جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب"یحموم فرس الإمام الحسین علیه السلام فی عاشوراء" در مورد اسب امام حسین علیه السلام در روز عاشورا به نام یحموم می باشد که برخی آن را اسب حضرت جبرائیل ع می دانند و در این خصوص از منابع تاریخی و... استفاده می شود.

موضوع این تحقیق پایانی، سیمای جبرئیل در قرآن و سنّت است. هدف اصلی از جمع آوری این اثر، شناسایی جبرئیل به عنوان برترین فرشته ی الهی است. اهمیّت موضوع در پیوند شناخت و اعتقاد به جبرئیل با اثبات بعثت انبیاء، وحیانیّت قرآن مجید و مقامات عرفانی و ملکوتی اولیای خداست. شناخت ملائکه اعم از جبرائیل و دیگران برای تکمیل ایمان به آنها ضروری است، چرا که ایمان به آنها از واجبات دین محسوب می شود و ثمره ی آن پذیرش عالم غیب است. ملائکه مجرّدند و قابل رؤیت نیستند، ولی گاهی برای انسان های وارسته و گاه دشمنان خداوند تمثّل یافته اند، امّا در قیامت همه ی انسان ها می توانند ملائکه را مشاهده نمایند. این موجودات نورانی ملکوتی، مختار و معصوم اند، چرا که از عقل محض و اختیار ترکیب یافته اند. امّا انسانِ کامل، مقامش از ملائکه نیز بالاتر است. هرکدام از فرشتگان به تبع صنفی که در آن قرار دارند، وظایف خاصّی را به عهده دارند و از نظر تقرّب به خداوند درجاتی دارند که نزدیک ترین آنها جبرئیل است. جبرئیل نام های متعدّدی دارد، مانند: جبرائیل، روح الامین، عقل اوّل، روح القدس و... . او رئیس کلّ ملائکه است و وجودش حیات بخش آنان، بلکه همه ی ادیان و ارواح انسان ها است، لذا دشمنی با او کُفر محسوب می شود. فرشته ی وحی نسبت به سایر ملائکه امتیازاتی دارد، مانند: امامت بر اهل آسمان، داشتن طولانی ترین عمر، خدمت به اهل بیت ( ع). وظیفه ی اصلی او به عنوان مقرّب ترین فرشته به خداوند، هدایت بشر است که با رساندن پیام الهی به انبیا در کمال امانت تحقّق می پذیرد. جبرئیل علاوه بر انبیا ( ع) با انسان ها وارسته ی غیر معصوم نیز ارتباط داشته است، مانند: هاجر(ع) ساره(ع) مریم ( ع) و... مطالب فوق را در قالب سه بخش؛ 1- کلّیاتی درباره ی فرشتگان 2- ویژگی های جبرئیل 3- ارتباط جبرئیل با انسان های برگزیده، در مجموع چهارده فصل گِردآوری نمودیم. روش کار، کتابخانه ای، تحلیلی، توصیفی، دینی، بنیادی و مسئله محور است. مهم ترین منابع مورد استفاده؛ تفسیر قرآن کریم و کتب حدیثی می باشد. از جمله ی تفاسیر: «المیزان» سیّد محمّدحسین طباطبایی ، « التبیان» شیخ طوسی، « مجمع البیان» فضل طبرسی ، « نمونه» ناصر مکارم شیرازی، « کبیر» فخر رازی و... کتب حدیثی: «بحارالانوار» محمّدباقر مجلسی ، « نهج البلاغه» سیّد رضی ، « روضه کافی» یعقوب کلینی رازی و « مسند» احمد حنبل از صحاح ستّه اهل سنّت است. نتیجه آن که:با توضیحات بالا افراد علاقه مند می توانند با چهره ی جبرئیل در آیینه معارف قرآن مجید و سنّت معصومین ( ع) آشنا شوند. برای ارتباط با این ملک مقرّب خداوند، باید به تقویت ایمان و استقامت در آن و تزکیه اخلاق و تصفیه روح پرداخت تا سنخیّت روحانی با این فرشته ی بزرگ ایجاد شود و پیوندی گرچه در عالم رؤیا، صورت گیرد. پیشنهاد می شود که علاقه مندان موضوعات قرآنی، پیرامون موضوع جبرئیل تحت این گونه عناوین پژوهش نمایند: 1- راهکارهای ترویج ایمان به ملائکه، به ویژه جبرئیل 2- نقش اختصاصی جبرئیل در هدایت بشر 3- بررسی آثار جبرئیل بر روی زمین، اعم از عمران و آبادانی زمین ( احداث نهرها و...) و تخریب شهرها

یکی از مباحث مهم در عرصه قرآن پژوهی جستجو از حقیقت و ماهیت قرآن ورای ظاهر و ساختار کنونی آن است. پاسخ به این پرسش برای حل مسائلی همچون تعدد و نزول قرآن بسیار راه گشاست. صدرالمتألهین شیرازی هم رأی با گروهی دیگر از اندیشه وران قرآنی معتقد است قرآن از عالم امر به عالم خلق فرود آمده است و بدین خاطر به آن قرآن و فرقان گفته می شود. به خاطر ویژگی های عالم امر، قرآن دارای هویت و حقیقت ماورایی بحت و بسیط است و پس از نزول به علم خلق و بنا به ضرورت و مقتضیات عالم ماده، در کسوت الفاظ و عبارات در آمده است. این مقاله به بررسی و نقد دیدگاه صدرالمتألهین در این زمینه می پردازد.

