رضا و مقام تسلیم در راه قرب به خداوند، این پژوهش با عنوان «مقام رضا و تسلیم در آیات و روایات» در چند بخش گردآوری شده است که تقدیمخواهد شد. شامل پنج بخش به شرح زیر است:بخش اول: کلیات تحقیق،بخش دوم: جایگاه رضا و تسلیم در قرآن و روایات،بخش سوم: روش تحصیل رضا و تسلیم،بخش چهارم: آثار و برکات رضا و تسلیم،بخش پنجم: موانع نیل به مقام رضا و تسلیم.ضمنا هر بخش به تناسب از فصولی تشکیل شده است.با همه تلاش و مراقبتی که در تدوین این پژوهش صورت گرفته است، بیشک کاستیهایی بر جا میماند، با این وجود امید داریم مورد قبول درگاه حق قرار گیرد.

چالش برانگیزترین عنوان در میان مباحث عصمت، شبهاتی است که به ساحت معصومان (ع) وارد شده است. این پایان نامه با روش کتابخانه‌ای در گردآوری، و شیوه توصیفی- تحلیلی در تجزیه و تحلیل مطالب، مقوله عصمت و قلمرو آن و سپس شبهات مطرح شده در نصوص دینی در حوزه انتساب گناه به معصومان (ع) را پاسخ و انواع پاسخ‌ها را با رویکرد عقلی اعتبارسنجی و به تعیین جایگاه هر یک از پاسخ‌ها و برون رفت‌ها پرداخته و به این نتایج دست یافته است که عصمت عبارت است از ملکه نفسانی و لطف خدادادی که باعث تنفّر فرد معصوم از گناه می‌شود و گستره آن امور مربوط به وحی و مسایل عادی زندگی را دربر می‌گیرد. و هر یک از برون رفت‌های عقلی از شبهات عصمت- مانند حمل بر ترک اولی یا امر ارشادی و یا ناظر به مقام معصوم خاصّ، یا در مقام تقید و یا مطابق مصلحت و یا شرایط زمانی بودن فعل معصوم (ع) و دیگر قراین عقلی که موجب صرف از ظهور لفظی می‌گردد- جایگاه خاصی دارند که کاربرد آن در موارد دیگر نادرست می‌باشد.

اختلاف و ستیز انسان‌ها با یکدیگر باعث شده تا تمامی مکاتب و ادیان به فکر طرح برنامه‌ها وپیشنهاداتی برای پیش‌گیری از اختلافات در اجتماع ارائه کنند، زیرا پیش-گیری از اختلافات و ایجاد همبستگی میان انسان‌ها مسئله‌ای است حیاتی و بسیار مهم که جامع‌ترین و کامل‌ترین پشتوانه-های دینی (قرآن روایات) به‌وضوح آن را تائید می‌کند. درحالی‌که به‌صراحت از جانب خداوند حکیم آیات و رهنمودهایی برای تحقق این اصل اساسی و حیات‌بخش در میان امت اسلامی نازل‌شده است؛ اما باوجوداین در عصر حاضر دشمنان نه‌تنها امت اسلامی بلکه اسلام و قرآن و آرمان‌های بلند اسلامی را نشانه گرفته‌اند؛ برخی افراد کوته‌نظر با استناد به روایات ضعیف و با دلایلی بی‌اساس، همبستگی امت را بر هم می‌زنند و اسلام‌ستیزان را خوشحال و جسور می-کنند؛ و در قرآن بیش از 50 آیه به موضوع اختلاف و روش‌های پیش‌گیری از آن و چگونگی ایجاد اتحاد اشاره‌کرده‌اند؛ که بیانگر اهمیت این موضوع ازنظر قرآن است. قرآن پیش‌گیری از اختلاف و حفظ همبستگی را فلسفه تشریع دین و بعثت پیامبران معرفی کرده است، اختلاف را عامل ضعف مسلمین و از بین رفتن عظمت و شوکت مسلمین دانسته و در احادیث پیامبر توجه خاصی به حفظ همبستگی شده است و ایجاد همبستگی را همان صراط مستقیم دانسته است؛ و مهم‌ترین اهداف این پژوهش: کاستن تنش‌ها، اختلافات و از بین بردن کینه‌ها و پیشگیری از جنگ‌ها و کشتارهای مذهبی و جلوگیری از گسترش جریان‌های افراطی مذهبی و حفظ هویت اسلامی و تقویت آن جلوگیری از تشویش افکار غیرمسلمان درباره‌ی مسلمین و اسلام است. با توجه به راهکارهای مطلوب قرآنی برای پیشگیری از اختلافات اجتماعی و همبستگی و ایجاد امتی معتدل و نمونه بیان‌شده است؛ فریقین باید با تمسک به جنبه-های قرآنی همچون اطاعت از اولی‌الامر، توجه به مشترکات، انجام مناسک دینی، رعایت اصل اخوت دینی، عفو و گذشت و تحمل و مدارا به همبستگی بیشتر دامن زنند و در برابر توطئه‌های دشمنان بایستند و امیدهای آنان را به یأس مبدل کنند و بر جایگاه قوی و شوکت و عظمت ملت اسلام بیفزاید، به‌طوری‌که درون ملل اسلامی، اتحاد کلمه همه آحادملت و قومیت‌ها و مذاهب امکان‌پذیر گردد و در سطح بین‌الملل روابط برادرانه و همبستگی مسلمانان ایجاد گردد.