قرآن کریم به عنوان معجزه رسول اکرم (ص) حاصل وحی است. کلمه وحی در قرآن به معانی مختلفی به کار رفته که یکی از آنها وحی به پیامبران است. وحی به پیامبران اشکال مختلفی دارد اما چگونگی آن از نظر قوانین مادی و تجربی مبهم و مجهول است. با توجه به بعد معنوی وجود انسان وحی و آثار آن در زندگی و حیات انسان انکار ناپذیر است. وحی زاییده نبوغ فردی یک نابغه یا شعور باطنی یک عارف نیست. چه اگر چنین بود در قلمرو قدرت انسان بود با توجه به آیات قرآن وحی در اختیار پیامبران نیز نیست بلکه آنان خود متاثر از وحی و منتظر نزول آن بوده اد. دقت در روایات نزول وحی بر پیامبر (ص) در منابع شیعه و سنی مبین همین دیدگاه است. بدین سان وقوع وحی فقط به خداوند قابل انتساب است.

کتاب «اذان و اقامه در اسلام» به نویسندگی موسی خسروی است. کتاب حاضر به بررسی یکی از مسائل مهم فریقین یعنی مسئله اذان و اقامه می پردازد و دیدگاه های فرقه های شیعه و اهل تسنن را در این رابطه مطرح می سازد. این مجموعه در شش بخش تنظیم شده است. بخش اول: تشریع اذان و اقامه، بخش دوم: تعداد جملات اذان و اقامه و تفسیر آن، بخش سوم: ثواب موذن، بخش چهارم: نظر فقهای شیعه و بعضی از اهل سنت در مورد شهادت به ولایت در اذان، بخش پنجم: احکام اذان و اقامه، بخش ششم: داستان هایی از اذان گویان در اسلام.

حکماى مسلمان در سلوک معرفتى خود، همواره به دنبال حقایقى بوده اند که هرگونه شک و شبهه اى از آن زدوده شده باشد. در این مسیر، سرچشمه وحیانى کلام الهى و کلام اولیاى الهى راه گشا و مددرسان ایشان است. در این میان شیخ شهاب الدین سهروردى نخستین حکیم مسلمان است که با استشهاد و استناد به آیات و روایات، دیدگاه هاى خود را در مسیر نیل به حقیقت اعلا قرار داده است. در این مقاله دیدگاه ویژه هرمنوتیکى سهروردى، که در حکمت اسلامى با عنوان تأویل از آن یاد مى شود، مورد تحلیل قرار گرفته است. سهروردى با اتکا به نظریه خیال در حوزه معرفت شناسى و جهان شناسى خود، فرایند تأویل را براى درک و شهود حقایق باطنى ضرورى مى داند و با ذومراتب دانستن این فرایند مشکل نظریه تأویل به رأى را با واحد بودن حقیقت، دفع مى کند.

وحی‌ به‌منزله «پیام الهی به پیامبران برای هدایت مردم»، پایه و قوام شرایع الهی و ارزنده‌ترین گوهر آسمانی بر دامن زمینیان است و با سرشت‌ و سرنوشت آدمی پیوندی ناگسستنی دارد. وحی، به علت کوتاهی دست بشر عادی در نیل به آن، در گیر و دار تحلیل‌های گوناگون و گاه غلط افتاده است. کسانی آن را حاصل خلجان ذهنی یا نبوغ فکری و نتیجه عواطف شدید و یا تجربه دینی و حاصل رؤیای پیامبر پنداشته‌اند. این تحلیل‌ها نادرست‌اند و پیامدهایی ناپذیرفتنی مانند خطاپذیر و بشری شدن وحی دارند و با بیان دو طرف ارتباط، یعنی خدا و پیامبر ناسازگارند. به جهت نقش بی بدیل وحی و اهمیت تحلیل آن از یک‌سو، و جایگاه تفسیر گران‌سنگ المیزان از سوی دیگر، این نوشته، تحلیل وحی از نگاه آن تفسیر را بررسی می کند. روش گرد‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای و ارزیابی اطلاعات به صورت توصیفی و تحلیلی خواهد بود. بررسی ما نشان می دهد که تفسیر المیزان بر خلاف روش تحلیل‌های دیگر، به سخن مبدأ وحی و گیرنده آن عنایت ویژه داشته است و با استفاده از آیات قرآن و روایات، وحی را سخن حضوری خداوند می داند که به صورت تجلی بر قلب پیامبران، به‌طور مستقیم، از پس حجاب یا با واسطه فرشته نازل شده است.