چکیدهبی شک صلح و امنیت در پرتو همزیستی مسالمت‏آمیز بشریت به ارمغان خواهد آمد.یکی از مهمترین وجوه تشکیل جامعه اسلامی ناب مد نظر خداوند، ایجاد شرایط تشریک مساعی مسلمانان در جامعه اسلامی با پیروان سایر ادیان می باشد. این مهم با شکل گیری پیمان ذمه و نزول آیات مرتبط با حقوق اهل ذمه به صورت شفاف مشخص شده است. همزیستی مسلمانان با پیروان ادیان خود مستلزم برقراری شرایط مبنایی است نظیر ایجاد عدالت و برابری بین مسلمان و غیر مسلمان، آزادی سکونت، رفت و آمد، فعالیت های اقتصادی، آزادی بیان و گفتمان و.. است که می تواند نتایج درخشانی نظیر ایجاد اتحاد و یکپارچگی جامعه و نیز ایجاد امنیت فردی و اجتماعی را موجب گردد. یقینا همه ادیان آسمانی و پیامبران الهی مروج توحید و منجی بشریت و منادی صلح، امنیت و رفتار محبت‏آمیز نسبت به پیروان دیگر مذاهب می‏باشند، ولی پیروان ادیان با گذشت زمان و در اثر دوری از رهبری اولیای خدا، بتدریج انحرافاتی را پذیرا شده و گاه تحت تأثیر ملل دیگر، منکر زندگی مسالمت‏آمیز با پیروان دیگر مذاهب شده‏اند؛ در این پژوهش ما به بررسیهمزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان در قرآن و حدیث پرداختیم. بر اساس بررسی آیات قران و احادیث نبوی(ص)و معصومین(ع) مشخص شده است که از جمله مبانی همزیستی مسالمت آمیز، حق حیات، کرامت انسانی، آزادی و تساوی انسان‌ها است. که ضمن بحث از مبانی به شبهات وارده نسبت به دیدگاه اسلامی نسبت به مسائلی چون ارتداد و برده‌برداری پاسخ گفته شده است و در قسمت اصول حاکم بر روابط مسلمین وغیر مسلمین، با تمسک به اصولی چون اصل نفی سبیل و همزیستی مسالمت‌آمیز و وفای به عقود و عدالت و احسان و توجه ویژه به حقوق زنان، تلاش شده است که وجود حقوق شهروندی غیر مسلمین در جامعه اسلامی به صورت قانون‌مند ارائه شود تا حربه‌ای در دست معاندین اسلام و نظام اسلامی باقی نماند.کلید واژه: روایات ،قرآن ، مسالمت، غیر مسلمانان، همزیستی در اسلام

تحقیق پیش رو به بررسی مفهوم کبر در قرآن و راههای درمان آن پرداخته است.در پژوهش حاضر سعی بر این شده است تا حد ممکن از نظرگاه قرآن به بررسی کبر و ابعاد آن پرداخته شود . همچنین از روایات نیز به عنوان مبین و مفسر کلام وحی استفاده شده است.این پژوهش در شش فصل تنظیم شده و سیر حرکتی ما در این کار بدین صورت است :بعد از بیان کلیات کار، به مفهوم‌شناسی واژه «کبر» و واژگان پیرامونی آن در قرآن پرداخته شده است. در ادامه به سایر ابعاد مفهوم کبر و تکبر از جمله 1. نمودهای کبر2. علل و عوامل پیدایشتکبّر 3. آثار و پیامدهای تکبر از منظر قرآن پرداخته شده است. در ادامه سعی در تبیین چرایی وجود کبر در انسان شده و برای تکبر ممدوح نمونه هایی بیان شده است.و در پایان نیز فصلی به ارایه راهکار درمانی جهت رهایی از این انحراف اخلاقی اختصاص یافته است. در مجموع یافته‌های پژوهش به اختصار عبارتند از:1.