چگونگی‌ نزول‌ قرآن‌ از مباحث‌ کهن‌ تفسیری‌ و کلامی‌ است‌ که‌ مطمح‌ نظر عالمان‌ اسلامی‌ قرار گرفته‌ است. امروزه‌ با پیش‌ کشیدن‌ مباحث‌ تجربة‌ دینی‌ و تفسیر حقیقت‌ دین‌ و نبوت‌ بر آن، برخی‌ از روشنفکران، به‌ انکار نزول‌ آسمانی‌ پرداخته‌ و حقیقت‌ قرآن‌ را معلول‌ تجربة‌ دینی‌ پیامبر اسلام9 تفسیر کرده‌اند. نویسنده‌ در این‌ مقاله‌ به‌ تدوین‌ و تحلیل‌ دیدگاه‌های‌ کهن‌ و معاصر از چگونگی‌ نزول‌ قرآن‌ می‌پردازد که‌ عبارتند از: 1. نزول‌ لفظی‌ (قرآن‌ عین‌ کلام‌ خدا)؛ 2. نزول‌ معنایی‌ (قرآن‌ کلام‌ نبوی)؛ 3. انکار نزول‌ (قرآن‌ محصول‌ تجربة‌ دینی‌ پیامبر)؛ 4. نزول‌ حقیقت‌ مجردة‌ قرآن‌ (تفسیر عرفانی). در این‌ نوشتار، روشن‌ خواهد شد نظریة‌ اول‌ که‌ نظریة‌ معروف‌ متکلمان‌ و مفسران‌ است، هر چند با ظواهر آیات‌ سازگاری‌ دارد، مبانی‌ و اصول‌ فلسفی‌ و عرفانی، آن‌ را بر نمی‌تابد که‌ در متن‌ مقاله‌ به‌ نظریه‌ بزرگانی‌ مانند محیی‌الدین، صدرالمتألهین‌ و امام‌ خمینی‌ اشاره‌ خواهد شد. نظریة‌ چهارم، برگزیدة‌ عارفان‌ و حکمت‌ متعالیه‌ است‌ که‌ با آیات‌ و مبانی‌ عقلی‌ و فلسفی‌ جمع‌ می‌شود.

تجربه وحیانی پیامبران، مهم ترین حادثه تاریخی در جوامع بشری به شمار می آید که ارمغان آن، دریافت آیین و شریعت آسمانی و آشنایی انسان زمینی با مبدا هستی و آفریدگار خویش است. اما این مساله که پیامبران چگونه مفاهیم وحی را دریافت می کنند و ارتباط وحیانی آنها از چه مکانیسم و کیفیتی برخوردار است، پیوسته توجه متفکران و اندیشمندان را به خود جلب کرده است. بر اساس آیات قرآن تجربه وحیانی یک ارتباط دو سویه است که میان افق اعلی و نفس پیامبر رخ می نماید، و در فرایند وحی پیام الهی توسط خداوند و یا از طریق فرشته وحی بر نفس پیامبر فرود می آید تا آن را بدون کم و زیاد به مردم ابلاغ نماید. امروزه کسانی در باره چگونگی مکانیسم وحی، به تحلیل روانشناختی پرداخته اند و در نتیجه آن را از نوع الهام شاعرانه و عارفانه به شمار آورده اند. نتیجه چنین تفکری این است که متن وحی از نفس پیامبر برمی خیزد و چون پیامبر در متن واقعیت اجتماعی تکون یافته در نتیجه متن وحی تحت تاثیر فرهنگ عصر نزول تدوین گشته است. طرح این مسایل در عصر حاضر، پژوهش در باره مکانیسم وحی و تفاوت آن با تجربه عارفان و شاعران را ضروری می نماید. در این مقاله که به روش تحلیلی – توصیفی و با استناد به آیات قرآن پژوهش شده است تفاوت های دریافت وحیانی پیامبر اسلام با تجربه شاعران و عارفان مورد بررسی قرار گرفته است و به این دستاورد علمی دست یافته است که خاستگاه شعر و عرفان نفس شاعر و عارف و فرهنگ اجتماعی آنهاست اما منشا و خاستگاه وحی، علم خداوند است و نفس پیامبر یا فرهنگ عصر نزول تاثیری در تولید قرآن ندارد.

کثرت گرایى موردنظر سنت گرایان را مى توان با رویکرد فلسفى نیز نقد و بررسى کرد؛ چراکه سنت گرایان در تبیین نظریه کثرت گرایى خود، از برخى مبانى فلسفى نیز بهره برده اند. برخى از این مبانى عبارت اند از: تشکیک وجود، پذیرش عالم کلى و مثال، تمایز میان ساحت ظاهرى و ساحت باطنى دین، تقسیم عقل به کلى شهودى و جزئى استدلالگر، تقسیم واقعیت به واقعیت مطلق و واقعیت نسبى، جواز کثرت تفاسیر حق متعارض از یک واقعیت واحد، تعمیم حق از جزء به کل و برخى دیدگاه هاى ویژه درباره انسان و نقش او در مراتب هستى.